Η Σύρος του Κωνσταντίνου Ρήγου

«Το νησί σε κάνει δικό του “θέλεις δε θέλεις”.

Ευχής έργο θα ήταν να µη σε διαλύσει”

-Μάνος Ελευθερίου

Ορθόδοξη και Καθολική, η νήσος Σύρος ακουµπάει τους δύο λόφους της Ερµούπολης στο λιµάνι. Με κοµµένη την ανάσα βλέπεις την οµορφιά να απλώνεται από τη θάλασσα στον ουρανό. Και φυσικά περίοπτη θέση κατέχει η περιοχή «τα Βαπόρια» η πιο φωτογραφηµένη γωνία του νησιού, πρώτη και παντοτινή εικόνα που παίρνεις όταν φτάνεις µε το καράβι. Μοναδικό αρχιτεκτονικό επίτευγµα νεοκλασικής αισθητικής η πρωτεύουσα των ανεµοδαρµένων Κυκλάδων, η πρωταγωνίστρια της µεγάλης Χίµαιρας, στέκεται επιβλητική αλλά και φιλόξενη.

Την ανακάλυψα πριν από 25 περίπου χρόνια, η φίλη µου η Κάτια Δ. µε φιλοξενούσε καλοκαίρια στο σπίτι της µε την εσωτερική αυλή πίσω από το Δηµαρχείο. Τώρα φιλοξενεί κόσµο στο ανακαινισµένο από την ίδια ξενοδοχείο villa Selena στη γωνία πίσω από τον υπέροχο Άγιο Νικόλαο.

Αν χαθείς στα σοκάκια της Ερµούπολης θα εντυπωσιαστείς από την οµορφιά των κτιρίων, τα χρώµατα στους τοίχους, τις µυρωδιές από τα φρέσκα µαγειρεµένα φαγητά, τις γάτες που ψάχνουν σκιά και τα παιδάκια που τρέχουν στα σοκάκια ή στην κεντρική πλατεία µε το επιβλητικό Δηµαρχείο.

Εκεί γνωριστήκαµε µε την Έλενα Σ. και από τότε συνέχεια µαζί σε παρέα, σε δουλειά, σε ταξίδια, σε αγωνίες, στο σπίτι της στην Ποσειδωνία µε τα µεγάλα πεύκα, πέρασαν τα χρόνια και µεγαλώσαµε. Μαγειρέψαµε οµελέτες χωρίς τυρί και κόβαµε ντοµάτες από το µποστάνι της.

Στο Δελφίνι, κολυµπάγαµε γυµνοί ατελείωτες ώρες. Λίγο πριν φτάσεις εκεί, το Κίνι και ο Λωτός σε καλούν για βουτιές στο ηλιοβασίλεµα και ωραίο φαγητό, εκεί στον µεγάλο κόλπο µε τις βαρκούλες στο τέρµα του µόλου θα βρεις την Πέρλα, το ταχύπλοο του καπετάν Νικόλα που σε πάει βόλτα στις πάνω παραλίες. Στις παραλίες που µαζεύουµε φούσκες από τα βράχια. Καταπληκτικές βουτιές, Βαρβαρούσα, Αητός, Λια, Γράµµατα. Στα Γράµµατα πας και περπατώντας από Σαν Μιχάλη, την πίσω κορυφή του νησιού, εκεί που αγναντεύεις την Τήνο και τρως µεζέδες. Στα Γράµµατα έχει και δέντρα και κάποιες νύχτες γίνονται πάρτι κυρίως µε πανσέληνο. Άµα σ’ αρέσει η φάση κοιµάσαι και στην ύπαιθρο. Γυµνισµό δεν κάνεις πια εύκολα στο νησί, ίσως σε κάποιες έρηµες παραλίες, ή σε κάποιες ξεχασµένες άκρες. Δεν θα τα αποκαλύψω και όλα, κάπου πρέπει να κρυβόµαστε.

Πριν δύο χρόνια ένα βράδυ που περιµέναµε µε τον Άγγελο τη Ρίτα (ή Ριτάρα, ή Δράκαινα της Λαλακιάς) να σχολάσει από τη δουλειά της για να πάµε όλοι µαζί στο Παλλάς, τον υπαίθριο µαγικό κινηµατογράφο της Ερµούπολης, έπεσα πάνω σε µια θεία µου, ξαδέλφη του πατέρα µου που είχα χρόνια πολλά να τη δω, µε αναγνώρισε και µου αποκάλυψε ότι η συνονόµατη γιαγιά µου, η µητέρα του πατέρα µου, ήταν από τη Σύρο, γεννήθηκε εκεί, πίσω από το σινεµά και έφυγε για την Αθήνα όταν πέθανε ο πατέρας της στα 17 της, µαζί µε τις 6 αδελφές της. Τα πούλησαν όλα µου είπε και έφυγαν για µια καλύτερη ζωή. Τότε κατάλαβα αυτή τη φυσική µου έλξη και αγάπη για το νησί. Η  Σύρος για µένα είναι η επιστροφή σε µια ρίζα που τόσα χρόνια δεν είχα. Είναι αυτή η φούντωση και η φλόγα που είχα µέσα στην καρδιά. Λες και µάγια µου είχαν κάνει. Την επόµενη µέρα µε βοήθησε ένας φίλος στο ληξιαρχείο, βρήκα όλα τα στοιχεία – βαπτίσεις, γάµους, υπογραφές.

Στη Σύρο θέλω να πηγαίνω όλες τις εποχές, χειµώνα, φθινόπωρο, άνοιξη, καλοκαίρι. Το έχω δοκιµάσει σταδιακά, Πάσχα στην Παρακοπή και την Ποσειδωνία, Χριστούγεννα στην Κοίµηση της Θεοτόκου, εκεί θα δεις και µια από τις πρώτες εικόνες που έχει ζωγραφήσει ο Δοµίνικος Θεοτοκόπουλος. 

Στη Σύρο ηρεµώ, ησυχάζω, σχεδόν δεν σκέφτοµαι, διαβάζω, ακούω µουσική, βολτάρω και κολυµπώ στα βράχια του (Μέγα) Μου Γυαλού, περπατώ στην προβλήτα του λιµανιού, ή κάνω την αγαπηµένη µου διαδροµή από την παραλία του Φετουρή, στις Αγκαθωπές και µέχρι το Κόµητο, που µπορεί τον Αύγουστο να έχει συνωστισµό αλλά τους άλλους µήνες είναι υπέροχο. Μας βρίσκεις εκεί ακριβώς, στη µέση της παραλίας. Εκεί κάνεις και θαλάσσια σπορ, φέτος λέω να κάνω.

Στις Αγκαθωπές τρως στην Ντελαγκράτσια και για πιο κοσµικά στο ΟΝΟ all day bar restaurant αλλά και για πιο εναλλακτικά στο Περοκέ, ένα υπέροχο γαλλικού τύπου εστιατόριο που το έχει η Ρίκα µε τον Γάλλο σύντροφό της.

Η Άνω Σύρος έχει µαγευτική θέα και δαιδαλώδεις διαδροµές, που, αν αφεθείς να χαθείς, κάθε φορά θα ανακαλύπτεις κάτι διαφορετικό – µέχρι και φεστιβάλ εκκλησιαστικού οργάνου και κλασικής µουσικής στον Σεν Τζώρτζη, την καθολική εκκλησιά, γίνεται εκεί τον Αύγουστο που διοργανώνει ο Χάρης Β.

Φάε στο καινούριο στέκι hygge, πιες κοκτέιλς µε ενσυναίσθηση στο Theosis, φάε βαφλάκι στη διαδροµή, µέσα στα στενάκια, ή σουβλάκι από φακές µαζί µε δικηγόρους, χορογράφουςκαι άλλους καλλιτέχνες στο Χύµα και Τσουβαλάτα.

Αν θες να φας παραλιακά, πας στο Μαράκι στο Αχλάδι και τρως πάνω στο κύµα. Στην άλλη πλευρά, βουτάς στα ρηχά νερά του Γαλησσά ή για πιο «ελεύθερες» βουτιές πίσω στην Αγία Πακού από κάτω. Περπατάς το µονοπάτι και παίζει να κολυµπήσεις µόνος, µη σε νοιάζει. Αν έχεις κάποιον φίλο ο γύρος του νησιού από θαλάσσης είναι υπέροχος, το ανακάλυψα χάρη στην Άννα και τον Γιώργο.

Αν θες πεζοπορία και µια µαγική ανακάλυψη, πας προς Άγιο Στέφανο, αφήνεις το αυτοκίνητο και περπατάς µέχρι το µαγικό εκκλησάκι του Αγίου Στεφάνου, λαξευµένο σε έναν βράχο, εκεί που ο µύθος λέει για ένα γιγάντιο χταπόδι που βγήκε από τα νερά και άρπαξε έναν ψαρά για να τον πνίξει... Πάρτε νερό µαζί και καπέλο το καλοκαίρι.

Στην επιστροφή, αν έχει ηλιοβασιλέψει, πας στο Ηλιοβασίλεµα και τρως στου σεφ Μπουγιούρη. Εκεί θα φας και θα ξαναπάς. Πάρε οπωσδήποτε ταραµοσαλάτα. Και αν το κέφι γυρίσει, το µαγαζί ενδέχεται να γίνει «καλοκαιρινό» και τότε παίζει να χορέψεις µέχρι τελικής πτώσης.

Στην πόλη κάνουµε βόλτα στην αγορά. Θα βρεις τα πάντα και κυρίως µε ποιότητα και αγάπη στην τέχνη. Θα πιεις ωραία κοκτέιλ στο Baba και για µετά, αν θες, πας στην παραλία της Ερµούπολης που µετατρέπεται σε ένα υπαίθριο µπαρ αλλά όχι όπως το φαντάζεσαι. Αν θέλεις µπαίνεις µέσα, αν θέλεις µένεις έξω στα τραπεζάκια και πίνεις ήσυχα το ποτό σου.

Α, να µην ξεχάσω το θέατρο Απόλλων κόσµηµα της Ερµούπολης. Και τις υπέροχες και ξακουστές εγχώριες νοστιµιές όπως λουκούµια, τυρί Σαν Μιχάλη, χαλβαδόπιτα, κάπαρη, παλαιωµένο τσίπουρο 18.02 από το αποστακτήριο Μακρυνιώτη και κρασί Φάµπρικα.

* Ο Κωνσταντίνος Ρήγος είναι χορογράφος, σκηνοθέτης, φωτογράφος, διευθυντής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.