Γρήγορες νίκες

Κατά γενική παραδοχή, η κυβέρνηση τους τελευταίους δυο τουλάχιστον μήνες παράγει κατά βάση αρνητική δημοσιότητα.

Πότε με την Ικαρία, πότε με την υπόθεση Λιγνάδη, πότε με το περιστατικό της ΝέαςΣμύρνης, πότε με την παραίτηση Ταραντίλη, πότε με κάτι αχρείαστα βαφτίσια, πότε με κάτι ατυχείς δηλώσεις υπουργών, πότε με τον Ζαγοράκη, πότε με τον Κυμπουρόπουλο.

Φαίνεται ότι χάθηκε προσώρας τουλάχιστον η περυσινή δυναμική, θάμπωσε κάπως η εικόνα, χάθηκε η φρεσκάδα και θετικές ειδήσεις όπως το εξαιρετικά επιτυχημένο πρόγραμμα εμβολιασμών, η επίσης επιτυχημένη έξοδος στις αγορές με το 30ετες ομόλογο αλλά και η πρόωρη αποπληρωμή μέρους δανείων του ΔΝΤ, περνούν δυστυχώςτώρα σε δεύτερη μοίρα.

Και όλα αυτά σ ’ένα εξαιρετικά δύσκολο περιβάλλον με αμείωτους αριθμούς νεκρών και διασωληνωμένων κι ένα σύστημα υγείας που έχει ξεπεράσει τα όριά του προ πολλού.

Η κατάσταση περιπλέκεται με την κόπωση της κοινωνίας και τη γκρίνια για το παρατεινόμενο lockdown που μεταφράζονται σε δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση που εισπράττει έτσι –άδικα ίσως- το πολιτικό κόστος με τα κλειστά μαγαζιά και την πληττόμενη οικονομία.

Και υπάρχει φυσικά απέναντι και μια αδίστακτη αντιπολίτευση που κάνει δυστυχώς ό,τι περνάει απ’ το χέρι της προκειμένου να δυσκολέψει κι άλλο την κατάσταση και να παρατείνει έτσι την έξοδο από την κρίση, προσδοκώντας πολιτικά οφέλη.

Το τοπίο ελάχιστη σχέση έχει με πέρυσι τέτοια εποχή όταν υπήρχε μια συμμόρφωση του κόσμου πέρα από κάθε προσδοκία αλλά και μια έκδηλη υπερηφάνεια για τις εξαιρετικές επιδόσεις της χώρας στη διαχείριση του πρώτου κύματος τις οποίες άλλωστε εκθείαζαν και όλα σχεδόν τα διεθνή Μέσα.  

Κρίνοντας εκ των υστέρων, φαίνεται ότι η κυβέρνηση έχασε τότε μια μοναδική ευκαιρία να προσφύγει σε πρόωρες διπλές εκλογές στις αρχές του φθινοπώρου, εκμεταλλευόμενη το εξαιρετικό momentum αλλά και τη μη ακόμα αισθητή ύφεση στο σκληρό τουλάχιστον πυρήνα της οικονομίας.

Η συνέχιση της πανδημίας έκανε το περιβάλλον ασφυκτικά δύσκολο, η κόπωση της κοινωνίας μεταφέρθηκε και στην κυβέρνηση και αυτό έφερε αναπόφευκτα και λάθη σε αποφάσεις και επιμέρους χειρισμούς.

Ο χρόνος στην πολιτική περνά εξαιρετικά γρήγορα, σε τρεις μόνο μήνες από τώρα η παρούσα κυβέρνηση συμπληρώνει ήδη δυο χρόνια θητείας.

Ο υπολειπόμενος χρόνος δεν είναι πολύς και το μονοπάτι δύσβατο.

Χρειάζεται επειγόντως παραγωγή πολιτικής και πρωτοβουλίες τέτοιες που θα οδηγήσουν σε αλλαγή της ατζέντας και γρήγορες νίκες που να έχουν άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητα του πολίτη.

Διαφορετικά μπαίνουμε σε ένα κύκλο εσωστρέφειας που είναι και το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα στην παρούσα φάση.