Στο γραφείο δεν μπορείς να συγκεντρωθείς. Οι εκκρεμότητες και οι διορίες σού βάζουν μια θηλιά στο λαιμό. Ο καφές από ζεστός έχει γίνει κρύος με μπόλικα παγάκια και βιοδιασπώμενα καλαμάκια. Το σώμα σου δεν ασφυκτιά πια κάτω από τα ζεστά υφάσματα, ελεύθερο πάλλεται κάτω από μακό μπλουζάκια, φορέματα και λινά παντελόνια. Η μέρα δεν τελειώνει ποτέ και οι ώρες περνάνε πιο γρήγορα. Ο υπολογιστής σου ανάμεσα σε Word και Excel έχει γεμίσει φωτογραφίες από το πρώτου σού ταξίδι στη θάλασσα. Μετά τη δουλειά την Παρασκευή συναντιέστε με τους συναδέλφους στο μπαράκι της γειτονιάς και πίνετε κοκτέιλ και ύστερα καταλήγετε στις ταράτσες της πόλης.
Το πρώτο παγωτό που έφαγες, μια μπάλα φιστίκι και βανίλια Μαδαγασκάρης, από το συνοικιακό ζαχαροπλαστείο. Ψάχνεις στην υδρόγειο τη Μαδαγασκάρη, την εντοπίζεις στη νοτιοανατολική Αφρική ακριβώς απέναντι από τη Μοζαμβίκη, στον Ινδικό ωκεανό. Λέγεται ότι είναι το τέταρτο μεγαλύτερο νησί το κόσμου, μετά τη Γροιλανδία, τη Νέα Γουινέα και τη Βόρνεο. Σκέφτεσαι το νησί το καλοκαίρι, το ξηρό του κλίμα, τους μουσώνες και τους τροπικούς κυκλώνες. Τους ανθρώπους εκεί να δουλεύουν στις φυτείες του καφέ, του κακάου και των ζαχαροκάλαμων, τα μικρά νησιά με την άσπρη άμμο και τα καταγάλανα νερά, τους φοίνικες και τις μπανανιές.
Μακριά από την Αφρική και την Μαδαγασκάρη, κάπου στην αρχή του μεγάλου ελληνικού καλοκαιριού. Το πρώτο μπάνιο στη θάλασσα. Να αιωρείσαι για ώρες μέσα στο νερό. Το σώμα σου εκτεθειμένο στον ήλιο, να παίρνει μια γεύση από αλάτι. Τα πρώτα κοκκινάδια στη μύτη και στους ώμους. Το αντηλιακό με άρωμα καρπούζι. Οι σαγιονάρες και τα παρεό. Τα αρμυρίκια στην παραλία. Το φαγητό στην ταβέρνα με τα μπλε καθίσματα και τα άσπρα τραπεζομάντιλα που έχουν πάνω τους σχεδιασμένο το νησί, με τη χώρα και το λιμάνι του. Το φρέσκο καλαμαράκι, η ρακή, το ούζο με τη ψυχεδέλεια του. Και είναι ακόμα Κυριακή, πολύ μακριά από τις διακοπές σου.
Το βράδυ στο σπίτι. Τα θερινά μπαλκόνια έχουν γεμίσει φαναράκια. Φωνές, γέλια, μπουκάλια από μπίρες, μια ξαφνική μπόρα που σε κάνει μα φοράς ζακέτα και το πάρτι να μεταφέρεται ξαφνικά στο σαλόνι του σπιτιού. Σκοτάδι και το φως της τηλεόρασης. Ένα σαξόφωνο να ακούγεται από τη διπλανή πολυκατοικία. Και ύστερα σιωπή. Το καλοκαίρι, τα Κυριακάτικα βράδια δεν φέρουν τη μελαγχολία του χειμώνα. Το πρωί μέσα από τις γρίλιες περνάει το φως του ήλιου και σχηματίζει φωτεινά παραλληλόγραμμα πάνω στο σώμα σου. Σε ξυπνάει η ζέστη και η δίψα σου για νερό. Τη Δευτέρα, στο γραφείο δεν μπορείς να συγκεντρωθείς. Σκέφτεσαι τη Μαδαγασκάρη και το νησί.
12°
