Τις προηγούμενες ημέρες διαδραματίστηκαν πολλά γεγονότα τα οποία συγκλόνισαν την κοινή γνώμη. Ένα από αυτά ήταν ο αδικοχαμένος 44χρονος πατέρας, ο οποίος δολοφονήθηκε (από αλλοδαπούς λένε) για μια κάμερα των 200 ευρώ, την ώρα που ετοιμαζόταν να πάει την ετοιμόγεννη σύζυγό του στο μαιευτήριο. Και κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι ένας άνθρωπος σκοτώθηκε την στιγμή που θα γεννιόταν το παιδί του, ότι αυτό το παιδί δεν πρόκειται να γνωρίσει ποτέ τον πατέρα του, ότι δεν θα γιορτάσει ποτέ τα γενέθλια του καθώς θα είναι συνδυασμένα με τον άδικο χαμό του.
Ωστόσο, ο θάνατος αυτού του ανθρώπου, όπως και σε κάθε τραγικό συμβάν, έφερε στο προσκήνιο ζητήματα τα οποία ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία και ακόμα δεν έχει βρεθεί μια λύση. Με αφορμή αυτό το βάρβαρο περιστατικό για ακόμη μια φορά καταδικάστηκαν ομόφωνα όλοι οι μετανάστες ανεξαιρέτως, χωρίς να έχουν βρεθεί οι δολοφόνοι, χωρίς να έχουν γίνει καν κάποιες συλλήψεις, χωρίς να υπάρχουν κάποια αποδεικτικά στοιχεία. Για άλλη μια φορά βρέθηκαν τα εξιλαστήρια θύματα, τα οποία όπως συνηθίζεται στις κοινωνίες μας είναι τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και συγκεκριμένα οι μετανάστες. Για άλλη μια φορά, ο αδύναμος κρίκος της κοινωνίας μας δέχτηκε τα πυρά όλων αυτών των συμμοριών που δήθεν διαμαρτύρονται για τα δεινά της κοινωνίας τους αλλά στην ουσία τα δικά τους συμφέροντα υπερασπίζονται, για τις δικές τους πολιτικές πεποιθήσεις πολεμούν τους κατωτέρους τους, γιατί πολύ απλά έχουν τη δύναμη και το κάνουν. Γιατί αν πράγματι ενδιαφέρονταν για την κοινωνία τους δεν θα λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο, «οφθαλμός αντί οφθαλμού», δεν θα κυνηγούσαν την οικογένεια των μεταναστών προκειμένου να τους χτυπήσουν, δεν θα κατέληγαν 15 μετανάστες στο νοσοκομείο, δεν θα δολοφονούνταν ένας 20χρονος, θύμα εκδίκησης όπως είπαν, εξαιτίας μιας πράξης που την ευθύνη έχουν κάποιοι άλλοι.
Και γιατί όταν γίνεται κάποιο έγκλημα από μετανάστη η οργή να χτυπά ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουν; Και γιατί το κράτος να είναι πάντα απών;
21°
