Here and Now: Τηλεοπτική σειρά, αγαπήσαμε ήδη, καθηλωθήκαμε πολύ!

Στη σειρά Here and Now μπορείς να απολαύσεις το τέλειο αμερικάνικο freak out. Μπαμπάς και μαμά πανεπιστημιακοί με περγαμηνές: πρώην ριζοσπάστες και ακτιβιστές, ο Τιμ Ρόμπινς και η Χόλι Χάντερ κάνουν οικογένεια - ορισμό της αντίληψης για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, υιοθετώντας μαυρούκα από τη Σομαλία, Βιετναμεζούλη, και νεαρό Κολομβιανό. Αλλά κάνουν κι ένα δικό τους, βιολογικό παιδί: έφηβη πλέον στο ξεκίνημα της σειράς, παλεύει να χάσει την παρθενιά της μέσα από το ίντερνετ. Αλλά στα εξηντάχρονα γενέθλια - πάρτι του μπαμπά, της την παίρνει εύμορφο μοντέλο, που το έφεραν στη γιορτή. Ποιοι; Η Σομαλή αδελφή, που πλέον διαθέτει σάιτ με αγοραπωλησίες προϊόντων μόδας, και ο Βιετναμέζος μπρο, που μεγάλωσε επίσης: ψυχολόγος με πελατεία που του ζητά συμβουλές διαβίωσης: «γιατρέ μου, δεν είμαι καλά».

Ναι, το «Here and Now» στο πρώτο επεισόδιο, όμως μόνο στην αρχή, δείχνει μια τυπική σειρά, όπου όλα βαίνουν καλώς, υγιώς, και εξόχως αμερικανιζέ, ως προς τις γκλομπάλ κοσμοπολίτικες αντιλήψεις της οικογένειας. Όλα δείχνουν τόσο παραμυθένια, αλλά στο βάθος αιωρείται και αποκαλύπτεται σιγά σιγά πως κανένας τους δεν είναι καλά. Ο Κολομβιανός δε γιος, γκέι, με έφεση στα γρήγορα πηδήματα, αλλά και με φανερές τάσεις κατάθλιψης, σκάει κι αυτός στο πάρτι γενεθλίων με συνοδό μουσάτο μπάρμαν με τατού, δικαιώνοντας τη συνεχή πίστη της οικογένειας σε αξίες ελευθερίας, ελευθεριότητας και μποέμ διαβίωσης.

Όμως αυτά συμβαίνουν μόνο στην αρχή. Και στο Πόρτλαντ. Πόλη όπου οι άνθρωποι μπορούν να ζουν ελεύθερα και χωρίς συμβάσεις. Πάμε παρακάτω, σε αυτό το κατ' ουσία χρονικό μιας Αμερικής φιλελεύθερης, αφού με τέτοια σύνθεση, αμέσως αντιλαμβάνεσαι πως τούτη η φαμίλια αποκλείεται να ψήφισε Τραμπ. Ο εορτάζων μπαμπάς έχει κατάθλιψη. Βαριά. Που δεν μπορεί να την ξεπεράσει ούτε στα επί χρήμασι εβδομαδιαία ραντεβού – «συνεδρίες» του με Ασιάτισσα πόρνη. Όπως δεν τον βοηθά ούτε η φιλοσοφία που διδάσκει στο campus. Κι ας περιμένουν οι φοιτητές του από τούτον να τους φωτίσει τα αφώτιστα και να τους μυήσει στα βαθύτερα της ύπαρξης.

Και μετά η ιστορία χοντραίνει, καθώς το γενέθλιο πάρτι ανατινάζεται: το αγόρι από την Κολομβία βλέπει οράματα. Εικόνες φωτιάς. Και τον αριθμό 11 να εμφανίζεται σε ποικιλία παραλλαγών. Τι είναι; 11 όπως 9/11; 11:11 πρώτα λεπτά; Από ένα ρολόι που μετράει τι ακριβώς; Δείχνει την ώρα του σταφ ή την ώρα που φορά στο χέρι η μητέρα του ψυχίατρου όπου τον τρέχουνε, προκειμένου να μάθουν αν πάσχει από σχιζοφρένεια; Ο οποίος ψυχίατρος είναι Ιρανός, έχει διεμφυλικό γιο που στο τραπέζι φορά χιτζάμπ, αλλά φοβάται να το βάλει στο σχολείο.

Όπου στο σχολείο διδάσκει η μαμά Χόλι Χάντερ, βουτηγμένη επίσης στη νεύρωση: μια μανούλα που μεγάλωσε τα παιδιά της με φιλελεύθερες αξίες αποδοχής και σεβασμού κάθε ιδιαιτερότητας ερωτικής ή πολιτικής.

Ναι, το Here and Now είναι μια σειρά που μετά το Big Little Lies και τα προβλήματα της λευκής μεγαλοαστικής τάξης στην Καλιφόρνια, εισχωρεί στα ενδότερα της λευκής, δημοκρατικής και φιλελεύθερης Αμερικής από την πίσω πόρτα. Δεν χρειάζεται να είσαι μάντης για να δεις πώς θα εξελιχθεί, αλλά και ποιο είναι το κεντρικό ερώτημα γύρω από το οποίο θα συμβεί ό,τι συμβεί: μήπως το πολύ πολίτικαλ κορέκτ και οι οικογενειακές εστίες και αξίες που χτίζονται με βάση την «προοδευτικότητα» καταλήγουν κι αυτές εκεί που καταλήγουν μαθηματικά φροϋδικά και οι οικογένειες των, ας τους πούμε απλών, καθημερινών ή συντηρητικών ανθρώπων. Και στη φωτεινή πινακίδα να γράφει: Σφαγείο. Περάστε να δείτε, περάστε να απολαύσετε: νευρώσεις, φαντασιώσεις, ονειρώξεις, όλα για την αγία αμερικάνικη οικογένεια. Είτε στα ταπεινά προάστια είτε στις μεγαλοαστικές suburbia. Μικροί και μεγάλοι στο Here and Now δείχνει να μην την παλεύουν. Και ατομικά μα και συλλογικά ως οικογένεια. Κόλλησα με τα δυο πρώτα επεισόδια. Χαρακτήρες πειστικοί, Ρόμπινς και Χάντερ σε ρεσιτάλ ερμηνειών, περικυκλωμένοι από χριστιανούς που διαδηλώνουν έξω από τα κέντρα αμβλώσεων, ενώ αυτοί, προγκρέσιβ γονείς που στην τρέλα τους να μεγαλώσουν σωστά παιδιά, χωρίς ταμπού ή δογματισμούς, βλέπουν όλα να καταρρέουν: trouble in the multicultural democracy paradise.

Καθηλωτικό ξεκίνημα, στα δυο πρώτα επεισόδια, μα και μια συνεχής αίσθηση πως πέρα από το Big Little Lies, πλανιέται και ολίγη από The Leftovers, ως προς την ψυχεδελική - μεταφυσική αφήγηση της ιστορίας. Αγάπησα ήδη, καθηλώθηκα πολύ, κράτα και αυτό: η πολλή οικογένεια σκοτώνει.