Το 1988 αγόρασα το πρώτο μου PC. Όρος καταχρηστικός βέβαια, αφού τότε PC ονομάζονταν μόνο τα IBM, ενώ τα άλλα από εταιρείες όπως η HP, Compaq κ.λπ. ονομάζονταν μαϊμούδες.
Το δικό μου ήταν ακόμα πιο μαϊμού, καθώς ήταν HUYNDAI. Μιλάμε για χρυσές εποχές. Το Πλαίσιο έβγαζε τα πρώτα Turbo-X και γενικά όλοι δούλευαν με πολύ καλά περιθώρια κέρδους, γύρω στο 50%. Και στις 350.000 δρχ. που κόστιζε ένα PC με οθόνη 16 ολόκληρων χρωμάτων, 50% ήταν καλά λεφτά. Γι’ αυτό και τότε η εγγύηση στα μηχανήματα ήταν δεδομένη.
Όταν χάλασε το μεγαφωνάκι των 100 δρχ. στο δικό μου PC και το πήγα για επισκευή, ο αντιπρόσωπος δεν ασχολήθηκε καν με το πρόβλημα και απλά μου έδωσε ένα καινούργιο μηχάνημα από το σωρό. Ένιωθα πως τον είχα κλέψει μάλιστα, γιατί το PC που του επέστρεψα είχε σκληρό δίσκο 20 MB (όχι δεν είναι τυπογραφικό λάθος), ενώ το PC που μου έδωσε είχε σκληρό 30 MB. Λίγο αργότερα έμαθα πως ο συγκεκριμένος εισαγωγέας είχε πληρώσει ασφάλεια για όλα τα μηχανήματα και γι’ αυτό δεν τον απασχολούσαν οι επιστροφές.
Τα επόμενα χρόνια η κατάσταση με την εγγύηση των μηχανημάτων άρχισε να πέφτει μαζί με τις τιμές και τα περιθώρια κέρδους. Κι έτσι ήταν σημαντικό να εμπιστεύεσαι τον έμπορο που στο πούλησε, γιατί αυτός θα σε ξέμπλεκε από μια πιθανή δύσκολη θέση. Μέχρι που κι αυτό άρχισε σιγά σιγά να χάνεται, όταν επικράτησε η λογική του Box Moving. Σήμερα πια, οι έμποροι απλά πουλάνε σφραγισμένα κουτιά και όλο το βάρος της εγγύησης έχει μεταφερθεί στον προμηθευτή-εισαγωγέα. Οι έμποροι στην καλύτερη περίπτωση να σε βοηθήσουν να το προωθήσεις στον προμηθευτή. Κι εδώ αρχίζει το μπάχαλο. Διότι πολλές φορές προτιμάς π.χ. να αγοράσεις μια οθόνη που προέρχεται από καλή αντιπροσωπεία πάρα μια καλύτερη μάρκα οθόνης που η αντιπροσωπεία της είναι γνωστό πως είναι αδιάφορη ή ανίκανη. Και το πρόβλημα με την εγγύηση και το service είναι πως δεν τα γνωρίζεις μέχρι να τα χρειαστείς.
Σε γενικές γραμμές να εμπιστεύεστε περισσότερο εταιρείες που έχουν το service τους μέσα στη χώρα, παρά αυτές που τα στέλνουν σε κάποιο κέντρο στο εξωτερικό. Διότι οι δεύτερες δεν έχουν κάποιον να πας να διαμαρτυρηθείς και είναι πιο ύποπτες για διάφορες πιθανές χρεώσεις μεταφορικών. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις γνωρίζεις πως οι χρεώσεις που δίνουν έχουν ακριβώς τη λογική να σε αποτρέψουν από το να ασχοληθείς με το service και να πας να αγοράσεις ένα καινούργιο.
Όλο και περισσότερα προϊόντα αποτελούν κόπιες του ίδιου πράγματος με διαφορετικό περιτύλιγμα. Τρανό παράδειγμα τα netbook, τα οποία, παραφράζοντας τη ρήση του Ford, μπορείς να τα αγοράσεις σε όποια μάρκα θέλεις, φτάνει να είναι ATOM. Πράγμα που σημαίνει πως ανάμεσα σε μια ντουζίνα netbook βρίσκεις ελάχιστες πραγματικές διαφορές. Κι έτσι η εγγύηση που αγοράζουμε μαζί με το συγκεκριμένο περιτύλιγμα γίνεται ακόμα πιο σημαντική.
Θα σας πρότεινα λοιπόν, αντί να τριγυρνάτε στα πολυκαταστήματα χαζεύοντας το πόσο γυαλιστερά είναι τα κουτιά, να περάσετε μια βόλτα από φόρουμ όπως το adslgr.com ψάχνοντας και ρωτώντας για την τάδε ή τη δείνα μάρκα. Τι απόψεις έχουν οι άλλοι, τι εμπειρίες από το service, ή την αντιπροσωπεία για κάθε συγκεκριμένο είδος. Διότι το εάν μια αντιπροσωπεία είναι καλή στα κινητά δεν σημαίνει πως θα είναι καλή και στα λάπτοπ. Είναι σίγουρο πως θα ακούσετε διαφορετικές απόψεις, κάποιες μάλιστα γηπεδικού επιπέδου, διότι παντού στον κόσμο υπάρχουν fanboys. Αλλά είναι εξίσου εντυπωσιακό πως θα καταφέρετε με σχετική ακρίβεια να καταλάβετε τι συμβαίνει στην ελληνική αγορά τώρα. Όχι πέρσι, όχι πριν από 3 χρόνια που χρειαστήκατε εσείς την εγγύηση, αλλά αυτή ακριβώς τη στιγμή. Και η μία-δύο ώρες που θα σπαταλήσετε σήμερα μπορεί να σας γλιτώσουν από πολλά νεύρα μερικούς μήνες αργότερα. Διότι κανείς δεν θέλει να βλέπει το αγαπημένο του γκατζετάκι νεκρό και τον εκπρόσωπο της εταιρείας στο τηλέφωνο να ακούγεται έκπληκτος που τόλμησες να τον ρωτήσεις με ποιον τρόπο θα το φτιάξεις λες και του μιλούσες για μια τρύπια βιοδιασπώμενη σακούλα. ●
22°
