Ανταμώσαμε κάπου στα πέριξ της Αιόλου, στα γραφεία τους, όπου στεγάζεται όλο το τιμ του 14th Athens Digital Arts Festival. Πανικός, οργασμός, αδρεναλίνη, συνεχής ροή εικόνων και ταξινόμηση υλικού. Και προσεχώς στο Μέγαρο όπου, από 24 έως 27 Μαΐου, η πιο φουτουριστική παρέα της πόλης ετοιμάζεται να μας καλωδιώσει με το τώρα των ψηφιακών τεχνών, της τεχνολογίας αλλά και της επιστήμης. Με θέμα «Singularity Now» και με ιστορίες από τον ορίζοντα των γεγονότων, ετοιμάσου να βιώσεις ένα υπερθέαμα περί της νοσταλγίας του μέλλοντος που συμβαίνει τώρα: εγκαταστάσεις, περφόρμανς, workshops, συζητήσεις, πάρτι αλλά και μια γερή δόση προβληματισμού και συζητήσεων για την ευτοπία ή τη δυστοπία που ήδη ζούμε. Αναλόγως, δηλαδή, με το πώς κρίνεις όλη αυτή την Big Data πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Μιλήσαμε μαζί τους. Άνετοι, χαλαροί και την ίδια ώρα στην τσίτα, ναι, η ομάδα τους είναι ο ορισμός που δικαιώνει τη νέα συνεργατικότητα: τα πιο λαμπερά μυαλά της Αθήνας, στην πιο μεγάλη ψηφιακή γιορτή που ξεκινάει.
Η 14η φορά να υποθέσω πως δεν πονά όπως την πρώτη φορά, όπως τραγούδησαν κάποτε και οι Τρύπες; Σωστά;
Κάθε φορά πρώτη φορά, Στέφανε. Παρόλο που το Φεστιβάλ είναι πλέον 14 χρονών, κάθε χρόνο αισθανόμαστε ότι ξεκινάμε από το μηδέν. Με το που λήγει μια διοργάνωση, κάνουμε ένα reset και αρχίζουμε να δουλεύουμε από την αρχή για την επόμενη. Είναι, εξάλλου, ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε τη φθορά του χρόνου. Ακόμα τρελούς μας θεωρούν, ειδικά στην εποχή μας, που ελάχιστοι παίρνουν πρωτοβουλίες και ρίσκα, εμείς είμαστε σαν πειρατές που ψάχνουν τους κρυμμένους θησαυρούς του μέλλοντος. Βέβαια, όλο και περισσότερος κόσμος εξοικειώνεται τόσο με την τεχνολογία όσο και με την τέχνη, οπότε και με εμάς.
Ξέρω πως υπάρχει μια φοβερή ιστορία πίσω από την επιλογή του Μεγάρου να σας φιλοξενήσει.
Αυτό το ραντεβού θα μείνει στην Ιστορία. Αρχικά να πούμε ότι εκεί που ψάχνεις το επόμενο μέρος για να ταράξεις τα νερά, ξαφνικά λες «Ναι, ρε φίλε, Μέγαρο!», έτσι θα γίνει. Και πας σε ένα καλογυαλισμένο Μέγαρο και εσύ είσαι ακόμη πιο καλογυαλισμένος. Και μπαίνεις με το σεις και με το σας και βγαίνεις με ακόμη περισσότερη όρεξη να βγάλεις γούστο. Σε καμία περίπτωση δεν περίμενα ανθρώπους που να θέλουν να μπουν τόσο μέσα σε αυτό. Εμείς να θέλουμε να φέρουμε εξωσκελετούς, έτσι ώστε να μπορεί το κοινό να χορέψει μέσα σε αυτούς, και την ίδια στιγμή που το λες να βλέπεις τη σπίθα και την ανυπομονησία στα μάτια τους. Και αυτό, για να καταλάβετε, έχει και άλλες προεκτάσεις: Άκουσον άκουσον, το Μέγαρο την Κυριακή 28 Μαΐου, την τελευταία μέρα του φεστιβάλ, ετοιμάζει after techno party. Έτσι και αλλιώς πάντως από τη φύση του είναι challenge να κάνεις το ADAF, αλλά τίποτα πιο challenge να το κάνεις στο Μέγαρο. Και τι πιο ωραίο να έχεις τη δυνατότητα να «πειράξεις» δημιουργικά έναν τέτοιο χώρο.
«Hakanai» Andrien M - Claire B
Το φετινό ταγκ, «Ιστορίες από τον ορίζοντα των γεγονότων», τι πάει να πει;
Είμαστε στην αύρα μιας τεχνολογικής αποκάλυψης, είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι. Αυτό αναδεικνύουμε και με το φετινό πρόγραμμα του ADAF. Φιλοξενούμε ρομπότ, εξωσκελετούς και AI (τεχνητής νοημοσύνης) έργα, θέλοντας να υπογραμμίσουμε τη χρήσιμη, αισιόδοξη πλευρά της τεχνολογικής εξέλιξης, ενώ παράλληλα θέτουμε προβληματισμούς ή ακόμα και χιουμοριστικά σχόλια ως προς αυτή.
«Social Media Meditation» Matthias Pitscher
Το κεντρικό θέμα σας, «Singularity Now», εμπεριέχει ισόποσες δόσεις αλλά και αντιφατικές απόψεις για το μέλλον: ουτοπία ή δυστοπία; Πώς αντικρούετε αυτό το δίλημμα και τι προτάσσετε ως φεστιβάλ ως μανιφέστο;
Δεν αντικρούουμε αυτά τα δίπολα, αντιθέτως αποτελούν τον στόχο μας, αυτό ακριβώς που θέλουμε να πούμε στον κόσμο. Το φετινό φεστιβάλ δεν θέλει να δώσει απαντήσεις, αλλά να θέσει ερωτήσεις. Οι προβληματισμοί αυτοί είναι τόσο βαθιοί και τόσο άγνωστοι όσο το τι συμβαίνει στη μετά θάνατον ζωή. Ο καθένας είναι εντεταλμένος να έχει μια ρομαντική ή φοβική πεποίθηση, αλλά δεν υπάρχει κανένας τρόπος να ξέρεις τι πραγματικά συμβαίνει αν δεν βρεθείς εκεί. Η επιστήμη και η τεχνολογία, μια και αυτές εξετάζουμε μέσα από τη ματιά της τέχνης, εγγενώς δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως καλές ή κακές, διότι αποτελούν εργαλείο και όχημα, και, όπως με όλα τα εργαλεία, είναι θέμα του δημιουργού για ποιο σκοπό θα το χρησιμοποιήσει και με τα οχήματα του οδηγού που θα το οδηγήσει. Με το να επιστήσουμε την προσοχή του κόσμου τώρα, όσο ακόμα είμαστε στο ταξίδι προς τον προορισμό, όσο είμαστε στον ορίζοντα γεγονότων, πάνω στις ισάξια πιθανές δίπολες εκδοχές θεωρούμε πως πράττουμε πολιτικά, διότι θέτουμε τον κόσμο σε επαγρύπνηση και δίνουμε έρεισμα στον κάθε έναν από εμάς να δουλέψει και να διεκδικήσει προς την κατεύθυνση που αυτός θεωρεί σωστή και ωφέλιμη. Γιατί, όπως συνηθίζει να λέγεται στους κόλπους των επιμελητών και μια και μας αρέσουν οι μουσικές αναφορές, never mind the politics, here come the curators.
«Inferno» Louis-Philippe Demers, Bill Vorn
Δώστε μου ένα τοπ5 με αυτά που πρέπει να δει ένας Αθηναίος, που δεν έχει χρόνο ώστε να ζήσει τον παλμό όλου του τριήμερου;
Τι να πρωτοπούμε… Ο καθένας από εμάς έχει τα δικά του αγαπημένα και σίγουρα, αν ρωτούσες ξεχωριστά, θα έπαιρνες μια λίστα μέχρι το πάτωμα. Προσωπικά, ως Ηλίας, θα πρότεινα σίγουρα τη διαδραστική εγκατάσταση «Inferno» των Louis-Philippe Demers και Bill Vorn, όπου θα έχει την ευκαιρία να χορέψει με εξωσκελετούς, το «Human Study #1 - 3RNP» του Patrick Tresset για να του ζωγραφίσουν το πορτρέτο του τρία ρομπότ, την A/V περφόρμανς «Hakanaï» των Andrien M & Claire B, που πρόκειται για μια φανταστική εμπειρία, το FIGHT του Μemo Akten για να μπει στον κόσμο του VR και, τέλος, την περφόρμανς του Κώστα Τσόκλη «Τsoclis, Εμείς», γιατί μιλάμε για έναν από τους πιο σημαντικούς εν ζωή έλληνες καλλιτέχνες και τον πρωτοπόρο της ζωντανής ζωγραφικής. Γενικά να πούμε ότι θα δούμε τα πάντα. Aπό διαλογισμό με social media μέχρι την πρώτη γυναίκα cyborg.
18°
