Στα Εξάρχεια μένω εδώ και μια δεκαετία, όμως πήγαινα δημοτικό εδώ κι έπαιζα με τα άλλα παιδιά στον πεζόδρομο της Δερβενίων από τότε. Ποτέ δεν σταμάτησε να χτυπά η καρδιά μου εδώ, γι’ αυτό και τα μισά χρόνια της ζωής μου είμαι κάτοικο Εξαρχείων. Διάλεξα να μένω στα Εξάρχεια γιατί απλά… είναι μοναδικά! Ο συνδυασμός νεοκλασικών με πιο σύγχρονες πολυκατοικίες, τα αγαπησιάρικα καφέ, οι ενδιαφέροντες κάτοικοι, όλη η ατμόσφαιρα είναι μαγική. Το δε στοιχείο της πολυπολιτισμικότητας, αποτέλεσμα τόσο των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών όσο και της αύξησης του τουρισμού, αλλά και των ανθρώπων που έρχονται να ζήσουν για λίγο ή περισσότερο χρόνο στη φθηνότερη, συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις Αθήνα, δημιουργεί ένα ενδιαφέρον χαρμάνι ανθρώπων.
Είναι ιδιαίτερη γειτονιά τα Εξάρχεια. Είναι γεμάτη καλλιτέχνες, έχει έντονη πολιτικοποίηση και κυρίως –αν και είναι καράκεντρο– έχει την αίσθηση γειτονιάς. Όταν ξεκλέβω χρόνο από το φροντιστήριο ξένων γλωσσών που συνδιαχειρίζομαι (το οποίο επίσης βρίσκεται στην περιοχή), μου αρέσει να περνάω από την πλατεία, να χαζεύω στα βιβλιοπωλεία, να τρώω βίγκαν street food, ή πολύ απλά να περπατώ αμέριμνο μόνο μου ή και με παρέα. Και τα πιο αντιπροσωπευτικά της στοιχεία είναι τα καφέ, τα νεοκλασικά, οι κοινωνικοί χώροι. Αγαπημένη μου συνήθεια είναι να πηγαίνω για πρωινό-μεσημεριανό καφέ και να γνωρίζω ή ακόμη και να χαζεύω απλά τον κόσμο. Να κάνω τα ψώνια της εβδομάδας, συνδυάζοντάς τα με καφέ με φίλους πριν ή μετά. Αν και είναι δύσκολο να διαλέξω, νομίζω πως ο ωραιότερος δρόμος των Εξαρχείων είναι η Καλλιδρομίου.
Αυτό που κάνει κάποιον «ντόπιο» είναι το να αγαπά την περιοχή, να νιώθει ότι ανήκει εδώ, να θέλει να συνδιαλέγεται με τον κόσμο της γειτονιάς και να εξελίσσεται, οι Εξαρχειώτες είναι, με την καλή έννοια, sui generis, ιδιοσυγκρασιακοί. Κάποτε, μια νύχτα πριν τρία χρόνια, μου επιτέθηκαν –αλλά ξέφυγα– τρία άτομα. Όπως μου εξήγησαν κάποια παιδιά της περιοχής που ήρθαν να βοηθήσουν, μάλλον το ντύσιμό μου τους είχε φανεί «φλώρικο». Απαράδεκτο σκεπτικό και πρακτική!
Τα αγαπώ πολύ τα Εξάρχεια... την ιδιαιτερότητά τους, τη μοναδική τους ατμόσφαιρα, τα δέντρα, τους πεζόδρομους, την καταπληκτική σαββατιάτικη λαϊκή της Καλλιδρομίου. Θα ήθελα να άλλαζα αυτή την αίσθηση ανασφάλειας που, λόγω συχνών επεισοδίων, έχουν οι μόνιμοι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες. Η πλειοψηφία φαίνεται να προτιμά μια πιο ασφαλή κι ήρεμη γειτονιά. Τέλος, θα αναπαλαίωνα τα εγκαταλελειμμένα πανέμορφα νεοκλασικά.
22°
