Η Αθήνα με τα μάτια του ξένου

Μάθανε το ΝΑΙ και το ΟΧΙ σε ταχύρρυθμα που δίνουν χιλιάδες πανό στο Σύνταγμα, ξεπερνώντας σε δύναμη το kalimera και το parakalo. Τα γεμάτα καφενεδάκια ως φόντο στις ουρές των ATM είναι κάτι που δεν το περίμεναν, τα παγκόσμια media σπέρνοντας την καχυποψία με σκηνές πανικού σε κάθε γλώσσα παρά λίγο να τους αποτρέψουν την τελευταία στιγμή. Παρόλα αυτά ήρθαν. Ανιχνευτικά, με λίγη τόλμη, λίγο ρίσκο και πολλά μετρητά. Και τώρα σουλατσάρουν ανώδυνα στα κεφάτα ουζερί, ψάχνουν απαντήσεις από ντόπιους και φωτογραφίζονται χαμογελαστοί με τους εύζωνες στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Και ας έχει πίσω τους συγκέντρωση και φασαρία. Η εβδομάδα των παθών και η τρέλα των ημερών που τυχαίνει να συμπίπτει με την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου διαθλάται όμορφα στο βλέμμα των τουριστών. Δεν περνάει από τα δικά μας χείλη, δεν διαβάζει την κατήφεια στους μύες των προσώπων, στα social media, στον τύπο και στα φυλλάδια. Άραγε εμείς θα πηγαίναμε σε μια χώρα που τελεί υπό τέτοια αστάθεια ή θα προτιμούσαμε να χάσουμε τις προκαταβολές μας; Εκείνοι με κάποιο τρόπο μας λένε ότι τελικά σε μια τέτοια  φάση είναι πιο εύκολο να αγαπήσεις μια χώρα. Ε, βοηθά και που της Αθήνας της πάει το θερινό φως και η φεγγαράδα πάνω από τον Λυκαβηττό.

Η Beatriz είναι από το Tucuman της βόρειας Αργεντινής. Τα νέα του δημοψηφίσματος την πέτυχαν σε ένα ουζερί συνοικιακό. Κάθεται δίπλα και της μεταφράζουμε όσα μπορούμε, όσα έχουμε προλάβει να σκεφτούμε αφού συνέλθουμε από το νέο. Δεύτερη φορά έρχεται στην Ελλάδα. Μόνη. Έζησε ένα σεισμό, ένα μεγάλο καύσωνα και τώρα μια κρίση οικονομικού και πολιτικού διλήμματος, πράγμα που την κάνει να επανεξετάζει αν μπήκε με το δεξί στην χώρα. Οι εικόνες που βλέπει, λέει, δεν ταιριάζουν με τα όσα ακούει και διαβάζει και δεν την βοηθούν να καταλάβει την σοβαρότητα της κατάστασης, οπότε δεν έχει πειστεί ακόμη. Οι δικοί της από την άλλη μεριά του Ατλαντικού την ρωτούν συνεχώς αν είναι ασφαλής στην Αθήνα. Έχουν τους λόγους τους. Όταν έκλεισαν οι τράπεζες στην χώρα τους, το 2000 επικράτησε πανικός και αναρχία.

Ο Ν. είναι από την νότια Νορβηγία και ήρθε μαζί με την οικογένειά του για να συνοδεύσουν τον αδερφό του που είναι σε ένα πρόγραμμα ανταλλαγής για τρεις μήνες. Παρά το γεγονός ότι είχαν ακούσει ότι η Ελλάδα είναι στα πρόθυρα εμφύλιου, δεν σκέφτηκαν ποτέ να ακυρώσουν τα εισιτήρια.Όταν αναζήτησαν πιο συγκεκριμένες πληροφορίες διαπίστωσαν πιο μετριοπαθείς αντιδράσεις που συνιστούσαν απλώς προσοχή. Αν και αντιλαμβάνονται την σοβαρότητα της κατάστασης, βλέποντας την αθηναϊκή πραγματικότητα και την καθημερινότητα να μην σταματά δεν ανησυχούν καθόλου που ένα μέλος της οικογένειας θα μείνει εδώ για αρκετό καιρό. Στέλνουν φωτογραφίες από τους δρόμους της Αθήνας και καλούν τους Νορβηγούς ταξιδιώτες να έρθουν κα να πληρώνουν με μετρητά.

Η Audrey και ο φίλος της από την Βρετάνη της Γαλλίας καθυστερούν να φύγουν για Κρήτη. Θέλουν να δουν τι θα γίνει στην Αθήνα, να είναι στην καρδιά των γεγονότων. Αντιλαμβάνονται ότι ζουν ιστορικές στιγμές και δεν θέλουν να τις χάσουν. Η Α. μου δείχνει την συλλογή της από τα τυπωμένα χαρτιά/προκηρύξεις/διακηρύξεις που τις μοιράζουν στον δρόμο και που θα τις κρατήσει για ενθύμιο. Τα μισά ΝΑΙ, τα άλλα μισά ΟΧΙ. Τα μεταφράζει όλα με το κινητό της για να δει τι λένε. Από την μία εικόνες θεωρούν ότι το δίλλημα είναι η τσίχλα των media, social και μη, και αν έρχονταν στην Ελλάδα χωρίς να ξέρουν, δεν θα καταλάβαιναν ότι τρέχει κάτι.

Η Sarah ήρθε μαζί με μια πενταμελή ξανθή οικογένεια. Με ρωτάει πως λέγεται ο καφές που πίνω γιατί τον έχει δει παντού. Μόλις χτες ήρθε από την Νότια Αφρική με μεγάλη αμφιβολία. Όλα τα ΜΜΜ έλεγαν ότι η κατάσταση την Ελλάδα περιγράφεται με την λέξη πανικός και καλούνται οι τουρίστες να ακυρώσουν τα ταξίδια τους ή να είναι πολύ προσεχτικοί, ότι θα αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τις ουρές στα ATM. Αποφάσισαν να έρθουν με πολλά μετρητά, 6 μέρες στην Αθήνα, 7 στην Σαντορίνη, και από 5 στην Ιθάκη και την Λευκάδα. Προσγειώθηκαν φοβισμένοι αλλά χαλάρωσαν. Τους είπαν ότι το δημοψήφισμα είναι ένα απλώς ένα διαπραγματευτικό όπλο της Ελλάδας. «Αν είναι η αλήθεια ή ψέματα, θα κριθεί» με πνεύμα ανάλαφρο.

Τα ίδια και δυο γλυκύτατοι ηλικιωμένοι από την Μπογκοτά της Κολομβίας που ήρθαν από την Ιταλία μαζί με τον γιό τους. Στην Ρώμη ακούσανε για πολλές ακυρώσεις και σκέφτηκαν σοβαρά να ακυρώσουν και αυτοί αλλά δεν έβρισκαν διαμονή στην Ιταλία οπότε αποφάσισαν να το ρισκάρουν. Τελικά ήρθαν και πριν δύο μέρες αποφάσισαν να επισκεφτούν την Πάρο αλλά δεν βρίσκουν διαμονή ούτε εκεί, και στο ενδιάμεσο με ρωτούν αν στο Μοναστηράκι έχει κάποια γιορτή στην πλατεία και χορεύει ο κόσμος. -Όχι παιδιά, δεν έχει.

Ο πρόεδρος του Γαλλικού Ευρωπαϊκού κόμματος Pace, Philippe ήρθε από την Μασσαλία για να δει από κοντά αν τα πράγματα είναι όπως τα δείχνουν στην τηλεόραση. Δεν είναι. Οι εικόνες είναι αποτρεπτικές και αποσπασματικές. Θα φύγει μετά τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος και -μιλώντας 4 γλώσσες- συνομιλεί με τους Έλληνες διαπιστώνοντας ένα αποπροσανατολισμό αφού ο περισσότερος κόσμος νομίζει ότι το δημοψήφισμα είναι για το ευρώ ή την δραχμή.

Στην άκρη της Αιόλου, ένας ζευγάρι από Ασία διαβάζει στο κινητό του -προφανώς - ειδήσεις με την φωτογραφία του Αλ. Τσίπρα. Συζητάνε μεταξύ τους. Από την ουρά του ΑΤΜ απέναντι ακούγονται φωνές, κάποιοι τσακώνονται δυνατά και το ζευγάρι κοιτάζεται στα μάτια με απορία. Ακριβώς εκείνη την στιγμή πάνω εκεί έρχεται ένα δεύτερο ζευγάρι και τους δείχνει τα εισιτήρια πλοίου. Πάνε στα νησιά.  Καλά να περάσετε και να μας ξανάρθετε.