Νοτιοαφρικάνος, ζει στο Κέιπ Τάουν και έχει Ελληνοκυπριακή καταγωγή, ο Alexis Christodoulou δημιούργησε μια παράλληλη πραγματικότητα που θα θέλαμε να δραπετεύσουμε για λίγο. Μαθαίνοντας να χρησιμοποιεί το τρισδιάστατο σχεδιαστικό πρόγραμμα Sketch Up, δεν άργησε να ξεκινήσει να δουλεύει πυρετωδώς με την φαντασία του να μην σταματά στα όρια της λογικής.
Το αποτέλεσμα είναι μια πληθώρα από υπερρεαλιστικούς κόσμους και εικόνες, στους οποίους ο Alexis έχει θέσει τους δικούς του κανόνες. Πώς ξεκίνησε όλο αυτό, και τι μπορεί να σημαίνει αυτή η άλλη πραγματικότητα;
«Υπάρχει σίγουρα ένας παράλληλος, τον οποίο ξεδιπλώνω δημιουργώντας. Αυτό ξεκίνησε αρχικά καθώς μεγάλωνα και έπαιζα video games. Με κούραζε συνεχώς το γεγονός, που οι διαφορετικές πραγματικότητες προβαλλόταν με ίδιο, συγκεκριμένο τρόπο. Συναντούσα φανταστικούς κόσμους με δράκους ή μάγους, επιστημονική φαντασία με λέιζερ και εξωγήινους. Κάποιες φορές είχαν κάτι το δυστοπικό, αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να δω τους κόσμους που πραγματικά με ενδιέφεραν» εξηγεί.
«Από εκεί πιστεύω πως ήρθαν οι δικοί μου κόσμοι. Έχοντας αρχίσει να βλέπω αρχιτεκτονικές εικόνες, σκίτσα και renders, τότε μπόρεσα να μεταφράσω την φαντασία μου σε κάτι περισσότερο μοντέρνο, πιο καθαρό, με χρώματα πιο "ξεπλυμένα" από ότι συναντά κανείς σε αρχιτεκτονικές ρεαλιστικές αναπαραστάσεις» προσθέτει.
«Υπάρχει επίσης και το στοιχείο της απόδρασης σε αυτές τις εικόνες. Θέλω να πάω σε ένα μέρος, όπου είναι άδειο και καθαρό, και υπάρχει και μια πισίνα, χωρίς να με ενοχλεί κανείς για λίγο» εξομολογείται.
Καθαρές γεωμετρικές γραμμές, έντονα φώτα και σκιές, νερό και αντανάκλαση είναι μόνο μερικά από τα χαρακτηριστικά της δουλειάς του. Πώς κατέληξε η χρήση όλων αυτών των υλικών;
«Προέκυψε από μέσα από το παιχνίδι με αυτά. Πάντα χρησιμοποιώ διαφορετικές ρυθμίζεις για τον φωτισμό και πάντα καταλήγω στο ίδιο σημείο, με το σκληρό και έντονο φωτισμό ενός πρωινού ή μεσημεριανού, με ωραίες, καθαρές σκιές. Αισθητικά μου φαίνεται απολύτως λογικό, και είναι περισσότερο βάσει ενστίκτου παρά σκέψης, αν σκεφτείς οι περισσότερες επιρροές μου έχουν απαλές σκιές. Οι αντανακλάσεις του νερού στο 3D software είναι απλά πολύ ενδιαφέρουσες. Νομίζω πως έλκομαι περισσότερο από τις εικόνες με το νερό ως μέρος της σύνθεσης. Ίσως επειδή επικεντρώνομαι συχνά στα σχέδια του Emilio Ambasz ή ξοδεύω πολύ χρόνο ψάχνοντας και βρίσκοντας κάθε εικόνα του Luis Barragan με νερό».
«Συνήθως δημιουργώ ένα καινούριο περιβάλλον για κάθε εικόνα μου, αλλά μεταφέρω διάφορα στοιχεία ή αντικείμενα από έναν κόσμο στον άλλον».
Ίσως κάποιος να έλεγε ότι αυτοί οι κόσμοι είναι άψυχοι καθώς είναι έντονη η απουσία του ζωντανού στοιχείου. Από την άλλη, μπορεί κανείς να δει κόσμους ζωντανούς που απλά περιμένουν να πας εκεί για να το αντιληφθείς.
«Τα τρισδιάστατα ανθρώπινα μοντέλα είναι ακόμη λίγο περίεργα και τείνουν συνήθως να αλλοιώνουν την εικόνα. Εάν πήγαινα προς μια αισθητική του cyber architecture, μπορεί να περιελάμβανα ανθρώπους στις συνθέσεις μου. Αλλά δεν σκοπεύω να το κάνω σύντομα. Μου αρέσει το γεγονός, ότι είσαι έτοιμος να ανακαλύψεις κάθε σκηνή, χωρίς ξεκάθαρα ίχνη και σημάδια. Ίσως μια καρέκλα ή μια πετσέτα να υποδηλώνει ότι κάποιος ήταν εκεί κάποια στιγμή» καταλήγει.
