Μετά από χρόνια συνεχούς ταπείνωσης από την εφευρετικότητα και το µεράκι των ανεξάρτητων παραγωγών, το 2016 ζήσαµε το comeback των µεγάλων στούντιο. Όχι πως υστέρησαν τα indies σε οποιονδήποτε τοµέα. Ορισµένοι από τους κορυφαίους τίτλους του προηγούµενου δωδεκαµήνου ήταν δουλειές από µικρές οµάδες µε χαµηλούς προυπολογισµούς: το «Hyper Light Drifter» του Alex Preston, ένα µαγευτικό παραµύθι εµπνευσµένο από την καρδιοπάθεια του δηµιουργού του, το καφκικό «Inside» που επέτρεψε στην Playdead να προχωρήσει ένα βήµα παραπέρα από τη σκοτεινή αλλά σχετικά ρηχή αισθητική του Limbo, το σπαζοκεφαλιάρικο «The Witness» του ιδιοφυούς Jon Blow που συνδύαζε τους ερµητικούς γρίφους του «Myst» µε τα πολυεπίπεδα µυστήρια του τηλεοπτικού «Lost».
Παράλληλα όµως, είχαµε –επιτέλους– και κάποια σηµάδια ζωής από τη γυαλιστερή πλευρά της βιοµηχανίας, µια πλευρά που, εδώ και χρόνια, έδειχνε να βολεύεται αναµασώντας ιδέες, franchises και µηχανισµούς, µπουκώνοντας την αγορά µε sequels και remakes και επιδεικνύοντας µηδενική διάθεση για πειραµατισµούς ή καινοτοµίες. Το 2016 είδαµε ορισµένους εξαιρετικούς ΑΑΑ τίτλους, πολλές φορές απρόσµενα, όπως µε το φρενήρες «Doom», του οποίου, µετά από κάποιες αρνητικές πρώτες εντυπώσεις και την πρωτοφανή άρνηση της Bethesda να στείλει δηµοσιογραφικές κόπιες για reviews, όλοι προδίκαζαν την αποτυχία, ή τα κύκνεια άσµατα δύο εκ των σηµαντικότερων σειρών της τελευταίας δεκαετίας µε το «Dark Souls III» και το «Uncharted 4».
Φτου του, να µη το µατιάξουµε, το 2017 προδιαγράφεται ακόµα λαµπερότερο. Αν και ξεκινήσαµε όχι και µε τον πιο ευοίωνο τρόπο, µε την ακύρωση του δικού µου πιο πολυαναµενόµενου τίτλου της χρονιάς (το «Scalebound» του θρυλικού Hideki Kamiya µας αποχαιρέτησε άδοξα πριν λίγες ηµέρες), συνεχίζουµε να έχουµε λόγους να αισιοδοξούµε. Θα έχουµε, φυσικά, τα αναπόφευκτα sequels τα οποία στην προκειµένη είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτα καθώς αφορούν σειρές µε µακρόχρονη απουσία («Mass Effect», «Zelda») και DNA τέτοιο που σχεδόν εξασφαλίζει ποιοτικό αποτέλεσµα. Αναµένουµε κατακλυσµό από ενδιαφέροντα indies, τόσο από καθιερωµένες εταιρείες ανάπτυξης (όπως το «Tacoma» της Fullbright) όσο και ιδιαίτερες προτάσεις από πρωτοεµφανιζόµενες (το, εµπνευσµένο από τα καρτούν της δεκαετίας του ’30, «Cuphead»). Θετικότερο όλων, το γεγονός ότι οι µεγάλες εταιρείες δείχνουν πλέον ξεκάθαρη διάθεση πειραµατισµού µε καινούργιες IP, νέους τίτλους, ιδέες και σειρές («Horizon: New Dawn», «Sea of Thieves»).
Άλλως πώς, θα γίνει ένας µικρός χαµός στους µήνες που ακολουθούν. Μίτος της Αριάδνης για το λαβύρινθο των κυκλοφοριών της χρονιάς που µόλις ξεκίνησε οι παράγραφοι που ακολουθούν µε τα πού, τα πότε, και, κυρίως, τα γιατί ορισµένων από τους πιο ενδιαφέροντες επερχόµενους τίτλους του 2017.
Γιατί το περιμένουμε: Η σειρά «Mass Effect» είναι το gaming αντίστοιχο του «Star Wars» (το οποίο γεννά το ερώτημα, τα παιχνίδια «Star Wars» σε τι αντιστοιχούν, αλλά θα το αφήσουμε για άλλη στιγμή αυτό), η διασημότερη και ποιοτικότερη, έστω και με τα σκαμπανεβάσματά της, διαστημική όπερα που διαθέτει το μέσο. Πέντε χρόνια μετά την ολοκλήρωση της αρχικής τριλογίας, η σειρά επιστρέφει, με τη δράση να έχει μεταφερθεί στον γαλαξία της Ανδρομέδας, 600 χρόνια μετά την επική εκστρατεία ενάντια στους Reapers. Νέοι πρωταγωνιστές, νέοι ουρανοί και πλανήτες για εξερεύνηση, νέες απειλές, αλλά και επιστροφή του αγαπημένου Mako, του τροχοφόρου οχήματος που ατυχώς εγκαταλείφθηκε μετά το πρώτο επεισόδιο. Το ιστορικό της Bioware είναι αψεγάδιαστο, η αγάπη του κοινού για τον κόσμο του «Mass Effect» ανεξάντλητη (ακόμα και μετά το αμφιλεγόμενο τελευταίο μέρος της τριλογίας) και το «Andromeda» φαίνεται ήδη ασφαλής πρόβλεψη για τις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς στο τέλος του 2017.
Γιατί το περιμένουμε: Καμία εταιρεία δεν εγγυάται εμπορική επιτυχία πασπαλισμένη με κριτική αποδοχή όπως η Rockstar. Το «Grand Theft Auto V» έσπασε το φράγμα του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων γρηγορότερα από οποιοδήποτε άλλο προϊόν ψυχαγωγίας στην ιστορία (τρεις μέρες, για τους περίεργους), ενώ το προηγούμενο «Red Dead Redemption» (από το μακρινό 2010), εκτός από ιλλιγιώδεις πωλήσεις, κοσμείται και από ένα εκθαμβωτικό 95% στο «Metacritic». Το trailer 68 δευτερολέπτων που είδαμε τον Οκτώβριο δεν δίνει σαφείς πληροφορίες, αλλά από την αποκωδικοποίηση διάσπαρτων στοιχείων (από τον πληθυσμό των βισόνων μέχρι τη φρεσκοβαμμένη επιγραφή του τοπικού παντοπωλείου) φαίνεται πως έχουμε να κάνουμε με prequel, πιθανότατα τοποθετημένο στη δεκαετία του 1890, όταν ο πρωταγωνιστής μας John Marston ήταν είκοσι χρόνια νεότερος και ακόμα μέλος στη συμμορία του Dutch van der Linde. Αν επιβεβαιωθούν οι εικασίες, η ευκαιρία να ζήσουμε τις εμπειρίες που οδήγησαν στα τραγικά γεγονότα του πρώτου παιχνιδιού, αποτελεί ένα ακόμα λόγο να ανυπομονούμε.
The Legend of Zelda: Breath of the Wild
Πότε βγαίνει: 3 Μαρτίου
Πού το παίζουμε: Nintendo Switch, Wii U
Γιατί το περιμένουμε: Το πρώτο «κανονικό» Zelda από το Skyward Sword του 2011, το «Breath of the Wild», όπως και οι άλλοι δύο τίτλοι αυτής της κατηγορίας, πλαισιώνεται από τέτοιες προσδοκίες, προϋπολογισμό και ανθρώπινο δυναμικό που είναι σχεδόν αδύνατο να προκύψει οτιδήποτε κατώτερο του εξαιρετικού. Δεν έχουν να κάνουν όμως ο τεράστιος χάρτης του, η open world δομή του, ή τα νεοεισαχθέντα physics με την πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση που καλείται να απαντήσει το «Breath of the Wild». Αυτό που αγωνιά ολόκληρη η βιομηχανία να δει είναι το κατά πόσο θα μπορέσει να σηκώσει στις πλάτες του τις τύχες της Nintendo και, πιο συγκεκριμένα της νέας της πλατφόρμας. Το Switch ήδη ξεκινά από τεχικά μειονεκτική θέση σε σχέση με τις κονσόλες των Microsoft και Sony. Για να πετύχει θα χρειαστεί οι δύο νέοι τίτλοι των πιο εμβληματικών της σειρών, «Mario» και «Zelda», να είναι παραπάνω από εξαιρετικοί. Θα πρέπει να είναι απαραίτητοι.
Στην ίδια κατηγορία: Crackdown 3, Resident Evil 7, Nier: Automatampyr, Detroit: Become Human, For Honor, Lawbreakers
Τα ολόφρεσκα
Horizon Zero Dawn
Πότε βγαίνει: 1 Μαρτίου
Πού το παίζουμε: PS4
Γιατί το περιμένουμε: Μεγάλος φαν των «Killzone» δεν είμαι: οι τίτλοι της σειράς αναπτύσσονταν πάντα με άκρα επαγγελματικότητα αλλά –ίσως– και λίγο διεκπεραιωτικά. Φαίνεται όμως πως για το «Horizon Zero Dawn» (που, πραγματικά, θα χρειαζόταν κάτι, μια παυλίτσα, μια άνω κάτω τελεία εκεί, μεταξύ των δύο πρωτων λέξεων για να μην είναι εντελώς ασυνάρτητος ο τίτλος) η Guerilla Games αλλάζει γραμμή. Ο σκηνοθέτης Mathijs de Jonge υποστηρίζει πως από τις 40 περίπου ιδέες που έπεσαν στο τραπέζι μετά την ολοκλήρωση του «Killzone 3» η συγκεκριμένη ήταν η πιο «ριψοκίνδυνη». PR σαχλαμάρες, μπορεί να ισχυριστoύν κάποιοι, αλλά μία από τις πρώτες αποφάσεις της Guerilla φαίνεται να τους διαψεύδει: το «Horizon Zero Dawn» επιδεικνύει τις περιπετειώδεις διαθέσεις του με την παντελή έλλειψη tutorial, αφήνοντας τους παίκτες να βρουν μόνοι το δρόμο τους σ’ έναν πανέμορφο, ανοιχτό κόσμο κυνηγών, τροφοσυλλεκτών και επιβλητικών μηχανικών δεινοσαύρων.
Sea of Thieves
Πότε βγαίνει: Αρχικά προοριζόταν για Φεβρουάριο. Αναβλήθηκε και το μόνο που ξέρουμε είναι ότι θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2017
Πού το παίζουμε: Xbox One, PC
Γιατί το περιμένουμε: Μετά την οδυνηρή απώλεια του «Scalebound», το «Sea of Thieves» αποτελεί πλέον τη ναυαρχίδα των αποκλειστικοτήτων του Xbox One για το 2017. Σαφώς δεν κουβαλά το βάρος μιας ολόκληρης πλατφόρμας, όπως το «Breath of the Wild», αλλά, σ’ ένα ιδανικό για τη Microsoft σενάριο, μια καλή δουλειά από τη Rare θα της έδινε το πλεονέκτημα που χρειάζεται στον τομέα του software μιας και στο hardware όλες οι αναφορές δείχνουν ότι θα το αποκτήσει με την κυκλοφορία της νέας της κονσόλας προς το τέλος της χρονιάς. Ως προς το ίδιο το παιχίδι δεν γνωρίζουμε και πολλά (διάφοροι αναλυτές εικάζουν πως η βιομηχανία έχει αρχίσει να δείχνει εγκράτεια με τις δηλώσεις και τις υποσχέσεις της για νέες IP μετά το επικοινωνιακό φιάσκο του No Man’s Sky). Το μόνο σίγουρο είναι πως θα έχει πειρατικά πλοία, θα έχει online multiplayer, και –το σημαντικότερο– τη δυνατότητα να τιμωρούμε τους ανυπάκουους του πληρώματος με βόλτα στη σανίδα και βουτιά σε θάλασσα που βρίθει από καρχαριοειδή.
Nioh
Πότε βγαίνει: 8 Φεβρουαρίου
Πού το παίζουμε: PS4
Γιατί το περιμένουμε: Καινούργια IP, η δράση της οποίας τοποθετείται στην Ιαπωνία του 17ου αιώνα, βασισμένη πάνω σε ημιτελές σενάριο του Akira Kurosawa με ολίγη από «Shogun» του James Clavell, ενώ οι μηχανισμοί μάχης της αντλούν έμπνευση από το «Dark Souls». Κανονικά δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω αλλά, αν θέλουμε και κερασάκι στην τούρτα, αρκεί να θυμηθούμε ότι εταιρεία ανάπτυξης του «Nioh» είναι η Team Ninja που, στις καλές στιγμές της, μας έχει χαρίσει τα αριστουργηματικά πρώτα «Ninja Gaiden», συμβάλλοντας στην καταστροφή χιλιάδων gamepads και το σμπαράλιασμα των νεύρων μιας ολόκληρης γενιάς από σκληροπυρηνικούς gamers. Η διαδικασία ανάπτυξης έχει μάλλον παρατραβήξει από το 2004 και το παιχνίδι έχει αλλάξει ριζικά μορφή κατά τη διάρκειά της, αλλά τα gameplay trailers δείχνουν γαργαλιστικά και τα δάχτυλά μας είναι σταυρωμένα. Θέλω να ελπίζω ότι θα είναι η ευχάριστη έκπληξη του 2017.
Στην ίδια κατηγορία: Vampyr, Detroit: Become Human, For Honor, Lowbreakers
Τα ανεξάρτητα
Sunless Skies
Πότε βγαίνει: Με δεδομένο ότι, όπως και ο προκάτοχός του, θα κυκλοφορήσει αρχικά σε μορφή Early Access ευελπιστούμε να το δούμε προς το τέλος του 2017.
Πού το παίζουμε: PC, Mac
Γιατί το περιμένουμε: Προσωπική επιλογή αυτό, καθώς αποτελεί τη συνέχεια σ’ έναν από τους αγαπημένους μου τίτλους της τελευταίας πενταετίας. Όχι πως το «Sunless Sea», ένα παιχνίδι βουτηγμένο στις λογοτεχνικές αναφορές (από τον κοσμικό τρόμο του H.P. Lovecraft ως τους απόκοσμους, αμφίβιους πολιτισμούς του China Mieville) και χαρακτηρισμένο ως «ο πιο αξιομνημόνευτος τίτλος του 2015» από το New Yorker στερείται περγαμηνών. Σε μια κίνηση που θυμίζει «Bioshock», η δράση μεταφέρεται από το βυθό της θάλασσας γύρω από το Fallen London στις ιπτάμενες πολιτείες του High Wilderness, ενώ και οι πηγές έμπνευσής του μετατοπίζονται αντιστοίχως από το ζοφερό weird fiction στη θετικότερη επιστημονική φαντασία των H.G. Wells και C.S. Lewis. Αυτό δεν σημαίνει πως η ζωή στους ουρανούς θα είναι ευκολότερη: το φως των αστεριών τρελαίνει τους εξερευνητές των αιθέρων μετά από πολύωρη έκθεσή τους, οι θερμοκρασίες σκοτώνουν, ενώ τα σύννεφα συχνά κατοικούνται από αρχαία όντα με άγνωστες προθέσεις για τους περαστικούς ταξιδιώτες.
Cuphead
Πότε βγαίνει: Καλοκαίρι
Πού το παίζουμε: Xbox One, PC
Γιατί το περιμένουμε: Όλοι λίγο-πολύ συμφωνούμε πως, όταν πρόκειται να κρίνουμε ένα παιχνίδι, πρώτα έρχεται το gameplay –η ουσία του δηλαδή– και μετά το χαριτωμένο περιτύλιγμα που αποτελούν τα γραφικά του. Μια στο τόσο όμως εμφανίζεται κάποιος τίτλος με τόσο ισχυρή οπτικοακουστική αισθητική που, ακόμα και μήνες πριν την κυκλοφορία του, σου καρφώνει μια ιδεατή εικόνα στο κεφάλι σου για το πώς θα είναι όταν το παίζεις. To «Cuphead» των πρωτοεμφανιζόμενων αδερφών Moldenhauer είναι ένας τέτοιος τίτλος. Εμπνευσμένο από τα κλασικά καρτούν του Max Fleischer, ακόμα και ο αυστηρός διδακτισμός του υπότιτλού του («Don’t Deal with the Devil») παραπέμπει αμυδρά σε περιπέτεια της ατίθασης Betty Boop. Η προσεγμένη παρουσίαση όμως δε σημαίνει πως οι Καναδοί δημιουργοί του σκοπεύουν να μείνουν στην επιφάνεια για τον 2D run-and-gun τίτλο τους: δηλωμένη φιλοδοξία τους είναι να ξεπεράσουν το ρεκόρ Guinness για περισσότερα bosses σε παιχνίδι τέτοιου τύπου.
Death's Gambit και Eitr
Πότε βγαίνουν: 2017. Γενικώς και αορίστως
Πού τα παίζουμε: PS4, PS Vita, PC
Γιατί τα περιμένουμε: Καλό το «Nioh», αλλά ένα μοναχικό soulslike αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες όσων από εμάς δυσκολεύονται να αποδεχτούν το γεγονός ότι φέτος είναι η πρώτη χρονιά απ’ το 2013 χωρίς ανακοίνωση τίτλου απ’ τον Hidetaka Miyazaki. Λόγος ανησυχίας ουδείς: οι indie developers θα ξαναβγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα κυκλοφορώντας όχι ένα, αλλά δύο παιχνίδια εμπνευσμένα απ’ το αριστούργημα της From Software. Κρατώντας το σκοτεινό ψευδομεσαιωνικό περιβάλλον και στοιχεία απ’ το καλοζυγισμένο σύστημα μάχης του, υιοθετώντας μια ρέτρο 16-bit αισθητική, οι δύο τίτλοι διαφοροποιούνται ως προς τη γωνία απεικόνισης και το ρυθμό δράσης. Το «Death’s Gambit» είναι παραδοσιακό side-scroller με «Castlevania» καταβολές, ενώ, κρίνοντας απ’ τα trailers, θα διαθέτει γρηγορότερες μάχες και τεράστια bosses. Το «Eitr», αντιθέτως, έχει ισομετρική απεικόνιση (παρόμοια με εκείνη του «Dark Seal» απ’ τα arcades των 90s) και μάχες ενάντια σε ορδές εχθρών, αργότερες και πιο στρατηγικές. Μετά το επιτυχημένο πείραμα του περσινού «Salt & Sanctuary» που κατόρθωσε να μεταφέρει τις αρχές του «Dark Souls» σε 2D περιβάλλον, έχουμε κάθε λόγο να αισιοδοξούμε.
Στην ίδια κατηγορία: Tacoma, Little Nightmares, Pyre, Below, Rime, The House of Many Doors
Remakes & Reboots
Prey
Πότε βγαίνει: Άνοιξη
Πού το παίζουμε: PS4, Xbox One, PC
Γιατί το περιμένουμε: Ο ορισμός του reboot από το πουθενά. Το ορίτζιναλ «Prey» ήταν ένα first-person shooter που πέρασε και δεν ακούμπησε μια δεκαετία πριν, παρά κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες καινοτομίες του, κυρίως αναφορικά με την κίνηση του χαρακτήρα μας (μεταβαλλόμενη βαρύτητα, πύλες τηλεμεταφοράς κ.λπ.). Το αναπάντεχο της υπόθεσης δεν έγκειται τόσο στην ίδια την ιδέα του reboot (οι εταιρείες ανάπτυξης εδώ και χρόνια αρέσκονται στο να κανιβαλίζουν ακόμα και τα λιγότερο αναγνωρίσιμα κομμάτια του παρελθόντος τους) όσο στο όνομα του στούντιο που το ανέλαβε. Η Arkane όχι απλά δεν χρειάζεται την αμφισβητίσημη φήμη που της προσφέρει το όνομα «Prey», αλλά είναι υπεύθυνη και για ένα από τα σπουδαιότερα franchises των τελευταίων ετών, το «Dishonored». Με ανθρώπινο δυναμικό που έχει εργαστεί σε παιχνίδια-θρύλους («System Shock», «Deus Ex») και με σαφείς καταβολές από «Bioshock», είναι λογικό να περιμένουμε το «Prey» ως κάτι περισσότερο από το reboot «εκείνου του FPS από το 2006».
God of War
Πότε βγαίνει: Φθινώπορο του 2017. Αλλά δεν παίρνουμε κι όρκο
Πού το παίζουμε: PS4
Γιατί το περιμένουμε: Ο Kratos φαίνεται να ζήλεψε τα χολιγουντιανά λοξοδρομήματα της «Lara Croft» και του «Nathan Drake» και, μαζί με την αλλαγή μυθολογικών θεοτήτων που καλείται να ξεπαστρέψει (από Έλληνες θεούς δεν έμεινε και κανένας οπότε, για τις ανάγκες του reboot, το γυρίζει στους Σκανδιναβούς) αλλάζει και το στιλ της σειράς του. Λίγα στοιχεία είναι διαθέσιμα για το νέο «God of War», αλλά από τα βιντεάκια που έχουμε δει προς το παρόν φαίνεται να εγκαταλείπονται ο μανιασμένος ρυθμός και οι ατελείωτες σφαγές των προηγούμενων τίτλων προς χάριν μιας πιο συγκρατημένης, κινηματογραφικότερης προσέγγισης που θυμίζει κάτι από «Uncharted» κι από τα τελευταία «Tomb Raider». Αφηγηματικά, πέρα από την αλλαγή περιβάλλοντος προς το παγερότερο, η πιο ιντριγκαριστική εξέλιξη είναι ότι ο ήρωάς μας συνοδεύεται πλέον απ’ τον μικρό του γιο στον οποίο πρέπει να διδάξει τα μυστικά της επιβίωσης.
Final Fantasy VII Remake
Πότε βγαίνει: 29 Δεκεμβρίου 2017 δίνει το Amazon. Οι υπόλοιποι μας τα μασάνε
Πού το παίζουμε: PS4
Γιατί το περιμένουμε: Είκοσι χρόνια και αμέτρητα γαλόνια δακρύων μετά, ο διασημότερος θάνατος στην ιστορία του gaming επιστρέφει για να καταστρέψει αμετάκλητα την αθωότητα μιας νέας γενιάς ανυποψίαστων εφήβων. Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των remakes χαμηλότερου προφίλ, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με απλή οπτικοακουστική αναβάθμιση του κλασικού RPG αλλά με θεμελιώδεις διαφοροποιήσεις στον τομέα του gameplay (οι σημαντικότερες εκ των οποίων έχουν να κάνουν με δράση σε πραγματικό χρόνο και όχι σε γύρους, όπως στο πρωτότυπο) και την προσθήκη νέου υλικού. «Ντάξει μωρέ, ένα remake είναι, πώς κάνεις έτσι;» θα πει κάποιος. Κάποιε, σε παραπέμπω στην αντίδραση του κοινού κατά την ανακοίνωση του στην E3 του 2015 και στη στιγμή που εμφανίζεται η πλάτη του Cloud και η χαρακτηριστική του σπάθα στην οθόνη ακολουθούμενα από το logo του παιχνιδιού. Ανατριχίλα.
Θέλοντας να τεστάρω τις δυνατότητες και τα όρια του εργαλείου, άρχισα να ζητάω συμβουλές θεωρώντας μάλλον απίθανο (και ηθικά απωθητικό) το να το χρησιμοποιήσω. Μέσα σε μισή ώρα είχα αγοράσει μηνιαία συνδρομή.
12°
