Σύνταγμα, με φόρα! Say loud, you're different and we are proud. Ή και «Παρούσα» και παρόντες, μιας και αυτό είναι το ελληνικό σλόγκαν του Athens Pride, που αυτό το Σάββατο παρελαύνει περήφανο για τα φιλιά και τη φιλία του καθένα με το σώμα και την επιθυμία του. Η παρέλαση ξεκινά στις 7, τελικός προορισμός και love meeting point το Σύνταγμα, και ορίστε το ραντεβού της πανσέξουαλ Αθήνας με την αγάπη, την ελευθερία, την ισότητα και την αποδοχή: 14 Athens Pride, καλή γιορτή να έχουμε!
Στου Ψυρρή, στου Ψυρρή, σε φάση Καραϊβική! Για την καλύτερη caipirinha της Αθήνας, για jamon Serrano με μαύρο σκόρδο, για paella, και το gps να κεντράρει στη μαρμάρινη μπάρα και τα τραπεζάκια του Dos Gardenias, όπου τα τάπας σφυράνε, τα κοκτέιλ ξεκινάνε από τα έξι ευρώ και η πόλη μπορεί άνετα να συνεχίσει να ονειρεύεται και να ζει σε στιλ pintxos και βάμος, μουτσάτσος, Argentinocarrebeanbrazilohavaneros!
Μουσική, τεχνολογία, σπορ, σεμινάρια αναπαλαίωσης και επαναχρησιμοποίησης αντικειμένων, γιόγκα sessions, βαρελίσια μπίρα για όσους επιζητούν τη σωματική ευεξία αλλά στο πιο αφριστό, και ανεπανάληπτες street food γεύσεις στο χέρι. Ή αραχτοί στα γρασίδια του πάρκου Σταύρος Νιάρχος, μιας και το Deree Open Festival με ελεύθερη είσοδο, υπόσχεται αυτό το Σάββατο total fun in the sun. Το Αμερικάνικο Κολλέγιο στήνει στα νότια μια γιορτή όπου γνώση και κέφι πάνε παρέα. Οπότε πας κι εσύ είτε για το ένα, είτε για το άλλο, είτε και για όλα.
Είκοσι ένα σχήματα που πιάνουν την τζαζ από το κλάσικ και το γκρουβάρουν φιούζιον, μέχρι να πεις Τεχνόπολη! Στο Γκάζι κορυφώνει και τελειώνει την Κυριακή το 18ο Jazz Festival, κι εδώ η είσοδος είναι ελεύθερη, οπότε, τι άλλο να προσθέσουμε, φίλτατε «πειραγμένε» -όποιον ακούει κάτι περισσότερο από Τάμτα και Ριάνα έτσι τον αποκαλεί η εποχή- από το να πας και να απολαύσεις μια μουσική που δεν χαμπαριάζει ούτε από τρεντζζζζ ούτε από χτυπήματα εκατομμυρίων στο YouTube. Είμεθα λίγοι, μα εκλεκτοί!
Στον Κεραμικό και στην ταινιοθήκη, κατάσταση αστικά νουάρ, όπως μας τα έμαθε ο μέγας ο Γκοντάρ. Γιατί η ταινία του Μισέλ Χαζναβίσιους «Γκοντάρ, Αγάπη μου» είναι μια ξεκαρδιστική πορτρετογραφία του Ζαν Λυκ, μια ιερόσυλη και διασκεδαστική προσέγγιση της «Ιερής Αγελάδας» με παιχνιδιάρικο τρόπο, επιχειρώντας να τον βιογραφίσει με χιούμορ και ελαφρότητα. Μια «υπονομευτική αποστασιοποίηση», για να γκονταρίσουμε κι εμείς, ή έστω όσοι συνεχίζουμε να τον θεωρούμε τον πιο εγωιστικό, πρωτοπόρο, διανοούμενο, ματαιόδοξο και ανατρεπτικό φαφλατέρ - το φαφλατάς στα «γαλλικά»- που γέννησε το ευρωπαϊκό σινεμά.
Στο Bios στην Πειραιώς, για να δοκιμάσεις την ελληνική ταβέρνα αλλιώς και χιπστερικώς. Εξηγούμε: κεφτεδάκια και πατάτες που τσιτσιρίζουν στο τηγάνι, γκόγκιες με ξηρή μυζήθρα και ντομάτα τριμμένη, λουκάνικα και πεϊνιρλί Ιωνίας, απλά αντί για Καζαντζίδη από τα ηχεία θα παίζει Moderat και βερολινέζικα πρωτοποριακά ηλεκτρονικά. Επειδή όμως αυτό που μετρά είναι το αποτέλεσμα, τότε, ναι, μπράβο, η ελληνική κουζίνα του Bios και του Taverna είναι μούρλια. Και να δοκιμάσεις όπως και δήποτε το χοιρινό μπούτι με τη σάλτσα πελτέ και τη μουστάρδα.
Στο Μουσείο Μπενάκη Ελληνικός Πολιτισμός, στη Βασιλίσσης Σοφίας, για ένα προσκύνημα -κυριολεκτούμε- μπροστά στα κάδρα και τις φωτογραφίες της Τζόαν Λι Φέρμορ. Μια απίστευτη απαθανάτιση της Ελλάδας του '50 και του '60, της κάψας του καλοκαιριού είτε στα νησιά, είτε στα βουνά. Μια τοπιογραφία εικόνων δια χειρός της περιηγήτριας που όσα ήξερε και είδε για τη χώρα μας, ανάθεμα αν θα μας αξιώσει η ζωή να μετρήσουμε έστω και τα μισά της. Εμπιστεύσου μας και κάνε μια πράξη αγάπης για τον εαυτό σου!
Είτε το απολαμβάνουμε με τη μορφή μιας ζεστής φρατζόλας ψωμιού είτε με τη μορφή ενός ντελικάτου γλυκού, το αλεύρι έχει τη δύναμη να παρηγορεί, να εμπνέει και να ενθουσιάζει
14°
