Aνακάλυψαν “ that hipster porn” και παρόμοια tumblr.com αντικαθιστώντας τα «σαρκικά» profile pics από μπουζούκια, κλαμπ, παραλία. Τώρα επιλέγουν έξυπνα συνθήματα και kinky φωτογραφίες
●Άντρες: όταν γυναίκες τούς απευθύνουν αίτημα φιλίας, πρώτα κοιτάνε τις φωτογραφίες της και μετά πατάνε “accept”.
Γυναίκες: όταν άντρες τούς απευθύνουν αίτημα φιλίας σκέφτονται προφανώς «τι εννοεί;». Συχνά απαντάνε μετά από μέρες (ή μήνες).
●Διαφημιστές, PRτζήδες, «καλλιτέχνες», promoters, DJs: είναι οι μόνοι που σου γράφουν «ευχαριστώ για την αποδοχή της φιλίας». Την ευγένεια ακολουθεί καταιγισμός spam προσκλήσεων σε ανεκδιήγητα events που πλέον κανείς δεν τσεκάρει.
●Επιλέγονται από υπεύθυνους πολιτικού σχεδιασμού ως υποψήφιοι για τις εκλογές με βάση (και) τον αριθμό των φίλων τους.
●Οι 50+ περνάνε δεύτερη εφηβεία. Τα παιδιά τους έρχονται σε δύσκολη θέση και αναγκάζονται να τους μπλοκάρουν.
●Φαντασιώνονται ότι έχουν δική τους «ραδιοφωνική» εκπομπή ποστάροντας με τις ώρες you tube videos, τα οποία πιθανότατα δεν κοιτάει κανείς. Όμως εκείνοι κλείνουν με «ένα τελευταίο πριν πω καληνύχτα σε όλους».
●Είναι ακτιβιστές. Μαυρίζοντας την οθόνη, συμμετέχοντας σε γκρουπ διαμαρτυρίας, γκρινιάζοντας. Και μετά αφήνουν την οθόνη για τον καναπέ.
●Μπορούν να μιλάνε με τις ώρες στο chat κι αν βρεθούν στο Bios να μη χαιρετηθούν. Γιατί δεν έκανε ο άλλος την πρώτη κίνηση.
●Θεωρούν ότι όποιος-α τους κάνει iLike, θέλει να πέσει στο κρεβάτι τους. Δεν είναι πάντα έτσι.
●Ξέρουν όλα τα κόλπα (mirror sites κτλ.) για να παρακάμπτουν το firewall που αποφάσισε ο διευθυντής τους. Οπότε, μάταιος ο κόπος.
●Αναδημοσιεύουν τα άρθρα που διαβάζουν στον Τύπο. Περιμένουν με αγωνία το πρώτο σχόλιο για να χαρίσουν στον κυβερνοχώρο της δική τους «άποψη για τα πράγματα».
●Διαφημίζουν τι έκαναν με την παρέα τους (που είναι η καλύτερη απ’ όλες). Μιλάνε με κώδικες, αναρωτιούνται αυτάρεσκα πώς πίνουν τόσο πολύ, χρησιμοποιούν πολλά υποκοριστικά και πολύ το «τέλεια».
●Συμφωνούν αμοιβαία ως προοδευτικά ζευγάρια να μην έχουν “relationship status” στο προφίλ τους. Όταν χωρίζουν, κάποιος το πετάει στα μούτρα του άλλου.
●Βάζουν μεγάλους στόχους. Όπως να μαζευτούν «1.000.000 Ολυμπιακοί» σε μια σελίδα ή «20 εκατομμύρια Έλληνες» σε κάποια άλλη.
●Ποστάρουν ανατριχιαστικά πολλές λεπτομέρειες για το τι τρώνε-πίνουν. Ο μπονβιβερισμός του πληκτρολογίου συναντά το “Master Chef”.
●Τελευταία, το σνομπάρουν προς χάριν του twitter. Εκεί συζητάς πιο άμεσα γι’ αυτά που βλέπεις ταυτόχρονα στην τηλεόραση.
●Συμφωνούν ότι «εκεί που τελειώνει το facebook αρχίζει η ζωή», αλλά δεν το κλείνουν το ρημάδι…
Θέλοντας να τεστάρω τις δυνατότητες και τα όρια του εργαλείου, άρχισα να ζητάω συμβουλές θεωρώντας μάλλον απίθανο (και ηθικά απωθητικό) το να το χρησιμοποιήσω. Μέσα σε μισή ώρα είχα αγοράσει μηνιαία συνδρομή.
8°
