Τα ασφαλιστικά ταμεία αρνούνται να πάρουν μέρος στο PSI. Αν «κουρευτούν» τα ομόλογα τους, λένε, χάνεται η περιουσία των ταμείων, δηλαδή των ασφαλισμένων. Οι ΔΕΚΟ που είχαν τοποθετήσει τα διαθέσιμά τους σε ομόλογα αρνούνται επίσης. Συνδικαλιστές με πανώ «όχι στο κούρεμα» διαδηλώνουν στους δρόμους, οι αρχηγοί των αριστερών κομμάτων καταγγέλουν άλλη μια επίθεση της κυβέρνησης και της τρόικας, δημοσιογράφοι αναλύουν τις ζημιές που θα επιφέρει το κούρεμα στα αποθεματικά των ταμείων.
Για στάσου όμως. Αυτοί όλοι δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι που 2 χρόνια τώρα λένε «άμεση διαγραφή του χρέους»; Αυτοί δεν είναι που φώναζαν «δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε»; Αυτοί δεν έκαναν ντοκυμαντέρ για να αποδείξουν ότι δεν πρέπει να πληρώσουμε «ούτε ένα ευρώ στους τοκογλύφους»; Αυτοί δεν μάζευαν υπογραφές για να χαρακτηρίσουν το χρέος «επαχθές» και να μη το πληρώσουμε; Αυτοί οι προοδευτικοί οικονομολόγοι δεν έλεγαν ότι πρέπει η χώρα να προχωρήσει σε συνολική διαγραφή του χρέους; Αυτοί δεν έλεγαν ότι το έχουμε ξεπληρώσει με το παραπάνω;
Τώρα ανακάλυψαν ότι οι δανειστές είναι ασφαλιστικά ταμεία; Ότι είναι δημόσιες υπηρεσίες, ότι είναι ασφαλιστικές εταιρίες όπου έχει εμπιστευτεί ο κόσμος τις οικονομίες του για τα γεράματα του; Ότι είναι 12000 ιδιώτες που δεν ήταν ριψοκίνδυνοι, δεν ήθελαν χρηματιστήρια και παιχνίδια αλλά έβαλαν τις οικονομίες τους στην ασφάλεια του Δημοσίου; Αλλά και οι τράπεζες ακόμα τι είναι; Μήπως έχει βάλει ο Λάτσης και ο Βαρδινογιάννης τα δικά του λεφτά για να πάρει ομόλογα Δημοσίου; Όταν λέμε ομόλογα που έχουν πάρει οι τράπεζες τι εννοούμε; Τα χρήματα των καταθετών δεν εννοούμε, τα αμοιβαία κεφάλαια, τις εκατοντάδες χιλιάδες μετόχους των τραπεζών, δηλαδή εμάς πάλι δεν αφορά;
Μήπως όμως «τοκογλύφοι» ήταν μόνο οι ξένοι; Μήπως άμα είναι να χάσουν τα λεφτά τους οι «ξένοι» είναι καλά; Μια φορά είχα γράψει, γιατί είναι δίκαιο να χάσουν τις αποταμιεύσεις τους οι Ολλανδοί ταχυδρομικοί και οι Σουηδοί σιδηροδρομικοί υπάλληλοι; Και ένας έξυπνος είχε απαντήσει ότι χρησιμοποιώ το συναίσθημα για να υπερασπίσω τους κερδοσκόπους. Δεν το είχα γράψει τυχαία. Αυτά τα ταμεία ήταν που είχαν αγοράσει ελληνικά ομόλογα. Ευρωπαίοι ασφαλισμένοι, συνταξιούχοι, ταμεία, ασφαλιστικές εταιρείες, τράπεζες, ήταν μέχρι τώρα «τοκογλύφοι».
Τώρα που έφτασε η ώρα της διαγραφής, κάνουν πάλι δηλώσεις: «Όχι στην διαγραφή», αυτή τη φορά. Μα πως τα λένε αυτά οι ίδιοι άνθρωποι χωρίς να κοκκινίζουν; Αν είχαν δίκιο τόσο καιρό που φώναζαν φλογερά συνθήματα για τοκογλύφους και λαούς που σβήνουν τα χρέη τους επαναστατικά, τώρα θα έπρεπε να πανηγυρίζουν. Αν έχουν δίκιο τώρα γιατί δεν ζητάνε μια συγνώμη για όλη τη τσάμπα επαναστατική μαγκιά που πούλαγαν 2 χρόνια;
Και καλά αυτοί, δουλειά τους. Άμα διαβάζεις τον κόσμο με εγχειρίδια που γράφτηκαν πριν 200 χρόνια κατασκευάζεις απλοϊκά σχήματα που συνεχώς σε διαψεύδουν. Αναρωτιέμαι όμως: Αυτή η κοινή γνώμη που όλο αυτό τον καιρό έβλεπε και άκουγε τα «δεν πληρώνω», τις «διαγραφές επαχθούς χρέους», τα «δεν χρωστάμε τίποτα», τώρα πώς βλέπει τους ίδιους ακριβώς ανθρώπους με τον ίδιο ζήλο να διαδηλώνουν και να κάνουν δηλώσεις εναντίον της διαγραφής του χρέους;
