Ίσως θα αναρωτιέστε τι έχει να προσφέρει ένα μικρό κομμάτι άγονης γης στο νοτιοανατολικό άκρο της αραβικής χερσονήσου. το Ομάν, με λιγότερο από 3 εκατομμύρια κατοίκους, έχει έκταση μιάμιση φορά όσο η Ελλάδα. Αμέτρητα κάστρα και πύργους. Αμμόλοφους και οάσεις. Άγρια βουνά και υπέροχες off road διαδρομές. Χιλιόμετρα από παρθένες παραλίες. Θα ταξιδέψετε σε μια χώρα του αραβικού κόλπου που διατηρεί την παραδοσιακή της φυσιογνωμία, τη χώρα με τους πιο φιλικούς και πράους ανθρώπους της Αραβίας.
Το Ομάν, ένα από τα δύο κράτη-σουλτανάτα στον κόσμο (το άλλο είναι του Μπρουνέι), παρότι ανέπτυξε σημαντικά τις υποδομές του τα τελευταία χρόνια, δεν έχει ακόμα παραδοθεί στην υπερεκμετάλλευση και στην τρέλα του χρήματος. Όμως προσφέρει όλες τις ανέσεις και την ασφάλεια για ένα ευχάριστο ταξίδι. Μέχρι στιγμής, δεν έχει εισβάλει μαζικά ο τουρισμός αλλά υποθέτω ότι σύντομα η χώρα θα γίνει ένας hot προορισμός του χειμώνα.
Νύχτα προσγειωνόμαστε στην πρωτεύουσα, το Muscat. Ακριβά αυτοκίνητα με μαύρα τζάμια διασχίζουν πού και πού τους άδειους δρόμους. Η πόλη-φάντασμα. Την άλλη μέρα το πρωί μάς αποκαλύπτεται. Απλωμένη για πολλά χιλιόμετρα, με χαμηλά κτίρια και χαλαρή ατμόσφαιρα. Μάταιο να εντοπίσεις το κέντρο της, γιατί δεν υπάρχει. Ή μάλλον έχει πολλά κέντρα, διότι το Muscat αποτελεί ουσιαστικά μια συνένωση χωριών. Πριν από καμιά τριανταριά χρόνια έπαιρνες γαϊδουράκι για να πας μέχρι το διπλανό χωριό σε απόσταση μόλις 10 χιλιομέτρων. Σήμερα έχει την εικόνα της σύγχρονης πόλης. Ένα κράμα παλιού και νέου. Στις παραλίες, λουόμενοι με κελεμπίες, κτιστά μπάρμπεκιου στην άμμο, μυρωδιές κεμπάπ, οικογενειακά πικνίκ. Μισο-σαράβαλα ταξί και γυαλιστερά Hammer, φτωχόσπιτα και σπίτια-παλάτια, κιτς και design. Αν και τα αξιοθέατα εδώ είναι περιορισμένα (2-3 μέρες αρκούν), αξίζει μια βόλτα στην παλιά πόλη, το Muttrah με την Corniche, το ωραίο σουκ και τη γραφική ψαραγορά. Και βέβαια, ένα δείπνο στο υπέροχο The Chedi.
Ξεκινάμε για ένα on the road ταξίδι στο βόρειο Ομάν, μια περιπλάνηση στα παράξενα τοπία αυτής της χώρας. Περιπέτεια με σχετικά υψηλό δείκτη ασφαλείας. Θα χρειαστούμε ένα 4Χ4, έναν καλό χάρτη και κάποια ζεστά ρούχα για τα βουνά και για τη νύχτα στην έρημο. Πρώτος σταθμός τα κάστρα του Nakhal και του Rustaq. Στη συνέχεια θα πάρουμε τον ορεινό δρόμο που περνάει από το Wadi Bani Awf –μια από τις ωραιότερες διαδρομές του Ομάν– με κατεύθυνση τη Nizwa. Η Nizwa, εκτός του ότι είναι ιδιαίτερα όμορφη, αποτελεί το ιδανικό ορμητήριο για κοντινές εκδρομές. Τις επόμενες δυο μέρες επισκεπτόμαστε χωριά, κάστρα, βουνά, οάσεις… Την εντυπωσιακή Al-Hamra, με τα πολυώροφα σπίτια τύπου Υεμένης, φτιαγμένα από πηλό. Την όαση της Bahla, μια από τις πιο όμορφες καστροπολιτείες (το κάστρο της αποτελεί Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά της UNESCO). Το γραφικό Misfat, που κυριολεκτικά κρέμεται από το βουνό. Το ξεχασμένο από το χρόνο Birkat Al-Mawz. Το κάστρο Jabrin, που διεκδικεί τις πρώτες θέσεις ανάμεσα στα αξιοθέατα της χώρας. Θα ανεβούμε στην κορφή του Jebel Shams, του ψηλότερου βουνού του Ομάν στα 3.075 μέτρα, αλλά ο ίλιγγος θα με πιάσει αρκετά χαμηλότερα, μόλις αντικρίσω τους κατακόρυφους βράχους του Wadi Chul να βυθίζονται στα 1.000 μέτρα. Δικαιολογημένα θεωρείται το Grand Canyon της Αραβίας.
Αφήνουμε τα βουνά και κατευθυνόμαστε προς την πόλη Ibra, στην πύλη της ερήμου. Εκεί θα συναντήσουμε το βεδουίνο οδηγό μας, που θα μας οδηγήσει έως το camping για να περάσουμε μια νύχτα ανάμεσα στους χρυσοκόκκινους αμμόλοφους της Wahiba Sands. Για να τους σκαρφαλώσουμε, πρέπει να ξεφουσκώσουμε τα λάστιχα στις 15 ατμόσφαιρες και να πάρουμε φόρα από μακριά. Βρήκαμε παιχνίδι για όλο το απόγευμα. Από τον ψηλότερο αμμόλοφο παρακολουθούμε τη δύση στην έρημο. Ο ήλιος χάνεται. Αρχίζω να προσθέτω ρούχα.
Νωρίς το πρωί ξεκινάμε για τη θάλασσα. Παράκαμψη στο Wadi Bani Khalid, ένα από τα ωραιότερα wadi (οάσεις γύρω από ποτάμια) του Ομάν. Το απόγευμα φτάνουμε στην ατμοσφαιρική Sur, με τα παστέλ χρώματα και τις παλίρροιες που την αγκαλιάζουν. Σε απόσταση μιας ώρας από εδώ βρίσκεται το Ras al-Jinz, όπου τη νύχτα βγαίνουν από τη θάλασσα οι χελώνες για να γεννήσουν τα αυγά τους στην αμμουδιά.
Από τη Sur ακολουθούμε τον παραλιακό δρόμο, με προορισμό το Muscat. Σταματάμε στο Wadi Tiwi. Την προηγούμενη νύχτα έβρεξε πολύ, η κοίτη του ξεροπόταμου γέμισε, και τα νερά είναι τώρα ορμητικά. Άλλο πέρασμα δεν υπάρχει, χρειάζεται προσοχή ακόμα και με το 4Χ4.
Ένα τελευταίο μπάνιο στη White Sands, πριν την επιστροφή. Η παραλία των ονείρων μου: λευκή άμμος, τιρκουάζ νερά, και όλη για πάρτη μας. Νιώθω την επιθυμία να μείνω εδώ για μία βδομάδα, αλλά δεν υπάρχει ούτε ξενοδοχείο ούτε τίποτα. Προς το παρόν τουλάχιστον. Αν και Δεκέμβρης, το νερό είναι ελάχιστα κρύο, στα πρώτα κιόλας λεπτά το έχεις συνηθίσει. Η χώρα αυτή είναι ολόκληρη ένα καλοκαίρι.
Αύριο πετάω για Αθήνα. Θα βρεθώ ξανά στην καρδιά του χειμώνα. Και για να παρηγορηθώ, θα αρχίσω να οργανώνω το επόμενο ταξίδι μου.
Πότε να πάτε: Από τα μέσα Νοεμβρίου μέχρι τα μέσα Μαρτίου. Τον υπόλοιπο χρόνο έχει υπερβολική ζέστη.
Πώς θα φθάσετε: Αεροπορικά με την Emirates Airlines (μέσω Dubai), με την Qatar Airways (μέσω Doha) ή με την Gulfair (μέσω Bahrein).
Τα top ξενοδοχεία κάθε πόλης:
» Στο Muscat: Υπάρχει πληθώρα ξενοδοχείων, αλλά μακράν το ωραιότερο είναι το The Chedi.
» Στη Nizwa: Το πιο όμορφο είναι το Falaj Daris Hotel.
» Στη Wahiba Sands: Τα camping μέσα στην έρημο είναι basic, παρ’ όλα αυτά μία νύχτα στους αμμόλοφους είναι must. Αν πάντως θέλετε κάπως περισσότερες ανέσεις, το καλύτερο ξενοδοχείο στην Ibra είναι το Al Sharqiya Sands.
» Στη Sur: Sur Plaza Hotel, καθαρό και αξιοπρεπές, το καλύτερο της πόλης.
18°
