Η Κατερίνα Ακριβοπούλου συστήθηκε σαν σοβαρή δημοσιογράφος. Λίγο το μάτι, λίγο η φωνή, έπεισε τον κοινό και τα αφεντικά των ΜΜΕ ότι ο λόγος της είναι συμβόλαιο και έχει στην πιάτσα βέτο. Κατά τη διάρκεια της συνεργασίας της με τον ΣΚΑΪ δεν φάνηκε να διαφωνούσε και πολύ με τη γραμμή του σταθμού, οπότε συμμετείχε με σχετικό ενθουσιασμό σε όλες τις πολιτικές καμπάνιες του. Μερικές φορές μάλιστα το έπαιρνε προσωπικά και έμπλεκε, όπως όταν κατήγγειλε ότι «η σκανδαλοθηρία είναι ένα όχημα για να συγκαλύψουν άλλα σκάνδαλα» και συνδύασε τη συγκάλυψη με τους νέους παίκτες των media, προκαλώντας την αντίδραση του Νίκου Χατζηνικολάου ο οποίος χαρακτήρισε τα σχόλιά της «άθλια, εμετικά και χυδαία λάσπη». Από τον ΣΚΑΪ και τη γραμμή του αποχώρησε για λόγους που κατά την ίδια σχετίζονται «με την αξιοπρέπεια και τον επαγγελματισμό», δηλαδή μετέθεσαν την εκπομπή της από τις επτά το απόγευμα στις οχτώ.
Ήταν Μάιος του 2014. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη κάλπαζε και πάνω στο άλογο ανέβηκε η δημοσιογράφος σαν νέα Ζαν Ντ' Αρκ, άλλοτε με τον αιχμηρό της λόγο και άλλοτε πέφτοντας στην παγίδα της γραφικότητας που προκαλεί ο ενθουσιασμός του νεοφώτιστου. Ενημέρωσε τους πολίτες ότι η 17ωρη διαπραγμάτευση που «στοίχειωσε τον Τσίπρα, τη χώρα, την Ευρώπη και τις συνειδήσεις μας» είχε ιστορικές συνέπειες γιατί έκανε μία θεία της στο Παρίσι να τρομάξει όταν «είδε τον πρωθυπουργό κάτασπρο και φοβήθηκε μην πάθει κάτι». Το πολιτικό επιχείρημα της ασπρίλας την έβαλε σε σκέψεις γιατί «σε αυτή τη Σύνοδο μπήκε η ταφόπλακα της Ευρώπης». Απ' ό,τι φάνηκε, η Ευρώπη τη σκαπούλαρε και αντί να μπουν ταφόπλακες ανοίξανε οι δουλειές. Με κόστος περίπου 50.000 ευρώ το μήνα, συν οι υπηρεσίες της ΕΡΤ, στήθηκε μία «μεικτή παραγωγή» που ονομάστηκε «Αίθουσα Σύνταξης» και με συντονίστρια την Κατερίνα Ακριβοπούλου ανέλαβε το λεπτό και δύσκολο έργο να μεταφέρει στον ελληνικό λαό τις αμέτρητες κυβερνητικές επιτυχίες.
Ο λαός, ως τηλεθεατής, δεν συντονίστηκε με την εικόνα του παραδείσου που παρουσιαζόταν σαν πραγματικότητα από μία εκπομπή που σύντομα άρχισε να ψάχνει με το ντουφέκι μπας και βρει κάποιον νέο ανάμεσα στο κοινό της. Η αποχή προκάλεσε την αντίδραση της κόκκινης Κατερίνας. Χωρίς περιστροφές, πήρε το αυστηρό της και τα έχωσε στο σύστημα γιατί είναι πουλημένο και ασχολείται με νεανικές μειονότητες: «Τα μάθατε; Τα 15χρονα και 20άρηδες είναι τόσο φαν της ενημέρωσης και δη από την τηλεόραση(!!!), οπότε λογίζονται ως μέτρο σε μια εμπαθή, κομπλεξική και φτηνιάρικη σπέκουλα...».
Είναι πληγωμένη, αλλά να μην τη παρεξηγήσουμε. Η δημοσιογράφος δεν είναι σταθερά κατά των νέων. Όταν αυτοί είναι υπουργοί ή ο ίδιος ο πρωθυπουργός (που τον λέει απλά Αλέξη − τι γλυκό) θεωρεί τη νεότητα προτέρημα και το διαλαλεί με τη δημοσιοποίηση απόψεων που η ίδια θα ήθελε να είναι ειρωνικές: «Τι να μας πουν τώρα οι άλλοι με καμιά δεκαριά −και βάλε− πανεπιστημιακούς στην κυβέρνηση, μερικούς 30άρηδες υπουργούς με μεταπτυχιακά και πολιτική παιδεία, πεπειραμένους υπουργούς που ξέρουν την "πιάτσα", κάτι εμμονικούς εναντίον της διαπλοκής και έναν 40άρη πρωθυπουργό που δεν φοράει γραβάτα και, αντί να σταθεί σούζα στον πλανητάρχη, του μιλάει σαν να είναι ο κολλητός του από τις καταλήψεις».
Η λατρεία προς τον πρωθυπουργό είναι φανερό ότι δεν έχει ημερομηνία λήξης. Μετά το άσπρο του χρώμα, τώρα η Κατερίνα Ακριβοπούλου λατρεύει και το αγραβάτωτο στέρνο του, αλλά η καρδιά της είναι μεγάλη και χωράει πολλούς. Φορώντας κόκκινο σακάκι και κρατώντας το κόκκινο laptop της υποδέχθηκε δεκάδες κόκκινους και ΑΝΕΛ υπουργούς, τους οποίους βοήθησε με αυταπάρνηση και σέξι πόζες να αναπτύξουν την σκέψη τους, πότε υποβάλλοντας αβανταδόρικες ερωτήσεις και πότε παραδίδοντάς τους τα κλειδιά της εκπομπής, όπως έγινε με τη φιλοξενία του Παυλή Πολάκη όπου εκύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι.
Όμως η «Αίθουσα Σύνταξης» δεν είναι ένας απλός μηχανισμός χονδροειδούς προπαγάνδας. Διαθέτει και πλήθος πληροφοριών που κανένα άλλο μέσο δεν δίνει στη δημοσιότητα! Μόνο η Κατερίνα Ακριβοπούλου έσπασε τον κλοιό της παγκόσμιας σιωπής και στις 20 Φεβρουαρίου 2017 ανακοίνωσε ότι το Eurogroup έμεινε τόσο έκθαμβο από τις κυβερνητικές επιτυχίες που αποφάσισε να βάλει τέλος στη λιτότητα των μνημονίων, για να βγει ένα δευτερόλεπτο αργότερα ο ανταποκριτής από τις Βρυξέλλες και να τη διορθώσει ότι τέτοια απόφαση δεν υπάρχει! Προφανώς ο εν λόγω ήταν θύμα του αντίΣΥΡΙΖΑ κλίματος που καλλιεργούν τα μαύρα συμφέροντα, αλλά ευτυχώς που υπάρχουν και δημοσιογράφοι σκληροί σαν βράχοι, όπως ο Καψώχας, τον οποίο η Κατερίνα ακούει όπως η φοιτητριούλα τον καθηγητή της γιατί είναι ο μόνος διανοούμενος που μιλάει έχοντας πασαλείψει γνώσεις και νομίζει ότι ο Σέρτζιο Πανούτσο είναι αυτός που εισήγαγε στοιχεία εθνικισμού στο φασισμό.
Το βασικό είναι ότι αυτά που λέει ο συνοδοιπόρος Καψώχας εκφωνούνται με σοβαρότητα. Την ίδια σοβαρότητα υπηρετεί και η Ακριβοπούλου. Μπορεί να πάρει ύφος διαβασμένης και ενημερωμένης δημοσιογράφου για να αποκαλύψει ότι οι μητροπολίτες Πειραιώς και Μεσσηνίας είναι χρυσαυγίτες. Όταν όμως απειλήθηκε με μηνύσεις και αγωγές, έκανε πιο εμβριθή έρευνα και απεκάλυψε ότι όταν έλεγε «Πειραιώς και Μεσσηνίας» εννοούσε τον μητροπολίτη Καλαβρύτων, αλλά μπερδεύτηκε γιατί εκείνη τη μέρα είχε ένα τρομερό πονοκέφαλο που δεν της επέτρεπε να ασκήσει τα δημοσιογραφικά της καθήκοντα. Τέτοια γενναιότητα έχει επιδείξει μόνο η Ουρανία Μιχαλολιάκου, αλλά εννοώ τη Ρόζα Λούξεμπουργκ και συγχωρέστε με γιατί με ταλαιπωρεί μια επιπεφυκίτιδα.
Η νέα σειρά, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Jonnas Bonnier και σε μια από τις πιο διάσημες ληστείες της Σουηδίας, δίνει στον θεατή ό,τι ακριβώς περιμένει από μια καλή περιπέτεια
9°
