Μπορεί η πολιτική να χώρισε προσωρινά τους δύο ηγέτες της Αριστεράς και της Προόδου, όμως εξακολουθούν να είναι πολλά αυτά που θα τους κρατάνε για πάντα ενωμένους, όπως το δοξάρι με το βιολί, τον τέντζερη με το καπάκι και τα οπίσθια με το βρακί. Το βασικότερο όλων είναι η γνωστή αγάπη τους για την Τέχνη, συγκεκριμένα την 7η. Ακόμη και όταν μιλούν τη σκληρή αντιμνημονιακή γλώσσα, φροντίζουν να πασπαλίζουν τις φράσεις τους με κινηματογραφόφιλες αναφορές και το τελευταίο κρούσμα συνέβη κατά τη χθεσινή συνέντευξη του Πάνου Καμμένου στο δελτίο του Star. Έχοντας για ακόμη μια φορά προετοιμαστεί κατάλληλα, μόλις του τέθηκε η ερώτηση για τον δανεισμό βουλευτών των ΑΝΕΛ στον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να βγουν τα κουκιά της κυβερνητικής πλειοψηφίας, παρέπεμψε στο κινηματογραφικό έργο «50 αποχρώσεις του γκρι». Έπειδή όμως έχει σπουδάσει στο εξωτερικό και μιλάει άπταιστα τις ξένες γλώσσες, έκανε και την αυτόματη μετάφραση. Σύμφωνα με το «λεξικό Καμμένου», οι «50 αποχρώσεις του γκρι» είναι η ταινία «Grey Shadow».
Η έντιμη σχέση με τις κινηματογραφικές γνώσεις διακρίνει και τον Αλέξη Τσίπρα. Ακόμη και στην εποχή που έδινε αγώνες ώστε να αποδεσμευτεί η χώρα από τον σφιχτό εναγκαλισμό του παγκόσμιου καπιταλισμού και γύριζε αποκαμωμένος στο σπίτι, για το οποίο δεν πλήρωνε ΕΝΦΙΑ γιατί είναι άδικος νόμος και θα τον καταργήσει, ξέκλεβε λίγο χρόνο για να απολαύσει καλλιτεχνικές ταινίες. Αγαπημένη του το «Die Hard» με τον Μπρους Γουίλις, την οποία αρχικά δεν ήθελε να δει, γιατί ήταν αμερικάνικη και φόνευε του λαούς, αλλά οι σύντροφοί του από την σελίδα Τέχνης της «Αυγής» τον ενημέρωσαν ότι στην πραγματικότητα είναι αγγλική. Την παρακολούθησε λοιπόν ως ένδειξη συμπαράστασης στους αγωνιστές του IRA και επί τη ευκαιρία την ξαναβάφτισε «Too Hard to die» και την παρομοίασε με τον ΣΥΡΙΖΑ, που επίσης είναι ταινία καταστροφής (του ιμπεριαλισμού).
14°
