Ο γράφων δεν φημίζεται για τη συμπάθειά του προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως. Λέγαμε, ωστόσο, ότι η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα θα είναι το να μπει ένα τέλος στις αυταπάτες, στον εύκολο λόγο, στο διαχωρισμό των Ελλήνων και, εντέλει, στην υποκρισία. Θέλω να σταθώ αποκλειστικά στο τελευταίο, με αφορμή τη θύελλα που σήκωσε το ζεϊμπέκικο της Όλγας Γεροβασίλη στο μαγαζί που τραγουδάει ο Γιώργος Μαργαρίτης.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια, αναφέρομαι προφανώς μετά το 2009, με βασική ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και των παραρτημάτων του –αγανακτισμένοι, ΑΝΕΛ κ.λπ.– είχαν στοχοποιηθεί και δαιμονοποιηθεί οι πολιτικοί, το κοινοβούλιο, το πολιτικό μας σύστημα. Από το άθλιο σύνθημα «να καεί το μπουρδέλο η βουλή» ως το ανιστόρητο «η χούντα δεν τελείωσε το ’73» και πολύ περισσότερο με τις προγραφές, τη βία, τις αντισυγκεντρώσεις και άλλα τέτοια. Υπήρχαν για παράδειγμα πολιτικοί που δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν, ενώ άλλοι επειδή έφεραν τον τίτλο αυτό, του πολιτικού, ένιωθαν ως και ενοχή. Θα θυμάστε τις επιθέσεις που δεχόντουσαν πολιτικοί όταν θα τους συναντούσε κανείς, όχι στο κέντρο της Αθήνας ή να περνούν τυχαία από κάποια διαδήλωση (Κ. Χατζηδάκης), αλλά ακόμα και σε ταβέρνες, καφέ ή κέντρα διασκεδάσεως. «Είναι δυνατόν την ώρα που ο λαός πεινάει, ο τάδε να τρώει με την παρέα του ή να πηγαίνει να ακούσει π.χ. τον Σαββόπουλο;», ήταν η μόνιμη επωδός των λεγόμενων ευαισθητοποιημένων αγανακτισμένων. Άσε δε το τι γινόταν στα social media. Δεν μπορούσες να κρυφτείς αν είχες κάνει το λάθος να πας να ακούσεις τον αγαπημένο σου τραγουδιστή. «Ντροπή, ξεφτιλισμένος, χορτάτος, καβαλημένο καλάμι, πλούτισε, προκλητικός, δεν βλέπει τον άλλον που ψάχνει τα σκουπίδια», ήταν μεταξύ πολλών άλλων αυτά που λέγονταν και γράφονταν.
Προσωπικά και τότε, αλλά και τώρα, γελώ με όλα αυτά. Τα θεωρώ άλλωστε υποκριτικά, αλλά και επικίνδυνα! Πολύ καλά κάνει ο/η πολιτικός και πάει να φάει το βράδυ με φίλους του/της ή να ακούσει τον/της αγαπημένο/η του/της τραγουδιστή. Δεν θα απολογηθεί σε κανέναν για τις επιλογές αυτές. Ας απολογηθεί για τις πολιτικές αποφάσεις που παίρνει ή για αυτά που ψηφίζει. Και όχι γιατί χόρεψε. Συνεπώς, πολύ καλά έκανε εν προκειμένω η Όλγα Γεροβασίλη και χόρεψε. Είναι ένας ζωντανός και κανονικός άνθρωπος, που δεν θα αλλάξει επειδή έγινε κυβερνητική εκπρόσωπος. Το μόνο που θα ήθελα είναι το «παράδειγμά» της να συμβάλει ώστε να μπει ένα τέλος στη διάχυτη υποκρισία της ελληνικής κοινωνίας.
