Ένας τεράστιος τηλεοπτικός θρίαμβος έριξε τίτλους τέλους πάνω στο καλύτερο και τώρα απομείναμε όλοι να θέλουμε περισσότερο από τον μαγικό, τρομακτικό, γοτθικό, παλαβιάρικο κόσμο του. Τι ακριβώς περιμέναμε πριν από 8 εβδομάδες, όταν ξεκινούσε το American Gods; Την πιο φιλόδοξη ρετροφουτουριστική φαντασίωση του Neil Gaiman να μετακομίζει αρμονικά από το χαρτί στην οθόνη; Τον δημιουργό του Sandman να σουλατσάρει στα όνειρά μας παρέα με ένα ζόρικο τσούρμο από γεροντοπαλίκαρα του Deadwood, καρατερίστες του Wire, φιναλίστ του Strictly Come Dancing και απόκληρους του Hannibal; Μαύρη σάτιρα ή αληθινά παραμύθια; Στιλιζαρισμένο sci-fi ή αρχαϊκή μελαγχολία; Εικονική πραγματικότητα ή εφαρμοσμένο παρόν; Όραμα ή υπνοβασία; Όλα τα παραπάνω, εις το όνομα του Κυρίου. Εσύ σε ποια θεότητα υποκλίνεσαι;
Η κάμερα του American Gods αφουγκράζεται μια απλή υπόθεση με παγανιστικές προεκτάσεις: Οι παλιοί θεοί πολεμούν τους νέους με έναν ανυποψίαστο πρώην κατάδικο που καταδιώκεται από τη νεκροζώντανη γυναίκα του στη μέση. Shadow Moon, ένας απρόθυμος ήρωας που γεννήθηκε κάτω από κακό φεγγάρι. Καλικάντζαροι και λωποδύτες που υποκρύπτουν το προσωπείο του Όντιν, technical boys που ορκίζονται στον σύγχρονο βωμό του smartphone, μίντια που απαιτούν αδιάκοπες θυσίες χρόνου στην τυραννική εξουσία τους, θεές του έρωτα με την ομορφιά μιας εβένινης αναγεννησιακής ψευδαίσθησης και σαρκοφάγο κόλπο, μα προπάντων, American Gods σημαίνει επικίνδυνα και γοητευτικά παιχνίδια με οτιδήποτε είναι αυτό που ονομάζουμε πίστη: «Οι θρησκείες είναι εξ ορισμού μεταφορές: ο θεός είναι ένα όνειρο, μια ελπίδα, μια γυναίκα, ένας είρων, ένας πατέρας, μια πόλη, ένα σπίτι με πολλά δωμάτια, ένας ωρολογοποιός που άφησε το χρονόμετρό του στην έρημο, κάποιος που σ’ αγαπάει –ακόμη, ίσως, και ενάντια σε όλα τα στοιχεία, ένα ουράνιο πλάσμα του οποίου το μόνο μέλημα είναι να εξασφαλίσει ότι η ποδοσφαιρική σου ομάδα, ο στρατός, η επιχείρηση ή ο γάμος ακμάζουν και θριαμβεύουν ενάντια σε κάθε αντιπαλότητα. Οι θρησκείες είναι τόποι για να σταθείς και να δράσεις, πλεονεκτικά σημεία για να επιθεωρήσεις τον κόσμο. Επομένως τίποτα από όλα αυτά δε συμβαίνει. Ούτε μια λέξη τους δεν είναι αληθινή». Αμήν.
Ένα από τα πιο ελκυστικά σημεία της δουλειάς του Neil Gaiman είναι η μετακίνηση από το απτό σύμπαν σε μυθολογικά σκηνικά και σε χώρους υποκείμενους σε μεταφυσικές δυνάμεις και το American Gods επιτυγχάνει χαρίζοντας μισοσυνειδητά ταξίδια στο άπειρο μέσα από ένα απίστευτο ευέλικτο πλούσιο φάσμα προβληματισμών, όντας παράλληλα και απαράμιλλη απόλαυση. Με το ένα μάτι στραμμένο στη θρησκεία και με το άλλο υπνωτισμένο από την τεχνολογία, με τον δείκτη της πυξίδας να τρεμοπαίζει ανάμεσα στην Ανατολή και στη Δύση και το σεναριακό χωνευτήρι του να μετακινείται απροσδόκητα από το τώρα στο τότε και στο αύριο και από το εδώ στο επέκεινα, ο Gaiman κινεί θεϊκές και ανθρώπινες τύχες όπως μόνο ένας λυρικός Άγγλος τροβαδούρος μπορεί να χειριστεί και οι Βryan Fuller και Michael Green τακτοποιούν το πολύπλοκο μωσαϊκό σε καθηλωτική τηλεοπτική αφήγηση.
O προϋπολογισμός της σειράς ξεπέρασε τα 60 εκατομμύρια δολάρια, το σάουντρακ του Βrian Reitzell επιφύλαξε από Debbie Harry και Shirley Manson των Garbage μέχρι Μark Lanegan, οι ερμηνείες έστησαν χορό υποκριτικής ηδονής και τα computer graphics εξασφάλισαν ένα θεαματικό λούνα παρκ από το οποίο δεν βγήκες ποτέ όπως μπήκες στην αρχή του επεισοδίου. American Gods, σεζόν δεύτερη, δέκα νέα επεισόδια περίπου τέτοια εποχή του επόμενου έτους. Ο πόλεμος των θεών κηρύχθηκε. Πότε θα ταξιδέψουμε ξανά στα φανταστικά του τοπία;
Η νέα σειρά, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Jonnas Bonnier και σε μια από τις πιο διάσημες ληστείες της Σουηδίας, δίνει στον θεατή ό,τι ακριβώς περιμένει από μια καλή περιπέτεια
Παρά το επιτελείο μεγάλων αστέρων και πολλών Όσκαρ, κάνει «χαμηλές πτήσεις» στη λίστα με τις σειρές της χρονιάς, αρκούμενο σε μια άσκηση χρυσής μετριότητας
12°
