Ταξιδια

Η Νάξος του Λεωνίδα Καστανά (μη μαδάς τη μαργαρίτα)

Στη Νάξο της γονιμότητας

Λεωνίδας Καστανάς
ΤΕΥΧΟΣ 490
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Νάξος: Ο Λεωνίδας Καστανάς (blog- μη μαδάς τη μαργαρίτα) γράφει για το αγαπημένο του νησί στην Athens Voice

Αυτό το καλοκαίρι θα πάω στη Νάξο. Στην Πλάκα, στον Μάραγκα, στην Αγία Άννα. Επιστρέφω μετά από μια δεκαετία στον τόπο όπου ένα δικό μου γρήγορο και υγιές σπερματοζωάριο συνάντησε ένα θελκτικό και πρόθυμο ωάριο της Μαργαρίτας και κάπως έτσι γεννήθηκε ο δεύτερος γιος μας, ο Μίμης. Ήταν Αύγουστος. Είχα πληροφορηθεί πως ήμουν πια δημόσιος λειτουργός, μπορούσα δηλαδή να διδάσκω σε δημόσιο σχολείο, ως επιτυχών του διαγωνισμού ΑΣΕΠ. Είχαμε ήδη ένα γιο, τον Πέτρο, αλλά όπως δουλεύαμε και οι δυο στο ελεύθερο επάγγελμα δεν κάναμε σκέψεις για δεύτερο παιδί. Η θαλπωρή του δημοσίου έγινε η αιτία να χαλαρώσουμε και να δώσουμε την ευκαιρία στον Μίμη να ξεκινήσει το συναρπαστικό ταξίδι της ζωής. Ήταν τότε που δέναμε τα σκυλιά με τα…

Θυμάμαι στα ύστερα seventies τους καταυλισμούς των «Ινδιάνων» στις αμμοθίνες, τα αρμυρίκια και τους θάμνους της Αγίας Άννας. Νεανικά ηλιοκαμένα κορμιά μπαινόβγαιναν στη θάλασσα αλλά και εντός τους σε ένα αέναο ταξίδι γονιμότητας. Το αύριο φάνταζε τόσο υγιές, τόσο ελπιδοφόρο. Η ζωή μάς αποκαλυπτόταν ως ένα διαρκές καλοκαίρι και η ξανθιά παραλία ως ο τόπος πραγμάτωσης μιας αλλόκοτης θέωσης. Τα δροσερά βράδια, οι μπαλάντες του Παύλου κρατούσαν τα μέτρα στις γρήγορες ανάσες του έρωτα. Κανένας και καμιά δε νοιάζονταν ν’ αφήσει απογόνους. Απόγονοι ήταν οι ίδιοι. Απόγονοι μιας Ελλάδας που έμπαινε με βία στη νέα εποχή, ήθελε τον κόσμο και τον ήθελε τώρα.

Επιστρέφω στη Νάξο για να περπατήσω ανάμεσα σε δωμάτια, μπαράκια, ξαπλώστρες και ομπρέλες, ώσπου να φτάσω στη θάλασσα. Όνειρα, θύμησες, μορφές και γέλια θα με συντροφεύουν. Ο Μίμης θα βαπτιστεί στα νερά που γεννήθηκε και γω θα αναζητώ τη νιότη που γλίστρησε σαν το νερό στα δάχτυλα του χρόνου και χάθηκε για πάντα. Ο ήλιος θα είναι πάντα εκεί να στεφανώνει τη δίψα του ελληνικού καλοκαιριού. Τη δίψα της ζωής. Αυτή που καίει τα χείλη μου. Ακόμα.


Λεωνίδας Καστανάς είναι εκπαιδευτικός στη Μέση Εκπαίδευση και διαχειριστής του blog «μη μαδάς τη μαργαρίτα».