Ο Kyle Thompson δημιουργεί εφήμερες φωτογραφικές κάψουλες που αιχμαλωτίζουν την ομορφιά της εγκατάλειψης, τη μοναξιά της σμίξης. Ζώντας ουσιαστικά «στο δρόμο», ακολουθώντας το παράδειγμα του Jack Keruac και όλων αυτών των αλητών του Ντάρμα, ψηλαφίζει πολιτείες για να βρει τον επόμενο καμβά του, έτσι ώστε να ενώσει όλα τα κομμάτια και να ανακατασκευάσει τις ιστορίες των ανθρώπων που επέλεξαν το φευγιό. Εγκαταλελειμμένα σπίτια, παλιά ημερολόγια, όπλα, σακαράκες, ξέστρωτα κρεβάτια, αεροπλάνα, σπασμένοι φράχτες είναι μερικές από τις λεπτομέρειες που τον ιντριγκάρουν.
Ήρωες βουτηγμένοι, πνιγμένοι στο νερό μέσα στο σαλόνι τους, κεφάλια και χέρια που καίγονται με ηρεμία εξηγούν πως στο φαντασιακό και στον σουρεαλισμό δεν μπορούν να λείπουν τα βασικά συστατικά της ζωής και της φύσης, ακόμα-ακόμα και στα δράματα δωματίου. H φωτιά του, αν και καταστροφική, εξαγνίζει. Το νερό του, αν και ζωογόνο, θανατώνει. Χρησιμοποιεί τον εαυτό του στα πορτρέτα, επειδή για εκείνον η τέχνη αρχίζει ως προσωπική και αποσκοπεί στην αυτοθεραπεία. Αν στη συνέχεια βρεθεί κάποιος να την αντέξουνε μαζί, έχει καλώς.
Επιπλέον, εκτιμάει τον χρόνο που περνάει μόνος του σε ένα μπαρ, σε ένα πάρκο, στον κινηματογράφο. Λατρεύει τους αναγνώστες των εικόνων που δε δένονται με την αφήγηση του φωτογράφου και σείουν την ιστορία συθέμελα, δημιουργώντας έτσι τη δική τους εκδοχή στην κάψουλα.
24°
