Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης: Πώς καθιερώθηκε η 21η Μαρτίου

«Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή. Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν». Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης η 21η Μαρτίου με το απόσπασμα του Γιώργη Παυλόπουλου, τα «Αντικλείδια».

Τι είναι όμως η ποίηση; Πώς εκφράζεται και πώς ερμηνεύεται από τον καθένα; Αυτή είναι η μαγεία. Η ποίηση ενεργοποιεί τη φαντασία, την έκφραση συναισθημάτων, είναι το «εισιτήριο» για ένα ταξίδι ελεύθερου στοχασμού. Μέσα από την ποίηση με το πέρασμα όλων αυτών των χρόνων, άνθρωποι διαφορετικών εποχών κατάφεραν να επικοινωνήσουν και να εκφράσουν τον έρωτα, τον πόνο, τη χαρά, τη μελαγχολία. Όπως έχει γράψει και ο Γιάννης Ρίτσος: «Το ποίημα ανακαλύπτεται κατά τη γραφή του και ο ποιητής είναι ο πρώτος έκπληκτος αναγνώστης».

Πώς καθιερώθηκε η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

H Παγκόσμια Ημέρα Ποιήσης γιορτάζεται κάθε χρόνο την 21η Μαρτίου. Η αρχική της έμπνευση ανήκει στον Έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, o οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες.

Η Λύντια Στεφάνου, από τις γνωστές ποιητικές φωνές της Μεταπολεμικής Ποίησης, είπε ότι η πρώτη μέρα της Άνοιξης είναι η κατάλληλη για τη γιορτή της Ποίησης. Και ο Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης στην UNESCO, πρότεινε η 21η Μαρτίου να κηρυχτεί η Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης. Στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO, τον Οκτώβρη του 1999, κηρύχθηκε επισήμως.

«Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά "Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση".

Στίχοι από το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Μελαγχολία του Ιάσονος Κλεάνδρου ποιητού εν Κομμαγηνή· 595 μ.Χ.»

Το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου
είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.
Δεν έχω εγκαρτέρησι καμιά.

Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάπως ξέρεις από φάρμακα·
νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω.

Είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.—
Τα φάρμακά σου φέρε, Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάμνουνε — για λίγο — να μη νιώθεται η πληγή.