Το “Inception” μού άρεσε τόσο πολύ ώστε το ίδιο βράδυ, μετά την προβολή, ονειρεύτηκα έπειτα από καιρό. Βέβαια λένε πως κάθε νύχτα κρύβει όνειρα, αλλά λίγα ζουν ως την αυγή και τρυπώνουν στη χώρα του συνειδητού. Όπως και αν είναι, εγώ είχα εβδομάδες ολόκληρες να βγω από τον ύπνο με ένα όνειρo στα δόντια και αισθάνομαι ότι το οφείλω στην ταινία. Τα της υπόθεσης θα τα ξέρετε: ο Ντι Κάπριο είναι ένας gangster των ονείρων. Συνδέεται μαζί σου, βλέπετε το ίδιο όνειρο και κάνει πλιάτσικο στο υποσυνείδητό σου. Σε μένα αυτό μπορεί να το κάνει και ένα εκκαθαριστικό πιστωτικής κάρτας, αλλά οι άνθρωποι της ταινίας έχουν άλλα προβλήματα. Και ο Ντι Κάπριο, ως χαρακτήρας, είναι σπουδαίος, γίνεται ο ήρωάς μου. Όχι επειδή καταδύεται στο υποσυνείδητο μέχρι τις εσχατιές της αβύσσου, αλλά επειδή επιστρέφει στον πραγματικό κόσμο. Και αυτό απαιτεί μαγκιά, χρειάζεται να δεθείς στο δικό σου κατάρτι. Η ταινία μάς έδειξε ότι εκεί κάτω είναι υπέροχα. Φυτεύεις αναμνήσεις όπου θέλεις, βλέπεις τον κόσμο να γεννιέται σαν φουσκάλες καφέ, τον τραβάς σαν λάστιχο, του ανοίγεις με τα νύχια κάτι τεράστιες χαραμάδες και βουτάς μέσα. Πού θα βρεις καλύτερα; Να τη δείτε, δεν υπάρχει περίπτωση να μη σας αρέσει. Θέλετε δεν θέλετε θα προσαρμόσει το σενάριο στα μέτρα σας: θα σας φυτέψει στο μυαλό ιδέες για το υποσυνείδητο. Εκεί μέσα υπάρχει ολόκληρο σύμπαν. Εσείς είστε ο Δημιουργός, αλλά εκείνο σας κατευθύνει. Και όσον αφορά τη σχέση με την επιστημονική πραγματικότητα, εντάξει, δεν χάλασε και ο κόσμος με τις ανακρίβειες. Σίγουρα δεν υπάρχουν συσκευές και φάρμακα που επιτρέπουν στους άλλους να μπουν στο μυαλό σας. Υπάρχουν, όμως, δελτία ειδήσεων.
Eδώ βρισκόμαστε ακριβώς στη μέση του κομματιού και πρέπει να αποφασίσω πού θα το πάω. Θέλω να καταγγείλω τα media και την κυβέρνηση για σύσταση συμμορίας με σκοπό την κλοπή των ονείρων μας; Καλό, αλλά το φύλλο είναι free press και δεν μπορείτε να το σπρώξετε μαζί με κουπόνια στον τύπο που κάθεται απέναντι. Ας κρατήσουμε, λοιπόν, κάτι από το concept της ταινίας, ρίχνοντας μια διεισδυτική ματιά στο μυαλό του Γιώργου. Ο Γιώργος έχει να διαχειριστεί τα οικονομικά προβλήματα μιας χώρας. Εσείς έχετε να διαχειριστείτε μόνο τα οικονομικά προβλήματα της τσέπης σας. Μαντέψτε, όμως, ποιος από τους δύο κοιμάται καλύτερα τα βράδια. Μην το κουράζετε, είναι απολύτως βέβαιο ότι ο Γιώργος μπαίνει σε stand by mode πιο εύκολα από σας. Οι πολιτικοί έχουν τα όνειρα όπως οι DJs τα CDs – είναι εργαλεία δουλειάς, τα βάζεις να παίζουν και ξεχνιέται ο πελάτης. Δίπλα στη στοίβα με τα όνειρα του Γιώργου έχει φυτευτεί μια ιδέα που του λέει ότι αν κάνει ανασχηματισμό και πολλαπλασιάσει τους συμβούλους, η κοινή γνώμη θα του επιστρέψει ένα χαμόγελο και μερικούς πόντους στις δημοσκοπήσεις. Η ιδέα δεν είναι παράλογη. Όμως παράλογα είναι τα πάντα γύρω της. Ο πρωθυπουργός θα σας πει ότι αλλάζει το μοντέλο διακυβέρνησης για να πάρει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Εσείς μπορείτε να του απαντήσετε ότι δείχνει σαν να χτίζει στρώματα οχυρώσεων γύρω του. Στο εξής πρώτα θα φταίει ο υπουργός, μετά θα ευθύνεται ο συντονιστής στο Μαξίμου, αργότερα τα απόνερα θα ταράζουν κάπως το πρωθυπουργικό περιβάλλον και στο βάθος ο πρωθυπουργός θα παραμένει ανέπαφος. Θα μου πείτε ότι αυτό είναι στοιχειώδες για τα ελληνικά πολιτικά πράγματα. Ο πρωθυπουργός προστατεύεται όπως ο βασιλιάς στο σκάκι. Εντάξει, μόνο που εδώ δεν είναι όλα τα κουτάκια άσπρα ή μαύρα. Ο Γιώργος, λοιπόν, θα κάνει ανασχηματισμό. Πρακτικά αυτό δεν αφορά κανέναν. Για να σε απασχολήσει η απομάκρυνση της Μπατζελή πρέπει πρώτα να είχες καταλάβει ότι η Μπατζελή ήταν υπουργός. Λίγο πριν ή λίγο μετά θα μιλήσει στη ΔΕΘ δίνοντας υποσχέσεις θρησκευτικού χαρακτήρα – πρέπει να πεθάνεις για να μάθεις αν ήταν αλήθεια. Παραλλήλως θα επιδεικνύονται βαλσαμωμένες κεφαλές φοροφυγάδων. Ε, και; Μετά από ένα χρόνο διακυβέρνησης έχουν να δείξουν κάτι που όντως σπρώχνει τη μιζέρια μακριά και φέρνει ερείσματα δημιουργικότητας; Όχι. Μόνο ιδέες και προθέσεις. Και το opengov. Aνοιχτή διακυβέρνηση που εξελίσσεται σε θερινή.
21°
