Το τραπεζάκι της γιαγιάς, στρογγυλό, ξύλινο και άχαρο μεταφερόταν από δωμάτιο σε δωμάτιο μέχρι να καταλήξει στην αποθήκη. Δεν ήταν ακριβώς ένα «κομμάτι» που θα ήθελες να έχεις στο σαλόνι σου, ούτε άνηκε όμως στα σκουπίδια, μια που η γιαγιά το αγαπούσε και εσύ δένεσαι συναισθηματικά με τα έπιπλα που κουβαλάνε ιστορίες. Όλοι έχουμε ένα τέτοιο τραπεζάκι-ντουλάπα-καρέκλα- συμπλήρωσε κατά βούληση, η λίστα είναι ατελείωτη. Πριν πάρουν το δρόμο προς την αποθήκη ή τα σκουπίδια όμως αξίζει να τους δώσεις μια ευκαιρία, χαρίζοντάς τους μια δεύτερη ζωή. Γιατί όλες αυτές οι όμορφες λύσεις που βλέπεις στο Pinterest όχι μόνο είναι εφικτές, αλλά και πάρα πολύ απλές. Κι αυτό το έμαθα στο Chalk of the Town.
Το λιλιπούτειο μαγαζάκι της οδού Αμύντα, χαριτωμένο και πολύχρωμο, με κανέναν τρόπο δεν σε προειδοποιεί ότι έχει μυστικά που μεταμορφώνουν το σπίτι, μαζί και τη ζωή σου. Ψυχή του, η Τάμμυ Τσέκου που μετά από χρόνια στον τομέα της επικοινωνίας αποφάσισε να βάλει στη ζωή της πολύ…χρώμα. Χρώμα κιμωλίας.
Τα χρώματα κιμωλίας είναι ένα όνειρο που πραγματοποιείται για όλους τους crafters εκεί έξω. Με αυτά μπορείς να βάψεις κυριολεκτικά τα πάντα (από ξύλο και μέταλλο, μέχρι πλακάκι, δέρμα, ύφασμα, mdf ή μελαμίνη) και μάλιστα χωρίς τρίψιμο ή αστάρωμα! Στα αλήθεια το μόνο που χρειάζεσαι για ένα καινούργιο μπάνιο, κουζίνα, έπιπλο ή φόρεμα είναι το πινέλο σου. Αν βέβαια, θέλεις να περάσεις στο επόμενο επίπεδο και να μάθεις πώς να παλαιώσεις ένα έπιπλο, εδώ είναι το Chalk of The Town. Στα τρίωρα σεμινάρια του (πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη και Σάββατο) θα μάθεις όλες τις τεχνικές για να χαρίσεις ακόμα και στο πιο κοινότυπο έπιπλο μαζικής παραγωγής την πατίνα του χρόνου ή και να το μεταμορφώσεις σε αντίκα του προηγούμενου αιώνα!
«Τα χρώματα κιμωλίας ή χρώματα ασβεστίου ή chalk paints δεν είναι μια καινούργια ιδέα για την Ελλάδα», μου λέει η Τάμμυ ενώ μου δείχνει ένα κόλπο για να κάνω το τραπεζάκι μου να μοιάζει φθαρμένο από τον χρόνο. «Είναι μια ιδέα που γεννήθηκε σε αυτόν τον τόπο. Χρωστικές ουσίες με προσμίξεις ανθρακικού ασβεστίου (μεταξύ των οποίων είναι και η κιμωλία, τα όστρακα, τα οστά ζώων, αλλά και το μάρμαρο) χρησιμοποιήθηκαν από την αρχαιότητα για τις μοναδικές τους ιδιότητες στη διακόσμηση με χρώμα. Το αέτωμα του Παρθενώνα, το παλάτι της Κνωσού, οι μοναδικές νωπογραφίες της Σαντορίνης, βάφτηκαν με αυτή την τεχνική. Αργότερα η παράδοση συνεχίστηκε στα Βυζαντινά χρόνια, φτάνοντας έως τις μέρες μας με το γνωστό σε όλους ασβέστωμα σε τοίχους και αυλές. Με αυτή τη γνώση, πολλή αγάπη για αυτό που κάνουμε και θάρρος για τους καιρούς που διανύουμε, θελήσαμε να φτιάξουμε ένα ποιοτικά μοναδικά προϊόν, εδώ στον τόπο που γεννήθηκε».
Για να φτιάξει τα χρώματά της η Τάμμυ χρησιμοποιεί οργανικά συστατικά ελληνικής προέλευσης, παγκοσμίως κορυφαία από πλευράς ποιότητας. Όσο για τις αποχρώσεις αυτές είναι ένα κεφάλαιο από μόνες τους. Όλες τους δημιουργήθηκαν ώστε να ταιριάζουν με το ελληνικό φως και τη μεσογειακή κουλτούρα, και για αυτό δεν έχουν καμία σχέση με τις εισαγόμενες.
Στην πραγματικότητα, είχα ακούσει για τα χρώματα κιμωλίας και παλαιότερα, όμως πουθενά αλλού δεν βρήκα τόσες… δελεαστικές αποχρώσεις. Η Τάμμυ αφού φτιάξει τα χρώματα, βαφτίζει τις αποχρώσεις τους αντλώντας έμπνευση από τα αγαπημένα της ταξίδια ή από ταινίες. Έτσι, κάθε χρώμα έχει μια ιστορία να αφηγηθεί. Το Venice Ride έχει την απόχρωση που είχαν παραδοσιακά οι γόνδολες της Βενετίας, το Prague Castle το χρώμα της οξείδωσης που έχει αποκτήσει με τον καιρό το κάστρο της Πράγας, το Athens Breeze είναι ένα εκτυφλωτικό μπλε, σαν τα ελληνικά καλοκαίρια, το Beirut Bazaar το χρώμα που έχουν οι δρόμοι της ανατολής στη Βηρυτό, ενώ το Casablanca Kiss είναι ακριβώς η απόχρωση που θα είχαν τα χείλη της Ίνγκριντ αν η ομώνυμη ταινία ήταν έγχρωμη. Μπορείς να τα ανακαλύψεις όλα εδώ μαζί με πολλές ιδέες μεταμόρφωσης και οδηγίες βήμα προς βήμα ή να τα γνωρίσεις από κοντά στην πιο χρωματιστή γωνιά της πόλης.
Σύγχρονα, πράσινα και έξυπνα, υπόσχονται να δώσουν νέα πνοή στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας. Οι αρχιτέκτονες πίσω από τέσσερα τέτοια έργα στην καρδιά της πρωτεύουσας μας μίλησαν γι’ αυτά.
Πώς θα ήταν η Αθήνα αν επικρατούσε ο τύπος της τούβλινης πολυκατοικίας χωρίς σοβάδες; Σίγουρα θα βλέπαμε μια άλλη εικόνα, πιο αυτόχθονη, παραδοσιακή ή χειροποίητη.
34°
