Δεν είναι από το ΚΑΠΗ Τούμπας, ούτε της Χαριλάου! Είναι ηλικιωμένοι άνθρωποι που από τη Νέα Ζηλανδία έβαλαν στόχο και σκοπό να συμμετάσχουν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα χιπ χοπ στο Λας Βέγκας και κάνουν μια στάση την Παρασκευη 13 Μαρτίου στο Ολύμπιον. Μότο τους πως «η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός», και ορίστε η ταινία «Επιχείρηση Χιπ Χοπ» του Μπρίνερ Έβανς, με την οποία ξεκινά το 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης-Εικόνες του Κόσμου. Έως και τις 22 Μαρτίου η πόλη μεταμορφώνεται σε πρωτεύουσα της Τεκμηρίωσης, αφού χρόνια τώρα αυτή είναι η σημασία του θεσμού: πολυσυλλεκτικά φιλμ από όλο τον κόσμο που καλωδιώνουν τον Βορρά με εκατοντάδες σημεία του πλανήτη, όπου σπαρταρούν οι κοινωνικές, πολιτικές και διαπολιτισμικές εξελίξεις.
Συν φυσικά οι 63 ταινίες του Ελληνικού Πανοράματος αλλά και οι καλοδουλεμένες ενότητες, που βοηθούν για να διαλέξετε χωροχρόνο εστίασης και κορμούς αφήγησης: Όψεις του Κόσμου, Μικρές Αφηγήσεις, Καταγραφή της Μνήμης, Πορτρέτα-Ανθρώπινες Διαδρομές, Κοινωνία και φυσικά Μουσική και Χορός. Κρατήστε και τα ονόματα του Αυστριακού Χούμπερτ Ζάουπερ και του Ρουμάνου Αλεξάντρου Σάλομον, που θα παρευρεθούν στη Θεσσαλονίκη ως τιμώμενοι δημιουργοί και... καλές ταινίες, πάρτι, συζητήσεις και εικόνες να έχουμε! Γιατί η «φυλή» των φανατικών του ντοκιμαντέρ, σε μια εποχή όπου η πόλη πλήττεται από το τέλος κάθε είδους ανθρωπότυπου με κοινά χαρακτηριστικά και εστιασμένα γούστα, βουλιάζοντας σε νεωτερικής ομοιομορφίας μοντέλα συμπεριφοράς υπό την ορίζουσα του «ό,τι να ’ναι», παραμένει συμπαγής, ομοούσια και αδιαίρετη! Οι «Docs» θα πλημμυρίσουν το λιμάνι και τις αίθουσες, θα ανταλλάξουν σημειώσεις και χαρτάκια με τα sos, θα ξενυχτήσουν και θα φιλοτεχνήσουν έναν πραγματικά αναβράζοντα πυρήνα αντιπαρατιθέμενοι με τις άλλες φυλές, που κάθε άλλο παρά δημιουργικώς ασαφούς προφίλ είναι: Τσιπουρομπακαλιαριστές των Κάτω Λαδάδικων, Καψουροζευγαριστές επί του παραλιακού μετώπου, Τριπλοπαρκαριστές επί της Τσιμισκή, Τρεντουροσκυλίτες συχνάζοντες στο πάρκο Ναβαρίνου, Καπουτσινόκαυλοι και Ντιρινταχτιστές μετά αλκοολούχας φιάλης στη Λεωφόρο Νίκης, Μουσάτοι Εναλλακτικιστές στα προκεχωρημένα φυλάκια άνω της Εγνατίας, Μπαοκέρος Αραχτούνος στα σπορτς-καφέ της Όλγας, Φοιτητράλες ΑΠΘίτος, Urban Μαραθωνοδρομίστας Pozerati, εάλω η Θεσσαλονίκη από τους Homo Stereotypicus!
Και για να παραφράσω τον Όσκαρ Γουάιλντ: είμαστε όλοι μέσα στο βούρκο από καφεΐνη και πιτόγυρα, όμως μερικοί από εμάς κοιτάζουμε τα άστρα πάνω από τον Όλυμπο κάθε φορά που το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ έρχεται για να αλλάξει την αφήγηση και να μετατρέψει τη Θεσσαλονίκη σε Κοσμόπολη! Το έχουμε ανάγκη αυτό το φεστιβάλ, για να ξεφεύγουμε μέσω των εικόνων από την καταθλιπτική εσωστρέφεια του αστικού βίου. Ειδικά αυτή την εποχή, όπου και η τελευταία ελπίδα συμπεριφορικής αλλαγής, μιλώ για την μπουταρική ανάληψη του καθήκοντος να τροχοδρομήσει σε αεροδιαδρόμους εξωστρέφειας και νέων μύθων, δείχνει να βουλιάζει από έναν κυκεώνα αλληλοσπαραγμών και παραιτήσεων. Οι αντιδήμαρχοι Οικονομικών Χασδάι Καπόν και Κινητοποίησης της Κοινωνίας των Πολιτών, Νεολαίας και Αθλητισμού Κωνσταντίνος Ζέρβας, σε συνδυασμό με τον ανενεργό πλέον Κουράκη, προσφέρονται για κάθε είδους μελαγχολικές διαπιστώσεις περί του πώς η ελπίδα για μια ρηξικέλευθη αλλαγή ξεφουσκώνει σαν μπαλόνι στα χέρια παιδιού που απέμεινε να το κοιτά με απορία.
Και είναι κι αυτός ο παρατεταμένα κρύος, υγρός και βαρύς χειμώνας που δεν λέει να ξεκουμπιστεί από τα καλοριφέρ, τα πανωφόρια, τις στέγες και τον ορίζοντα επιτείνοντας τη μούχλα και την ακινησία, που κυριολεκτικά με κάνει να δοξάζω την έλευση του 17ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ ως μια πύλη για την άνοιξη και τη θερμοφορία, ιδεαλιστική και σωματική, εφόσον επιτέλους η πόλη θα συνομιλήσει και πάλι με το σύμπαν. Θα συνδιαλλαγεί με τον παγκόσμιο ιστό, θα ονειρευτεί και θα περιμένει τους νέους ήλιους να φωτίσουν ξανά δρόμους και ψυχές. Θα σε δω στο λιμάνι, ελπίζω, για άλλη μια φορά, εκεί που παραδοσιακά κάθε χρόνο μέσα από τις εικόνες έρχονται το μέλλον και η αισιοδοξία.
11°
