Δεν βγάζω άκρη: Εδώ και μήνες, ενώ όλοι κράζουν όσο πιο εντατικά γίνεται τους πολιτικούς, εκείνοι σφυρίζουν αδιάφορα. Και ξαφνικά, λέει κάτι παρόμοιο, απέξω-απέξω, ο πρόεδρος των βιομηχάνων και οι πολιτικοί αντιδρούν με ιερή αγανάκτηση, σαν τη Μανωλίδου όταν βλέπει γυμνό. Πώς εξηγείται αυτή η ξαφνική ευθιξία;
Μα το κράξιμο από τους ανώνυμους δεν τους ενοχλεί, γιατί ξέρουν ότι όσο κι αν φωνάξουν πάλι σε αυτούς θα γυρίσουν για κανένα διορισμό. Ενώ αν εκνευριστούν οι βιομήχανοι, τα πράγματα είναι πιο σοβαρά, γιατί μπορεί να κόψουν ακόμα και τη χρηματοδότηση των κομμάτων! Άσε που τώρα, με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, μπορεί να τους ανοίξει η όρεξη να μπουν στην πολιτική. Οπότε εφαρμόζουν την παλιά κλασική επικοινωνιακή τεχνική με την κωδική ονομασία «Το μαρτυριάρικο σκατόπαιδο». Που ονομάστηκε έτσι γιατί πρωτοεφαρμόστηκε με μεγάλη επιτυχία στα νηπιαγωγεία. Δηλαδή, όταν το βλαμμένο της τάξης κάνει μια αταξία και η δασκάλα είναι έτοιμη να το τιμωρήσει, εκείνο ξαφνικά αρχίζει να καρφώνει τους μόνιμα βαβουριάρηδες των πίσω θρανίων. Ελπίζοντας έτσι ότι η δασκάλα θα θυμηθεί ποιος είναι ο παραδοσιακά κακός και θα ξεσπάσει εκεί, ξεχνώντας τη δική του τιμωρία.
Βλέποντας τους Τούρκους δημοσιογράφους που ακολούθησαν τον Ερντογάν, μου δημιουργήθηκε μια απορία: Στην Τουρκία, το μουστάκι είναι υποχρεωτικό διά νόμου;
Φυσικά. Έτσι εξηγείται και η καλύτερη οικονομική κατάσταση της χώρας τους: Δεν ξοδεύουν κάθε τρεις και λίγο χρήματα για αποτριχώσεις. Άλλωστε γιατί νομίζεις ότι οι Τουρκάλες αρνούνται τόσο πεισματικά να εγκαταλείψουν τη μαντίλα;
Γιατί τόση αγανάκτηση από τα κανάλια για την αποκάλυψη των ονομάτων των «γιατρών του Κολωνακίου» που φοροδιαφεύγουν; Αφού και εκείνοι ονομάζουν τα δελτία τους «αποκαλυπτικά», δεν θα έπρεπε να χαίρονται αντί να μιλάνε για διασυρμό;
Μα είναι άλλο να αποκαλύπτεις ότι ξέρεις «κάποιους» και να απειλείς ότι θα πεις ονόματα και άλλο να τα λες όντως. Εξάλλου όταν τα κανάλια διασύρουν κάποιον, φροντίζουν με ευλάβεια να βάζουν πάντα μπροστά από το όνομα του διασυρμένου τη λέξη «φερόμενος» από σεβασμό στα δικαιώματά του. Και επίσης συμπεριλαμβάνουν στα ρεπορτάζ και τους γείτονες που «πέφτουν από τα σύννεφα», για να ακουστεί και η άλλη άποψη, όπως επιβάλλει η δεοντολογία. Τώρα, λοιπόν, που αποκαλύφθηκε ότι ο φοροφυγάς δεν ονομάζεται «Κ. Άποιος», όπως πίστευαν, αλλά είναι πράγματι ο «άνθρωπος της διπλανής (τους) μεζονέτας», είναι υποχρεωμένοι να κάνουν εκείνοι το «σοκαρισμένο γείτονα».
Ρε, μπας και έχουν δίκιο όσοι διαμαρτύρονται για τον Καλλικράτη; Στο κάτω-κάτω, πώς είναι δυνατόν να μπουν στον ίδιο δήμο η ιστορική «Πίσω Παναγιά», όπου τον καιρό της επανάστασης σταμάτησε ο Λόρδος Βύρωνας για να κόψει τα νύχια του, με τη σαφώς μικρότερης ιστορικής σημασίας «Πιο Πίσω Παναγιά», όπου απλώς κοντοστάθηκε για να χτενιστεί;
Μα ο νέος νόμος, στην πραγματικότητα, προσπαθεί να συμφιλιώσει αυτές τις προαιώνιες διαφορές ανάμεσα σε πεντικιουρίστ και κομμωτές. Οι οποίοι, βλέποντας ότι δεν θα συνεχίσουν να παίρνουν ξεχωριστά κονδύλια για να τα διαθέτουν ανεξέλεγκτα, θα αναγκαστούν να συμφιλιωθούν και να ανοίξουν ένα κοινό Beauty Salon.
Πώς εξηγείται αυτή η νοσηρή «Υπαλληλοβουλοφιλία» του Φίλιππου Πετσάλνικου; Γιατί προκειμένου να τους δικαιολογήσει, κοντεύει να μας πει ότι είναι μυστικά μέλη των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και γι’ αυτό δεν πρέπει να τους κατηγορούμε!
Μα κανένας καλλιτέχνης δεν θέλει να βλέπει το αριστούργημά του να καταρρέει. Και το installation που ονομάζεται «Υπάλληλοι της Βουλής» είναι ένα ιερό μνημείο αφιερωμένο στον «Άγνωστο Ρουσφετολόγο», που πήρε χρόνια να ολοκληρωθεί. Ο πολιτικός κόσμος, μάλιστα, διοχέτευσε σε αυτό το μοναδικό ταλέντο που έχει: το θρασύτατο, συντεχνιακό τσατσιλίκι στους διορισμούς. Οπότε του είναι αδύνατο να μην υπερασπιστεί ένα έργο ζωής που φτιάχτηκε με μεράκι, όταν το βλέπει να απαξιώνεται. Άσε που είναι λίγο υποχόνδριος και φοβάται ότι αν τους δυσαρεστήσει, δεν θα πλένουν καλά το ποτήρι με το νερό που του φέρνουν στην έδρα.
Sorry, αλλά μόνο εγώ βρίσκω ότι το DVD της Μαριάννας Ντούβλη είναι ένα επαναστατικά αποδομητικό αριστούργημα του trash κινηματογράφου, στα ίχνη των μεγάλων ταινιών του John Waters με πρωταγωνίστρια την Divine; Και ότι η σκηνή με το πούρο στην πραγματικότητα συμβολίζει την πραγματική θέση των συμβόλων μιας πλαστής ευημερίας;
Ναι. Μόνο εσύ. Στην πραγματικότητα ο ενθουσιασμός σου οφείλεται στο γεγονός ότι μόλις είδες την ταινία, όλες οι άλλες γυναίκες γύρω σου ξαφνικά σου φαίνονταν πολύ καλύτερες.
