Το ερώτημα που θέτει η εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου είναι διττό. Από τη μια πρέπει να επιλεχθεί ο φορέας που αντιπροσωπεύει τις γενικές κατευθύνσεις της πολιτικής προτίμησης των ψηφοφόρων και από την άλλη να επιλεχθούν οι κατάλληλοι για το συγκεκριμένο ρόλο στην Ευρωβουλή. Να επιλεγούν δηλαδή αυτοί που, έχοντας τα εφόδια, θα διαχειριστούν με επίγνωση μια απαιτητική και επίπονη αποστολή και θα επιτελέσουν ένα ειδικό έργο για το οποίο θα είναι υπόλογοι.
Παρά τις εξαιρέσεις όμως, οι κατάλληλοι για το σκοπό αυτό είναι διάσπαρτοι στα πολλά ψηφοδέλτια και οι 21 καλύτεροι από αυτούς πιθανότατα δεν θα εκλεγούν. Όσοι αξιόλογοι θα τα καταφέρουν θα είναι διασκορπισμένοι σε διάφορα πολιτικά κόμματα και Ομάδες, και είναι αναπόφευκτο να απορροφηθούν από τους συσχετισμούς ή τις αδυναμίες που έχει η απουσία κρίσιμης μάζας. Ακόμη και κάποια λίγα καλά βιογραφικά είναι αναγκαίος αλλά όχι και ικανός όρος. This is a fact.
Black Jack λοιπόν με τους 21 για την Ελλάδα και τον ρόλο της στην Ευρώπη. Ένα Black Jack που, με ευθύνη όσων συνέταξαν τις λίστες των υποψηφίων, θα προσθέσει μια ακόμα συλλογική αποτυχία να σταθεί η χώρα στο ύψος των περιστάσεων σε μια ιδιαίτερη για την ιστορία μας συγκυρία.
Για την εσωτερική πολιτική σκηνή όμως, εξαιτίας της κατανομής στα ποσοστά των κομμάτων, αυτή η εκλογική διαδικασία θα αποτελέσει αφετηρία πολιτικών εξελίξεων. Τις ραγδαίες εξελίξεις θα δρομολογήσουν: το σοκ από το αποτέλεσμα που αυτή τη φορά δεν θα είναι δημοσκόπηση, η αλαζονική εμπάθεια γνωστών συντελεστών της πολιτικής ζωής που θα αλληλεπιδρά με την παρατεταμένη κοινωνική αγανάκτηση και φυσικά η επανατοποθέτηση των συγκροτημάτων που πολιορκούν την εκάστοτε εξουσία (πχ ενημέρωσης και δημοσίων έργων) και θα αναζητούν εταίρους για την επόμενη μέρα.
Από το ευρύτερο πλαίσιο που θα διεκδικεί ρόλο δεν θα απουσιάσουν και δυνάμεις που εξακολουθούν να είναι σιωπηλές και ορφανές από πολιτική έκφραση. Πολίτες όχι ουδέτεροι κοινωνικά και πολιτικά, με ταυτότητα στο πολιτικό τόξο, που επιζητούν αγωνιωδώς μια ασφαλή αλλά πολύ διαφορετική προοπτική από τις έως τώρα κατατεθειμένες προτάσεις. Συσπειρώσεις που ουσιαστικά θα ενισχυθούν από την γενικευμένη αποδοκιμασία και θα επιχειρήσουν να διεκδικήσουν μια αξιακή θεμελίωση του πολιτικού προτάγματος, και όχι κλαδικές και επιμέρους διευθετήσεις ή απαντήσεις που απευθύνονται στο θυμικό. Ώριμοι πολίτες που επικροτούν ολοκληρωμένες προτάσεις που δεν εδράζονται ούτε σε δαιμονοποιήσεις ούτε σε ωραιοποιήσεις.
Κυριότερος αντίπαλος της προσπάθειας τους δεν θα είναι η αναμενόμενη αντιπαράθεση εντός του πολιτικού τόξου με εκείνους που απέκτησαν προσωρινό όγκο χάρη στην κρίση. Άλλωστε μια συγκροτημένη δύναμη ανατροπής και θετικής πρότασης δεν πρόκειται να πτοηθεί από το μίγμα των εθνικιστών, των εγκλωβισμένων από τις σειρήνες του λαϊκισμού και των διαχειριστών της κοινωνικής αγανάκτησης. Όλοι αυτοί αποτελούν αναμενόμενο κοινωνικό-πολιτικό φαινόμενο που τροφοδοτείται από συνθήκες όπως αυτές που ζήσαμε και ατονεί κάτω από άλλους όρους που μπορούμε και οφείλουμε να δημιουργήσουμε. Αυτούς θα τους αντιμετωπίσει και θα τους συρρικνώσει πιο εύκολα και πιο αποτελεσματικά μια θετική πρόταση ουσίας, εξυγιαίνοντας τον πολιτικό διάλογο και την πολιτική ζωή.
Ο δυσκολότερος αντίπαλος σε όλη τη μεγάλη μεταβατική περίοδο, αποδεικνύεται ότι είναι κυρίως δύο κατηγορίες ενεργοποιημένων στην πολιτική ζωή μνηστήρων της κεντροαριστεράς. Πρόκειται για τα βαρίδια απερχόμενων μεταμφιεσμένων νέο-μεταρρυθμιστών που διεκδικούν μερίδιο στο όποιο πολιτικό κενό, και οι κατ’ επίφαση νεότευκτοι, νέοι στην ηλικία ή στην πολιτική, φρουροί του “ορθού δρόμου” και διάφορων illuminati των οποίων τα ποιοτικά στοιχεία μετά βίας ανιχνεύονται ατομικά ή συλλογικά στο προφίλ τους καθώς και στους πύργους της Βαβέλ πρωτοβουλιών όπου συναθροίζονται και από όπου στρατολογούνται.
Και ενώ είναι φυσικός νόμος να φύγουν κάποτε οι «παλιοί» φορείς της όποιας αποδεδειγμένης ευθύνης, είναι αναγκαίο να μην έρθουν «μεταρρυθμιστές» που θα μας μεταφέρουν σε κάτι δραματικά χειρότερο από το όποιο κακό μας παρελθόν. Κρατάτε μικρό καλάθι με τους σύγχρονους μεταρρυθμιστές-σταυροφόρους που πυρπολούν το κακό χθες για να χτίσουν με υλικά από χωματερές το όνειρο ενός στην ουσία ατελέσφορου ορθού δρόμου που δεν μπορεί παρά να μετατραπεί σε ένα συλλογικό εφιάλτη. Είναι βέβαιο ότι περιλαμβάνει μόνο τον μικρόκοσμο τους και απλά διακοσμείται με τις άλλοτε δακρύβρεχτες και άλλοτε πομπώδεις διακηρύξεις τους. Γιατί ο συνδυασμός πειραματισμών, ημιμάθειας, εμπάθειας, προσωπικής ατζέντας και λαϊκού συντηρητισμού που υπό τις παρούσες συνθήκες «αποδίδει» χειροκροτητές, ούτε λιγότερη διαφθορά ούτε καλύτερο μέλλον μπορούν να εγγυηθούν.
Στον αντίποδα των δούρειων ίππων εντός της κοινωνικής συμμαχίας μιας αναγκαίας και επιθυμητής ανατροπής υπάρχει η κακή, οπισθοδρομική διακυβέρνηση των συνεχιστών του Καραμανλή του Β’ και του συντηρητικού διευθυντηρίου εκτός Ελλάδας που την χρησιμοποιεί κατά το δοκούν. Και είναι προφανές ότι αυτή η Κυβέρνηση, αποτέλεσμα της πολιτικής αποστασίας και αβελτηρίας του 2011, που στοίχισε πολλά στη χώρα, πρέπει να φύγει. Όπως ήρθε. Από το παράθυρο. Χωρίς κανένα οίκτο και τύψεις, όπως συμβαίνει με τα σκοτεινές σελίδες που δεν θέλει κανείς να θυμάται. Δεν θα χρειαστεί να τους ασκηθεί κάποια δίωξη, θα συνεχίσουν να αυτό-αναφέρονται όπως έκαναν πάντα και έτσι θα αυτό-γελοιοποιούνται παραμένοντας ως παραδείγματα προς αποφυγή. Άλλωστε η εκτεταμένη ποινικοποίηση της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής όπως την εφαρμόζει η παρούσα διακυβέρνηση έχει αποδείξει ότι δεν μπορεί να φέρει καλό αποτέλεσμα.
Αυτό που πρέπει να φύγει ή να καταργηθεί άμεσα είναι η οικονομία των ασύμμετρων ρυθμίσεων του οικονομικού επιτελείου και των εμπνευστών τους, όπως και του φόρο-τρόμο-κράτους που το συνοδεύει. Αυτό που πρέπει να καταργηθεί είναι οι νόμοι που αναπαράγουν ...νόμους και οι αναρίθμητες εγκύκλιοι που πρέπει να τους ερμηνεύσουν γιατί τίποτα δεν μοιάζει από την αρχή όσο πρέπει σαφές ή σωστό. Αυτό που πρέπει να καταργηθεί είναι η ισοπέδωση της ζωής των ανθρώπων από τρικυμία εν κρανίω που κυριαρχεί στην κορυφή της διοίκησης. Πρέπει να ανατραπεί η εγκληματική ανεπάρκεια στην απονομή στοιχειώδους δικαιοσύνης. Πρέπει να φύγει όποιο μέτρο και όποιος κυβερνητικός λειτουργός προκαλεί, ενισχύει και συντηρεί το χάος αναποτελεσματικότητας στη χώρα και πρέπει να εξασφαλιστεί και πάλι στους πολίτες η εγγύηση της αξιοπρεπούς διαβίωσης με προοπτική και ασφάλεια. Αυτό δεν αλλάζει με εκσυγχρονιστικά μέτρα φωτοβολίδες ούτε με την φωτογένεια ή τις καλές προθέσεις όσων υπηρετούν το παρόν ανεπαρκές και αυτάρεσκο σύστημα.
Αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές, σε ένα ασταθές και αφιλόξενο για ρήξεις περιβάλλον, μια αναγκαία ουσιαστική ανατροπή θα αποτελεί προτεραιότητα.
Η παρούσα διακυβέρνηση, παρά τα εκβιαστικά διλήμματα, δεν θα μπορέσει να διατηρήσει σε περαιτέρω ομηρία τις πραγματικές επιλογές της κοινωνίας. Η ανοχή της που επιβλήθηκε από τις συνθήκες φτάνει στα όρια της και η αυταρχική και αναποτελεσματική πολιτική των ακραίων συντηρητικών που δίνουν το στίγμα στην συγκυβέρνηση θα ανατραπεί. Η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να αναγκαστεί να παραδώσει σε ένα πιο ουδέτερο πολιτικά αυτόματο πιλότο να ολοκληρώσει τη διαδρομή που κάνουμε σε χαμηλή και επικίνδυνη πτήση (ενδεχομένως μέσα από μια νέα κυβέρνηση εθνικής ενότητας που θα επιβάλλουν τα εκλογικά αποτελέσματα).
Τότε ένας πραγματικά δύσκολος, εθνικά απαραίτητος, κοινωνικά ισορροπημένος, πολιτικά σαφής και ισχυρός, εφικτός στόχος, πρέπει να δρομολογηθεί.
Όμως αν δεν μπει κανείς μπροστά που να μπορεί και να αξίζει να τον υλοποιήσει ας μην ελπίσουμε ότι θα τον εγκαταστήσει η τύχη ή μια συγκυρία. Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο με μια συγκροτημένη αναγεννητική προσπάθεια.
Μια νέα Ομάδα πρέπει να διεκδικήσει να κυβερνήσει την Χώρα και να την οδηγήσει σε ένα σύγχρονο, κοινωνικά δίκαιο, οικονομικά αποτελεσματικό, δημοσιονομικά ασφαλές μοντέλο διακυβέρνησης με εγγυημένες τις ουσιαστικές ελευθερίες, τις εύλογες ευκαιρίες, την απαραίτητη, πέρα από τα στοιχειώδη, ποιότητα ζωής και την αίσθηση ασφάλειας που περιλαμβάνει τόσο την προσωπικότητα όσο και την περιουσία. Αυτό το ελληνικό NEW DEAL θα έχει ευθεία σχέση με την ελληνική πραγματικότητα, θα είναι προσαρμοσμένο σε εμπειρίες και δεδομένα που μας εκφράζουν συλλογικά και ταυτόχρονα θα συμμετέχει σε ότι μας αναλογεί στο μεγάλο κάδρο της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας και των γεωπολιτικών εξελίξεων.
Σε σχέση με το εξωτερικό, η συμμετοχή μας σε πλαίσια δεν αποτελεί πρόσκληση σε πάρτι αλλά σε ένα υπεύθυνο ρόλο με οφέλη κλίμακας όπως και μερίδιο ευθύνης, άρα και κόστους που οφείλουμε να αναλάβουμε.
Σε σχέση με το εσωτερικό, η Ελλάδα θα πρέπει να επιχειρήσει να πραγματώσει το άλμα προς μια χώρα «μοντέλου» του νότου, και αυτό είναι αντικειμενικά μια προοπτική πολύ πιο κοντά σε καλύτερα πρότυπα από όσο νομίζουμε. Η ανάγκη, η ευθύνη και οι πιθανότητες θέτουν ψηλά τον πήχη και είναι μέρος της μόνης ευκαιρίας που έφερε η κρίση.
Αυτή η Ομάδα δεν μπορεί να προέρχεται από τον χώρο της ανεπαρκούς αξιωματικής αντιπολίτευσης, ούτε φυσικά από θύλακες του ακροδεξιού και του βαθειά συντηρητικού κατεστημένου. Ούτε από τους εκπροσώπους μιας κλειστής εσωτερικής "αγοράς" συμφερόντων. Ούτε από τους ακραίους που είναι προσκολλημένοι σε μια ξεπερασμένη και αιματοβαμμένη ανισσόροπη ουτοπία. Ούτε από τους δορυφόρους της εξουσίας των τελευταίων χρόνων που τροφοδότησαν και τροφοδοτήθηκαν από τις μικρές και μεγάλες ευκαιρίες που τους προσέφεραν οι ελλείψεις σε θεσμικές δικλείδες ασφαλείας.
Θα κλείσουμε τους λογαριασμούς μας με το χθες χωρίς θέσφατα και παρωπίδες. Χωρίς λαϊκά δικαστήρια και αμέτρητες καταγγελίες. Χωρίς άλλες άσκοπες θυσίες.
Γιατί αυτοί που εκπροσωπούν το χθες δεν χαρακτηρίζονται έτσι ούτε επειδή υπήρξαν πολιτικοί, ούτε επειδή έχουν το βάρος της ηλικίας, ούτε επειδή είχαν κάποτε ρόλο και δημόσια παρουσία ούτε επειδή είχαν κάποιο επικοινωνιακά εκμεταλλεύσιμο «ψεγάδι» που «αποκαλύπτει» ο συντηρητικός λαϊκισμός. Για άλλους πολύ συγκεκριμένους και μετρήσιμους λόγους θα αποκλεισθούν όσοι ανήκουν στο παρελθόν..
Και θα ανοίξουμε τους ορίζοντες του αύριο και πάλι με ανοιχτό μυαλό και ορθή κρίση. Αυτοί που θα το εκπροσωπήσουν δεν είναι απαραίτητα οι πρόθυμοι να γίνουν πολιτικοί, ούτε όσοι είναι απλά νέοι, ούτε όσοι δεν είχαν ποτέ δημόσια ευθύνη ή δράση, ούτε τυχαίοι αλλά επιτυχημένοι στις επιχειρήσεις τα θεάματα ή και τις επιστήμες.
Είναι απλούστερα και απείρως πιο προφανή, αυταπόδεικτα και πιο έντιμα τα κριτήρια που εντάσσουν τους καλύτερους, και κατάλληλους, στην Ομάδα που θα αλλάξει σελίδα στην Ελλάδα. Η συσπείρωση τους σε μοχλό ανατροπής και προοπτικής είναι μια διαδικασία επίπονης, όσο και αναγκαίας, κεφαλαιώδους ευθύνης που θα αναζωπυρωθεί με αφετηρία αυτές τις εκλογές.
18°
