O φαρμακοποιός Θεμιστοκλής Τσίτσος γράφει για τη δική του Πάτμο
Το μαγνητάκι στο ψυγείο μου λέει «Πάτμος», και έχω μόνο ένα μαγνητάκι.
Είναι Αύγουστος του 2021. Η Πάτμος θυμίζει χωριό γεμάτο κόσμο. Κάτι σαν Αύγουστο στο χωριό. Εδώ βλέπεις ότι όλοι με κάποιον μαγικό τρόπο γνωρίζονται μεταξύ τους. Και τελικά δεν είναι και τόσο μαγικό. Και αντικοινωνικός να είσαι, στο «βγάζει» το μέρος να επικοινωνήσεις.
Ξεκίνα με τα ταξί. Δεν γίνεται να μην πάρεις ταξί στην Πάτμο. Και πήραμε. Δηλαδή πήραμε τόσες φορές, που στο τέλος μάς ήξεραν με τα μικρά μας ονόματα. Μάθαμε όλα όσα συμβαίνουν στο νησί από πρώτο χέρι. Θυμάμαι: Ανοιχτό παράθυρο. Ραδιόφωνο να παίζει. Λίγη μυρωδιά θάλασσας. Αεράκι στο πρόσωπο και μισόκλειστα μάτια. Και λίγο τα παράσιτα του ταξί: «Aπό το Αγριολίβαδο για Χώρα κανείς;». Πόσο ελληνικό και πόσο αυθεντικό!
Η αγαπημένη μου παραλία είναι η Ψιλή Άμμος. Μακρινή και γνήσια. Περπατήσαμε ένα χωμάτινο μονοπάτι για περίπου 20 λεπτά πλάι-πλάι στη θάλασσα. Προσπερνούσαμε όσους πήγαιναν αργά, μας προσπερνούσαν όσοι πήγαιναν γρήγορα. Γρήγορα πήγαιναν όσοι είχαν την ανυπομονησία του ανεξερεύνητου.
Κάτσαμε στην Πάτμο 9 ημέρες. Ψιλή Άμμο πήγαμε 3 φορές. Και διατηρήσαμε αυτή την ανυπομονησία του ανεξερεύνητου και τις 3 φορές. Μέναμε μέχρι να δύσει ο ήλιος και δοκιμάσαμε την ταβέρνα που έχει εκεί στην άκρη της παραλίας. Όταν πας, θυμήσου να παρακαλέσεις την κυριούλα να σου φυλάξει κολοκυθοκεφτέδες. Θα καταλάβεις γιατί.
Άλλη μια έντονα γευστική ανάμνηση είναι η καντίνα Nikos Teologia Welcome to my place. Έτσι λέει η ταμπέλα. Ο Νίκος σερβίρει τίμια όσα έχει εκείνη τη μέρα. 5 πράγματα; 5 πράγματα. Δεν χρειάζεσαι παραπάνω. Και αυτό με προβλημάτισε. Μήπως τελικά δεν χρειαζόμαστε και πολλά παραπάνω γενικότερα;
Για γλυκό –γιατί δεν γίνεται να μη φας γλυκό στις διακοπές– στο καφέ πάνω από την παραλία της Βαγιάς. Κέικ σουφλέ σοκολάτας –το φημισμένο– με παγωτό βανίλια πήραμε. Νομίζω έχω να φάω σουφλέ από τότε, μάλλον γιατί δεν τολμώ να συμβιβαστώ με κάτι λιγότερο νόστιμο.
Τη μέρα που αποφασίσαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα από τα ταξί ήταν η μέρα της εκδρομής. Δεν γίνεται να πας στην Πάτμο και να μην κάνεις εκδρομή με το καραβάκι για Αρκιούς, Μακρονήσι, Μαράθι, όπου βουτάς αρόδο και τα νερά είναι ονειρεμένα. Ο καπετάνιος σέρβιρε καρπούζι με ούζο κάποια στιγμή. Στα ηχεία έπαιζε από ΗΙΜ το «Baby join me in death» και εκείνη τη μέρα είχε αρκετό κύμα. Ο βοηθός του καπετάνιου, ο Αποστόλης, μου έμαθε πώς κάνουμε ναυτικούς κόμπους και γελούσαμε όταν προσπάθησα να το κάνω μόνος μου.
Το μαγνητάκι στο ψυγείο μου ψιθυρίζει κάθε φορά ότι πρέπει να ξαναπάω στην Πάτμο. Θα ξαναπάω. Γιατί απλά, δεν γίνεται να μην ξαναπάς στη Πάτμο.
14°
