Σύμφωνα με το αισιόδοξο σενάριο, που διατύπωσε χτες ο πρωθυπουργός μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, η οικονομική κρίση θα ξεπεραστεί, η Ελλάδα θα επανέλθει γρήγορα στις αγορές, η επιτήρηση των δανειστών θα πάψει και το Μνημόνιο θα είναι παρελθόν. Μακάρι να γίνουν όλα αυτά, μια ευχή δεν κοστίζει ποτέ τίποτα.
Μερικές από τις χτεσινές διαπιστώσεις της Κομισιόν συνηγορούν, μάλιστα, υπέρ αυτού του σεναρίου: η χώρα έχει μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα κατά τα 2/3 από το 2009, ξεπέρασε τους στόχους για το 2012, θα ισοσκελίσει το φετινό προϋπολογισμό και θα πετύχει τους δημοσιονομικούς της στόχους για το 2014, οπότε και θα έχει πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ.
Αν αυτό συμβεί, προφανώς η κυβέρνηση θα πιστωθεί την επιτυχία. Το δε κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, που είναι ο κορμός της κυβέρνησης, θα ισχυροποιηθεί. Το ίδιο θα συμβεί και προσωπικά με τον πρωθυπουργό. Αυτά ως προς το αισιόδοξο σενάριο, που εμένα μου φαίνεται απίθανο να «βγει».
Τώρα, το απαισιόδοξο σενάριο. Με ανεργία κοντά στο 30%, στους νέους μάλιστα ίσως υπερδιπλάσια, με τη μεσαία τάξη να έχει υποστεί μεγάλο πλήγμα, ιδίως λόγω της υπερφορολόγησης (και καθώς τους φόρους τους πληρώνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι), με το ΑΕΠ να έχει συνεχή πτώση, με τον ιδιωτικό τομέα να πρέπει να συντηρεί ένα Δημόσιο που δεν λέει να μικρύνει στα σοβαρά, δεν μου φαίνεται να βγούμε και πολύ γρήγορα από την κρίση. Στο κάτω κάτω, η έκθεση της Κομισιόν που ανέφερα νωρίτερα λέει, επίσης, ότι τα φετινά έσοδα υστερούν κατά 0,6 δισ. ευρώ, ότι θα απαιτηθούν πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα που ισοδυναμούν με 1,8% του ΑΕΠ για το 2015 και με 2,2% του ΑΕΠ για το 2016, ότι η πλήρης πρόσβαση στις αγορές θα παραμείνει δύσκολη «για πολλά χρόνια» μετά το 2014 και ότι οι μεταρρυθμίσεις σε τομείς - κλειδιά, όπως η φορολογία και η δημόσια διοίκηση χρονίζουν. Προσθέστε την αύξηση της εγκληματικότητας, τη μετανάστευση των νέων, την άγρια εκμετάλλευση των αλλοδαπών και έχετε ένα κοινωνικό μίγμα έτοιμο για έκρηξη.
Η Νέα Δημοκρατία αυτή τη στιγμή άγεται και φέρεται από τη σκληρή παλαιοδεξιά πτέρυγά της, φοβούμενη ότι θα χάσει ψήφους προς τη Χρυσή Αυγή και τους Ανεξελ. Ο πρωθυπουργός κατάργησε ουσιαστικά τον υπουργό Ρουπακιώτη, μετά από τελεσίγραφο της ενδονεοδημοκρατικής ακροδεξιάς. Αλλά ο κ. Σαμαράς δεν καταλαβαίνει (ή δεν θέλει να καταλάβει, ως χτεσινός ηγέτης της Πολιτικής Άνοιξης, δηλαδή ακριβώς του προκατόχου των Ανεξελ), ότι όσο υποχωρεί προς την ακροδεξιά, τόσο θα χάνει προς τα εκεί. Ας ρωτήσει τον κ. Καρατζαφέρη, με τον οποίο φαίνεται να συζητάνε τώρα για συνεργασία: όταν το εκκρεμές στραφεί προς την Άκρα Δεξιά, τότε οι απελπισμένοι ψηφοφόροι επιλέγουν τις πιο πούρες εκδοχές της.
Έτσι, δεν είναι απίθανο να δούμε τη Χρυσή Αυγή ν΄ ανεβαίνει ακόμα περισσότερο, σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας: το 19% του κάποτε μεγάλου κόμματος είχε σημειωθεί μόλις πέρυσι τέτοια εποχή. Αλλά η πιθανή καταρράκωση της Νέας Δημοκρατίας, δηλαδή το ν΄ ακολουθήσει κι αυτή την τύχη του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι θέμα που αφορά μόνο την ίδια. Αφορά το σύνολο του πολιτικού συστήματος, αφορά την αστική δημοκρατία. Δεν υπάρχει αστική δημοκρατία χωρις δημοκρατικό συντηρητικό κόμμα.
Η Νέα Δημοκρατία «πούλαγε» παλιότερα «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια», «πούλαγε» σταθερότητα, «πούλαγε» πελατειακό σύστημα -διορισμούς, «πούλαγε» και ευρωπαϊσμό. Σήμερα το αρχικό τρίπτυχο το «πουλάνε» «καλύτερα» ο Μιχαλολιάκος και ο Καμμένος. Πελατειακό σύτημα και διορισμοί σχεδόν πεθάνανε (ευτυχώς), λόγω τρόικας. Μένει ο ευρωπαϊσμός, ο οποίος δεν πείθει και πολύ, αφού μέχρι πριν ενάμιση χρόνο οι ίδοι έβριζαν την Ευρώπη, το μνημόνιο, το φιλελευθερισμό.
Αν η Νέα Δημοκρατία θέλει να έχει μέλλον, έχω τη γνώμη ότι πρέπει να επανεφεύρει τον εαυτό της ως κόμμα όχι δεξιότερο, αλλά αληθινά κεντροδεξιό. Όχι πιο συντηρητικό, αλλά πιο ανοιχτό και πιο φιλελεύθερο. Επίσης, πρέπει να προωθήσει μεταρρυθμίσεις στην κυβέρνηση, μήπως και ανορθωθεί μια ώρα αρχύτερα η οικονομία. Κλειστά επαγγέλματα, συγκαλύψεις, καθυστερήσεις εκσυγχρονισμού, διορισμοί ημετέρων στην προεδρία οργανισμών, περαιτέρω υπερφορολόγηση, καθυστέρηση κλεισίματος άχρηστων οργανισμών, κωλυσιεργία στην απόλυση τουλάχιστον των επίορκων, διατήρηση προνομιakών θυλάκων στο Δημόσιο (βλέπε Βουλή) κλπ κλπ, όλα αυτά είναι πρακτικές του παρελθόντος. Όσο διατηρούνται, τόσο η οικονομία θα καταρρέει. Η πώληση του ΟΠΑΠ ήταν κάτι. Θα έχει συνέχεια;
Πολύ φοβάμαι αν η Νέα Δημοκρατία αργήσει να ξυπνήσει από τον παλαιοδεξιό της λήθαργο θα είναι αργά. Θα είναι κόμμα τού χτες, ενώ η κοινωνία τού σήμερα θα κινείται, απελπισμένη και πεινασμένη, μεταξύ των πολιτικών άκρων. Δεν ξέρω, αμφιβάλλω μάλιστα, αν ο Σαμαράς είναι σε θέση να το κάνει. Τι; Αν μπορεί να το κάνει ο Καραμανλής; Θα αστειεύεσαι, βέβαια.
17°
