Πολιτικη & Οικονομια

Δροσιστικό: ευρώ 7,10

4939-198868.jpg
Ευτύχης Παλλήκαρης
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
77065-155248.jpg

Πόσο μπορεί να κοστίσουν τρία ραντεβού -επαγγελματικά, όχι από τα άλλα- ένα πρωινό στην Αθήνα; Η εμπειρία της περασμένης Δευτέρας δεν θα ξεχαστεί εύκολα.

Ήταν μεσημέρι, σε πεζόδρομο στην καρδιά της Αθήνας, δίπλα στο Σύνταγμα. Περιμένοντας το συνομιλητή μου, ζήτησα ένα κρύο τσάι. Η κοπέλα μου πρότεινε ένα δροσιστικό με κρύο τσάι και γρανίτα. Δέχτηκα, άλλωστε οι ζέστες είχαν επιστρέψει. Σε λίγο ήρθε και ο γνωστός μου και παράγγειλε ένα χαμομήλι, σκέτο.

Μετά ήρθε ο λογαριασμός: για το χαμομήλι, ευρώ 4,50. Για το δροσιστικό, ευρώ 7,10! Κοίταζα τα νούμερα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Ζητήσαμε τον υπεύθυνο του καταστήματος. Υπήρχε μόνο μια υπεύθυνη λειτουργίας, που δήλωσε αναρμόδια για τα παράπονα. «Καταλαβαίνετε ότι με τέτοιες τιμές δεν θα ξαναπατήσουμε;». «Ναι, δεχόμαστε και άλλα παράπονα, αλλά κοιτάξτε γύρω σας, ο κόσμος έρχεται». Ήταν αλήθεια... Όπως και το ότι δεν ξαναπάω για συνάντηση στο κατάστημα με 7,10 το δροσιστικό.

Το δεύτερο ραντεβού μετατοπίστηκε σε καφετέρια στο κέντρο της πλατείας Συντάγματος. Μια συνάδελφος από τη Σλοβενία ήρθε για ρεπορτάζ στην Αθήνα και κανονίσαμε να συναντηθούμε εκεί και να τα πούμε. Παραγγείλαμε δύο φρέντο καπουτσίνο. Τιμή, έκαστος 4,50. Σύνολο ευρώ 9. Τον είδε το λογαριασμό η συνάδελφος και φρίκαρε. «Είναι η θέα» της έλεγα, αλλά δεν την έπεισα. Ρώτησα πόσο θα πληρώναμε τον καφέ σε μια από τις κεντρικές και καλές καφετέριες στη Λιουμπλιάνα, όπου διαμένει. Μου απάντησε, «όχι πάνω από 2 με 2,50 ευρώ ο καθένας». Επίσης της έκανε εντύπωση που με τέτοιες τιμές το κατάστημα ήταν γεμάτο. Κι εμένα το ίδιο.

Το τρίτο ραντεβού έγινε λίγο μετά τις 6 το απόγευμα, στο Χολαργό σε μπαρ που τελευταία δεν πέφτει καρφίτσα. Παράγγειλα ένα φυσικό χυμό πορτοκάλι και η δικηγόρος, που συνάντησα, ένα φυσικό χυμό λεμόνι- έκαστος από 4 ευρώ, σύνολο 8 ευρώ.

Επειδή έτυχε να πληρώσω και τους τρεις λογαριασμούς, για να σας απαλλάξω από τους υπολογισμούς, συνολικά πλήρωσα 28,60 ευρώ. Καταστροφή!

Είναι ολοφάνερο πως στην Αθήνα -όπως και σε άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας- υπάρχουν καταστήματα «δύο ταχυτήτων». Πολλά προσφέρουν καφέ και ροφήματα σε προσιτές τιμές. Υπάρχει βεβαίως και η κατηγορία «δροσιστικό των 7,10 ευρώ». Πώς επιβιώνει αυτή η «παράλληλη» αγορά αφού λεφτά δεν υπάρχουν; Δώστε μου μια εξήγηση...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ