Αράχωβα: Όλα όσα θέλεις να ξέρεις για την πρωτεύουσα του σκι

Σταθερή αξία για τις χειμερινές αποδράσεις του Σαββατοκύριακου, η Αράχωβα δεν είναι τυχαία η ντίβα του ελληνικού ορεινού τουρισμού. Αμφιθεατρικά απλωμένη στις νότιες απολήξεις του Παρνασσού, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων, σερβίρει γερές δόσεις πετρόχτιστης γραφικότητας, υποδομές για καλαίσθητη ή και πολυτελή διαμονή και ωραία στέκια για κέφι και cocooning· έχει στην «επικράτειά» της το μεγαλύτερο χιονοδρομικό κέντρο στην Ελλάδα κι ένα μπουκέτο εκδρομικών προορισμών τριγύρω για τους αμετανόητους του «τρεχάτε ποδαράκια μου». Με δυο λόγια, το πλήρες «πακέτο» ούτε δυο ώρες από την Αθήνα.

Αν είσαι «πρωτάρης» στην περιοχή και έρθεις γκαζωμένος για ανακαλύψεις, θα ξεκινήσεις από τα βασικά: θα ξεστρατίσεις στα σοκάκια με προορισμό τον βράχο της Ώρας με το ρολόι (τον πετρόχτιστο «πύργο» που κλέβει το βλέμμα σου καθώς η Αράχωβα σου αποκαλύπτεται μετά την τελευταία στροφή του δρόμου), θα χαζέψεις το πέτρινο πάλαι ποτέ δημοτικό σχολείο, θ’ ανηφορίσεις και τα 264 πέτρινα σκαλιά για την εκκλησία του Αϊ-Γιώργη –στην τοποθεσία όπου το 1826 οι ντόπιοι, με μπροστάρη τον Καραϊσκάκη, κέρδισαν τα στρατεύματα του Μουστάμπεη.

Αράχωβα: για καφέ, ποτό και τοπικά deli

Κάπου ενδιάμεσα λέει να περάσεις από τα καταστήματα παραδοσιακών προϊόντων για προμήθειες –τη διαβόητη φορμαέλα από αιγοπρόβειο γάλα, οψιμοτύρι, χυλοπίτες, τραχανά αλλά και τα σούπερ τοπικά γλυκά, καρυδάτο, μυγδαλάτο και κοκοτάκια), πριν αναζητήσεις το στέκι που σου ταιριάζει στις πλατείες και στα γύρω στενά. Κλασικός προορισμός στην πλατεία Λάκκα από το πρωί το Bonjour· ο ψαγμένος καφές από tailor made χαρμάνι αλλά και τα premium spirits και cocktails μας φέρνουν πάντα στο Sehre· για brunch πέφτουμε ηρωικά στις ομελέτες του (κράτα-τραπέζι-γιατί-δεν-βρίσκεις) Jay Oh!!· για γλυκά –παραδοσιακά του ταψιού ή και κρεμώδη ξενομερίτικα– δίνουμε ραντεβού στο Belleville· ό,τι τσάι βάζει ο νους σου σε family friendly σκηνικό προσφέρει το O, Tea πίνεις· για ελληνικό καφέ, γλυκά του κουταλιού και τσίπουρο με μεζέ στην πλατεία δίπλα στις βρύσες υπάρχει το αιωνόβιο Καφενείο του Ζάμπα. Όταν βρέχει και χιονίζει, θα εύχεσαι να βρεις μια γωνιά στο ντιζαϊνάτο E Bar Restaurant για να χαζέψεις το θέαμα πίσω και κάτω από τις τζαμαρίες του με brunch, κρεοφαγία, mainstream μουσικές και χορό για όσο τραβήξει. Επειδή, όμως, το βράδυ σηκώνει και ποτό ορθάδικο, κράτα στα υπόψιν και το Room Cocktail Bar.

Αράχωβα, πού θα φάμε;

Πεινάσαμε; Οι καλές επιλογές, ευτυχώς, δεν λείπουν. Το party restaurant Οίστρος by Aktida πάνω στον κεντρικό δρόμο κρατάει τα πρωτεία στις προτιμήσεις των επισκεπτών χάρη στα καλομαγειρεμένα πιάτα και τη γλεντζέδικη διάθεση από νωρίς. Για τις χειροποίητες πίτες, γαρδούμπες, κόκορα κρασάτο και αρνάκι φρικασέ κλείνουμε τραπέζι στον Καπλάνη. Όταν μας μυρίσει τραχανάς, κόκορας με χυλοπίτες και μοσχαράκι στη στάμνα τα λέμε στο Αγνάντιο. Ωραιότατα σπιτικά μαγειρευτά και πετυχημένα ψητά τρώμε πάντα στον Παρνασσό (στην πλατεία του Ξενία). Για κρεατικά όμως δεν ξεχνάμε και τον Δασαργύρη. Στην κορυφή της Αράχοβας, κοντά στον Αϊ-Γιώργη, στην Παναγιώτα απ’ την παραγγελία ας μη λείψουν οι σούπες και τα παϊδάκια στα κλήματα. Η θέα στο κελάρι (κρασιά υπάρχουν!) και οι προτάσεις του σεφ Κωνσταντίνου Παλυβού (π.χ. η ελληνική καρμπονάρα και το το bao ban με σπετζοφάι) είναι καλοί λόγοι για ένα πέρασμα από το Barile Resto Vino Bar. Για τους φανατικούς ιταλο-τραφείς, πάλι, η pasta θέλει Tavola.

Διαδρομές γύρω από την Αράχωβα

Όσο ο χειμώνας μας κάνει τη χάρη, ξυπνάμε νωρίς με στόχο τις πίστες στα χιονοδρομικά κέντρα του Παρνασσού. Το après ski επιβάλλει ραχάτι στο Λιβάδι, με χορταστική βουνίσια θέα από τις μεγάλες τζαμαρίες στο all day bar-restaurant Paramount και βέρα ρουμελιώτικη κρεοφαγία στον Ζάχο, τον Καλύβα και το Καραούλι. Όταν το πράσινο κερδίσει ξανά τη θέση του στο πλάνο, βγαίνουμε για πεζοπορίες ακολουθώντας το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4 σίγουρα ως το Κωρύκειον άντρο (το σπήλαιο που σύμφωνα με τον Παυσανία ήταν αφιερωμένο στη λατρεία του Πάνα και των Νυμφών).

Aν, βέβαια, στην… ταινία βλέπεις πάντα και τα extras, φούλαρε βενζίνη και φύγαμε. Στα πέριξ υπάρχει «υλικό». Με την πυξίδα συντονισμένη σε βουνίσιες διαδρομές, αξίζει το οδοιπορικό μέσα από τα έλατα ως την πλατεία της Αγόριανης με τα τρεχούμενα νερά και την Σουβάλα (αλλιώς Πολύδροσος) με τις ρουστίκ ταβέρνες. Σε απόσταση δυο χιλιόμετρων προς τα δυτικά σε χαλαρώνει το σκηνικό στις πηγές του Βοιωτικού Κηφισού, πλάι στον βυζαντινό ναό της Παλαιοπαναγιάς (αλλιώς Μαυρομαντήλα ή Αγία Ελεούσα). Η Γραβιά δεν είναι μακριά πλέον για ένα πέρασμα από το αναστυλωμένο χάνι όπου τον Μάιο του 1821 ο Ανδρούτσος και άλλοι καπεταναίοι της περιοχής απώθησαν τις δυνάμεις του Ομέρ Βρυώνη. Αν, βέβαια, φτάσεις ως εδώ, αξίζει να ανηφορίσεις και τον φιδίσιο δρόμο προς τη γραφική Βάργιανη ή να πάρεις μια ιδέα από τη ζωή των μεταλλωρύχων στο θεματικό πάρκο Vagonetto στην αντικρυνή Γκιώνα.

Από την Αράχωβα στους Δελφούς, την Άμφισσα και το Γαλαξίδι

Προτιμάς, μήπως, η πυξίδα σου να δείξει ελιά και θάλασσα; Ξεκίνα πρωί για μια χορταστική περιήγηση στον μοναδικό αρχαιολογικό χώρο των Δελφών, κάνε μια χαλαρή περαντζάδα στο γραφικό Χρυσό και στο γειτονικό ιστορικό μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, όπου κηρύχθηκε η Επανάσταση του ’21 στη Ρούμελη. Γιατί όχι, φθάσε ως και την Άμφισσα, την γραφική πρωτεύουσα της Φωκίδας, για να ανακαλύψεις το κάστρο της Ωριάς που τη στεφανώνει και το ρετρό «Μεγάλο καφενείο» ή «Γυαλί καφενέ» (όπου γυρίστηκαν σκηνές για τον φιλμικό «Θίασο» του Θόδωρου Αγγελόπουλου). Ξέρω, βέβαια, πως όταν πιάσεις κάμπο, θα φαντάζει δελεαστική η στροφή και προς τη θάλασσα, για την απλόχωρη παραλία της Ιτέας και, κυρίως, το πανέμορφο Γαλαξίδι με τα αγέρωχα καπετανόσπιτα, το ναυτικό μουσείο και τις ωραίες εκκλησιές.

Όταν θα έρθει η ώρα να πάρεις τον δρόμο της επιστροφής προς την Αθήνα ή και πριν φθάσεις για long-weekend στην Αράχωβα, μη διστάσεις να κάνεις την παράκαμψη προς την Μονή Οσίου Λουκά στις πλαγιές του Ελικώνα. Πρόκειται για το καλύτερα διατηρημένο μοναστηριακό συγκρότημα της μεσοβυζαντινής περιόδου στην Ελλάδα, με τον παλιότερο ναό αφιερωμένο στην Παναγία να χρονολογείται από το δεύτερο μισό του 10^ου αιώνα και το καθολικό από τις πρώτες δεκαετίες του 11^ου αιώνα.