Makryammos bungalows: παραθαλάσσια δωμάτια στην παραλία του Αιγαίου Πελάγους στη Θάσο.
Πηγαίναμε οικογενειακώς στη Μακρύαμμο στη Θάσο από τις δεκαετίες του ‘60-‘70, που άρχισαν να χτίζονται τα σπιτάκια μέσα στο δάσος. Κυριολεκτικά δάσος, 120 στρέμματα με ψηλά πεύκα, κουμαριές, πλατάνια, ελάφια –όπως Μπάμπι– και πηχτή πρασινάδα μέσα στην οποία χανόσουν αν ήσουν τυχερό άτομο και ήσουν παιδί εκείνη την εποχή. Τα «σπιτάκια» είναι bungalows με παραδοσιακές γκρίζες σκεπές από σχιστόλιθο που δεν ξεχωρίζουν, όπως δεν ξεχωρίζουν ούτε τα ίδια τα bungalows όταν κοιτάς την πλαγιά από τη θάλασσα. Και αισθάνεσαι τυχερό άτομο ακόμα, εκατό χρόνια μετά, όταν βρίσκεσαι μέσα στην πολύ τυρκουάζ, πολύ τσίλικη, πολύ υπέροχη θάλασσα της Μακρυάμμου και κοιτάζεις την πράσινη πλαγιά με τα κρυμμένα bungalows.
Τα οποία είναι standard, superior, deluxe και seafront suites, χαμηλά, με μπαλκόνια, απλά σαν νησιώτικα σπίτια αλλά με όλες τις ανέσεις... και ό,τι και να γράψω για τη Μακρύαμμο θα είναι λειψό – έχει τέσσερα αστέρια, τρία ωραία μπαρ, δύο καλά εστιατόρια, τεράστιες ομπρέλες αραιά φυτεμένες στην άσπρη αμμουδιά, αναπαυτικές ξαπλώστρες και υπέροχες γωνιές να πιείς τον καφέ σου, έχει φαγητό υψηλής ποιότητας και υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, μια μεγάλη πισίνα, δροσιά ακόμα και τις καυτές μέρες… και πάλι ό,τι γράφω είναι λειψό επειδή οι φωτογραφίες τα πετάνε έξω, βλέπετε πόσο όμορφο είναι το τοπίο, πόσο διακριτικά τα «σπιτάκια», πόσο λευκή η παραλία, πόσο γαλάζια η θάλασσα, οπότε, τα λόγια είναι περιττά.
Όμως, ή ωστόσο… υπάρχουν πολλά στοιχεία στην Μακρύαμμο που δεν φαίνονται στις φωτογραφίες: η ατμόσφαιρα γαλήνης, η σχεδόν φιλοσοφική ηρεμία - σε ένα συγκρότημα που απευθύνεται σε οικογένειες με παιδιά, δεν σε ενοχλεί κανένα παιδί. Η θάλασσα είναι ρηχή, τα παιδάκια πλατσουρίζουν χωρίς κίνδυνο να θαλασσοπνιγούν, κι ενώ περιμένεις ότι θα ξεσηκώνουν τον κόσμο όπως κάνουν συχνά τα παιδάκια, εδώ είναι ήσυχα, ένα μυστήριο πράγμα. Θυμάμαι και τα τρία παιδιά μου όσο ήταν μικρά, να σέβονται – υποχωρούσαν στην γοητεία του μέρους; Ακούγεται μπούρδα, αλλά ορκίζομαι ότι δεν είναι: ακόμα και τα πιτσιρίκια μπαίνουν σε γαλήνια φάση, απασχολούνται με τα κουβαδάκια τους φτιάχνοντας κάστρα στην λεπτή άμμο. Ή παίζοντας (ήσυχα!) στην παιδική χαρά, ή στην πισίνα. Που όποιος έχει κάνει θητεία γονιού, ξέρει ότι τα πιτσιρίκια ξεσαλώνουν στις πισίνες – ίσως παντού, εκτός από την Μακρύαμμο.
Υπάρχει το πολύ προσεγμένο Kids club, μια και ήρθε η κουβέντα στα παιδάκια, ζωή να έχουνε. Είναι οργανωμένο με παιδοψυχολόγο και παιδαγωγό, στη λογική «παίζοντας μαθαίνουμε»- φέτος φτιάχνουν Καβαλιώτικα κούκις την ώρα του παιχνιδιού. Το συγκρότημα δεν έχει κεντρικό κτίριο-ξενοδοχείο, μόνο «σπιτάκια», και εδώ και μερικά χρόνια δοκιμάζει τα Sustainable bungalows, αυτόνομα, οικολογικά, με στόχο μια μέρα όλα τα bungalows να λειτουργούν έτσι.
Το άλλο εξαιρετικό στη Μακρύαμμο είναι τα καλλιτεχνικά εργαστήρια που οργανώνονται κάθε Σεπτέμβριο. Φέτος η διεθνούς φήμης καλλιτέχνης Chiara Camoni διδάσκει στα πλαίσια του Makryammos Ephemeral Art Residency ένα εβδομαδιαίο κύκλο «Threads of Nature: the basic technique of an ancient craft based on the nature of Thassos»: με βάση την παράδοση υφαντικής του νησιού, εξερευνά την υφαντική τέχνη (για την οποία δεν έχω ιδέα, οπότε το καταθέτω έτσι στεγνά). Το Makryammos Ephemeral Art Residency οργανώνεται από την Korax με πρωτοβουλία της εικαστικού Μαρίας Μιτζάλη, καλλιτεχνική διεύθυνση της Sylvia Sachini και επιμέλεια της Kim Knoppers. Μία αρχαιολόγος κλωστοϋφαντουργίας, μία ιστορικός Τέχνης και μία ερευνήτρια πολιτιστικής ανθρωπολογίας παίρνουν μέρος στα εργαστήρια… τα οποία, βασικά, γίνονται σε αυτό το καταπληκτικό μέρος που βλέπετε στις φωτογραφίες, τη Μακρύαμμο.
Έχω αφήσει απ’ έξω ένα σωρό πράγματα: όταν κολυμπάς και κοιτάζεις την πλαγιά με τα bungalows κρυμμένα στα πεύκα, νομίζεις ότι είσαι σε κάποιο εξωτικό μέρος το οποίο δεν το πιάνει ο Χάρος, ούτε καν η καθημερινότητα. Ο βυθός είναι κάτασπρος, κυματιστός, γεμάτος ψάρια. Το μικρό νησάκι στην άκρη της παραλίας είναι όπως ήταν στα ‘60ς, με βράχια από τα οποία ξεκολλούσαμε πεταλίδες ως (τυχερά) παιδιά, εκτός από τον γκαντέμη της παρέας, που σε σερί γκαντεμιάς έβρισκε τους τρεις αχινούς και τους πάταγε κάθε χρόνο. Τα μικρά, πεταχτά ελαφάκια βόσκουν στην πλαγιά πάνω από το μώλο με τα θαλάσσια σπορ.
Το μέρος είναι μαγικό, με την ελαφριά σεβεντίλα των αραιών bungalows, τις μυρωδιές δάσους, την γαλήνη και την χαβανέζικη παραλία. Ή μάλλον την θασίτικη παραλία μπροστά στην οποία σβήνει ολόκληρη η Χαβάη.
23°
