Η τηλεοπτική σειρά «Αόρατος Κόσμος» που προβάλλεται στο Netflix είναι ό,τι καλύτερο έχει προέλθει από τη Βραζιλία μετά το μνημειώδες «3%».
Δεν είναι όλες οι μυθολογίες το ίδιο προσιτές. Αν υπάρχουν στοιχεία από τους μύθους της Ευρώπης που τυχαίνει να γνωρίζουμε, είναι βέβαιο ότι χάνουμε πολλά επεισόδια από τις παραδόσεις της Ασίας, της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής.
Όταν είμαστε μπροστά σ’ ένα οικείο μυθολογικό context, όλα είναι σαφή. Για παράδειγμα, πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια, παίζονταν στην Ελλάδα δύο άθλιες σειρές, που είχαν ως αφετηρία τους την ελληνική μυθολογία, ο «Ηρακλής» και η «Ζήνα». Όσο μακρινή και κακοτοποθετημένη κι αν ήταν η σχέση των σειρών με τη μυθολογία μας, ήταν εξαιρετικά εύκολο να μπούμε στο νόημα των προσώπων που εμπλέκονταν, των συναισθημάτων και των αντιδράσεών τους.
Πριν από έναν περίπου χρόνο, είδαμε στο Netflix την πρώτη σεζόν της σειράς “Ragnarok”, που βασιζόταν στη μυθολογία του ευρωπαϊκού βορρά και ειδικότερα της Νορβηγίας. Η σύγκρουση ανάμεσα στους θεούς και τους γίγαντες, που οδήγησε στην τελική μάχη (Ragnarok) και την καταστροφή της Asgard, του τόπου κατοικίας των θεών, κάτι σαν τον δικό μας Όλυμπο, ήταν η βάση πάνω στην οποία στήθηκε ολόκληρο το σενάριο της πολύ επιτυχημένης αυτής σειράς, που αναμένεται σύντομα η δεύτερη σεζόν της.
Στον «Αόρατο Κόσμο» (“Cidade Invisivel”) όμως, τα πράγματα είναι αρκετά πιο σύνθετα, κυρίως επειδή οι γνώσεις που έχουμε για τη βραζιλιάνικη μυθολογία είναι ελάχιστες. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αποτελεί πολύ μεγάλη έκπληξη το ότι δημιουργός αυτής της σειράς είναι ο Carlos Saldanha. Τον έχουμε γνωρίσει από παιδικές σειρές –που αγαπούν και οι μεγάλοι- όπως η «Εποχή των Παγετώνων», το «Ρίο» και ο βαθιά συγκινητικός «Φερδινάνδος», έτσι δεν περιμέναμε αυτήν τη μεταστροφή του. Από την άλλη, περιμέναμε μια άρτια παραγωγή, που να κρατάει το ενδιαφέρον και να προσφέρει δυνατές συναισθηματικές στιγμές.
Μετά τον σχεδόν ανεξήγητο θάνατο της γυναίκας του, η οποία ασχολιόταν με τις τοπικές παραδόσεις αλλά και με την οικολογική καταστροφή του τόπου της, ένας αστυνομικός του σώματος για την προστασία του περιβάλλοντος, ανακαλύπτει ότι υπάρχουν μυθικά πλάσματα που ζουν και κινούνται ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτά, όχι μόνο εμπλέκονται στην ευρύτερη κοινωνική ζωή της περιοχής αλλά γνωρίζουν και τα μυστικά της ιδιαίτερης φύσης της οκτάχρονης κόρης του αλλά και του ίδιου του εαυτού του.
Η σειρά των επτά επεισοδίων, θα έλεγε κανείς ότι κινείται λιγότερο ως σειρά και περισσότερο ως κινηματογραφική ταινία. Το τέλος της όμως, μας βρίσκει με ένα μεγάλο ερωτηματικό, σύνηθες στις σειρές που θέλουν να διεκδικήσουν μια δεύτερη σεζόν. Μετά τις αρκετά καλές κριτικές, η δεύτερη σεζόν θα έρθει σε περίπου έναν χρόνο, όπως ανακοίνωσε το κανάλι.
Στον «Αόρατο Κόσμο» θα συναντήσουμε πλάσματα της μυθολογίας και των θρύλων, όπως ο Σάσι, ένας μονοπόδαρος αστείος και πονηρός χαρακτήρας –φέρνει στο μυαλό τον Λόκι της Νορβηγίας- που καπνίζει και φοράει ένα κόκκινο καπέλο, με τη βοήθεια του οποίου μπορεί να εμφανίζεται κα να εξαφανίζεται σε όποιον τόπο θέλει ανά πάσα στιγμή. Επίσης, σημαντικό ρόλο στην πλοκή παίζει ο Κουρουπίρα, μια κακομούτσουνη δαιμονική αρσενική φιγούρα, σκεπασμένη με φουσκάλες και με τα πόδια της τοποθετημένα ανάποδα. Με τα ίχνη που αφήνει μπερδεύει τους κυνηγούς και θυμώνει όταν κάποιος παίρνει από το δάσος περισσότερα απ’ όσα μπορεί να χρησιμοποιήσει. Η Ιάρα, είναι μια νύμφη των νερών ή μία γοργόνα ή μία σειρήνα, ανάλογα με την περιοχή της Βραζιλίας, που αναπτύσσεται ο μύθος. Τιμωρήθηκε από τον πατέρα της ως υπεύθυνη για τον θάνατο των αδελφών της κι από τότε εκδικείται κάθε αρσενικό, γοητεύοντάς το στην αρχή και πνίγοντάς το –στη συνέχεια- στα νερά των ποταμών. Το Ταπίρε Ιαουάρα είναι ένα ζώο του θρύλου, που κατοικεί στα δάση του Αμαζονίου. Η μορφή του σχετίζεται με αυτή του ταπίρ, ενός υπαρκτού ζώου της περιοχής, που έχει μέγεθος γουρουνιού κι ένα προτεταμένο ρύγχος. Στη σειρά, αποτελεί την ιδιαίτερη φύση σημαντικού προσώπου της ιστορίας μας.
Ο «Αόρατος Κόσμος» είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα σειρά, ό,τι καλύτερο έχει προέλθει από τη Βραζιλία μετά το μνημειώδες «3%». Τόσο η σκηνοθεσία, όσο και ο ρυθμός της, προσφέρουν μια εξαιρετική εμπειρία παρακολούθησης. Αν μάλιστα εξοικειωθείς με τα πλάσματα των θρύλων και τις ιδιότητές τους, νιώθεις περίπου ως αυτόχθων.
20°
