Η σ. Μυρσίνη Λοΐζου είναι ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό της δίνει το δικαίωμα να κουνάει το δάχτυλο σε όσους δεν είναι και να τους καταγγέλλει σαν «σάπιους υπηρέτες του συστήματος». Έχει μάλιστα αγανακτήσει τόσο πολύ με αυτούς «που μας έφεραν μέχρι εδώ», που ονειρεύεται μολότοφ, φαντασιώνεται ότι πακέτα-βόμβες σκάνε στα χέρια των οικονομολόγων του καπιταλισμού, απαιτεί να αναστηθούν οι πλουτοκράτες τους οποίους έστειλαν στο χώμα οι Τιμωροί, να ζητήσουν συγγνώμη από το λαό και μετά να τους ξαναπυροβολήσει ο πιστολάς βάρδιας μπας και βάλουν μυαλό.
Ο θυμός της είναι δικαιολογημένος. Το κωλοΠΑΣΟΚ έβγαλε τιμητική σύνταξη στη μάνα της, αλλά έκανε μισή δουλειά. Επειδή είναι το κόμμα των πουλημένων στην Μέρκελ και στον Γιουνκέρ δεν φρόντισε να μεταβιβάσει το ποσό της σύνταξης στα παιδιά, στα εγγόνια και στα δισέγγονά της εκλιπούσας, όπως θα έκανε μία σωστή σοσιαλιστική κυβέρνηση της Λατινικής Αμερικής. Hasta la Victoria Siempre, νόμος είναι το δίκιο της σ. Μυρσίνης, γι' αυτό και πέρασε στο αντάρτικο. Πρώτο βήμα: Απαγόρευσε να μεταδίδεται στις συγκεντρώσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το τραγούδι «Καλημέρα Ήλιε», για το οποίο η ίδια είχε μοχθήσει προσωπικά βάζοντας «μία Παναγιά στην ποδιά» της. Δεύτερο βήμα: Απαλλοτρίωσε τη σύνταξη της εκλιπούσης, χωρίς φυσικά να την χρησιμοποιήσει για τον εαυτό της, αλλά για τον Αγώνα υπέρ του Πολιτισμού. Δημιούργησε λογαριασμό στο facebook όπου ανεβάζει φωτογραφίες με φλεγόμενα μπουκάλια, φλεγόμενους ανθρώπους, φλογέρα λόγια γεμάτα Επανάσταση και αμπελοφιλοσοφία.
Ας είμαστε ειλικρινείς! Το ποσό της ψευτοσύνταξης που εισέπραξε η σ. Μυρσίνη μέσα σε μόλις 5,5 χρόνια είναι ένα τίποτα. Αντιστοιχεί το πολύ σε δύο ευρωβουλευτικά μηνιάτικα (που τόσο άδικα της στέρησαν), αλλά παρ'όλα αυτά οι ακροδεξιοί την κατηγόρησαν οτι δήθεν σούφρωσε αυτά τα χρήματα από το κράτος, λες και αν έμεναν στα ταμεία του θα προσλαμβάνονταν τίποτα καθαρίστριες στο Δημόσιο, ώστε να μη χρειάζεται να να δίνει συναυλίες συμπαράστασης η Χαρούλα Αλεξίου.
Όπως και σε αυτή την περίπτωση, έλαμψε το ηθικό μεγαλείο της Αριστεράς. Με μια γενναία ανακοίνωση στον Τύπο, η σ. Κόρη του Λοίζου, έριξε την ευθύνη για την ρεμούλα στην αντιπολίτευση και αυτοαπαλλαγμένη από τις κατηγορίες, ξαναέβαλε τα άσπρα της και ως περιστερά επέστρεψε στους ιδιωτικούς αγώνες διεκδίκησης των πνευματικών δικαιωμάτων του πατέρα της.
Την ίδια ώρα, οι ηθικώς μειονεκτούντες μη Συριζαίοι αντιμετωπίζουν το φαινόμενο με σχετική έκπληξη, την οποία θα απέφευγαν αν έριχναν μια ματιά στα κοινοβουλευτικά έδρανα τα οποία στηρίζουν την κυβέρνηση. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν καταληφθεί από επαγγελματίες ειδικευμένους στη διεκδίκηση των πνευματικών δικαιωμάτων του «πατερούλη», αγωνιστές που έκαναν καριέρα καταδικάζοντας το σύστημα το οποίο επί χρόνια τους επιχορηγούσε για να βγάζουν εφημερίδες που δεν διάβαζαν ούτε οι ίδιοι, για να στελεχώνουν ανύπαρκτους δημόσιους οργανισμούς και για να εγκαινιάζουν μνημεία αφιερωμένα στους νεκρούς της ΕΡΤ.
Είναι όλοι τους Μυρσίνη Λοΐζου, απλώς τους έχουμε συνηθίσει.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
