Aνταρκτική: Επιστήμονες στη Χιλή διερωτώνται αν έχει φτάσει σε σημείο χωρίς επιστροφή
Σχεδόν 1.500 ακαδημαϊκοί, ερευνητές και επιστήμονες που ειδικεύονται στην Ανταρκτική συγκεντρώθηκαν στη νότια Χιλή για το 11ο συνέδριο της Επιστημονικής Επιτροπής για την Ανταρκτική Έρευνα αυτή την εβδομάδα για να μοιραστούν τις πιο πρωτοποριακές έρευνες από την αχανή λευκή ήπειρο.
Σχεδόν κάθε πτυχή της επιστήμης, από τη γεωλογία έως τη βιολογία και από την παγετωνολογία έως τις τέχνες, καλύφθηκε, αλλά ένα σημαντικό υπόγειο ρεύμα διέτρεξε το συνέδριο. Η Ανταρκτική αλλάζει, ταχύτερα από ό,τι αναμενόταν.
Τα ακραία καιρικά φαινόμενα στην παγωμένη ήπειρο δεν ήταν πλέον υποθετικές παρουσιάσεις, αλλά μαρτυρίες από πρώτο χέρι από ερευνητές για έντονες βροχοπτώσεις, έντονα κύματα καύσωνα και ξαφνικά φαινόμενα Foehn (ισχυροί ξηροί άνεμοι) σε ερευνητικούς σταθμούς που οδήγησαν σε μαζικό λιώσιμο, γιγαντιαίες αποκολλήσεις παγετώνων και επικίνδυνες καιρικές συνθήκες με παγκόσμιες επιπτώσεις.
Με λεπτομερή δεδομένα μετεωρολογικών σταθμών και δορυφόρων που χρονολογούνται μόνο για περίπου 40 χρόνια, οι επιστήμονες αναρωτήθηκαν αν αυτά τα γεγονότα σημαίνουν ότι η Ανταρκτική είχε φτάσει σε ένα σημείο καμπής ή σε ένα σημείο επιταχυνόμενης και μη αναστρέψιμης απώλειας πάγου από το στρώμα της Δυτικής Ανταρκτικής.
«Υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με το αν οι τρέχουσες παρατηρήσεις υποδεικνύουν μια προσωρινή πτώση ή μια καθοδική πτώση (των θαλάσσιων πάγων)», δήλωσε η Λιζ Κέλλερ, ειδική σε θέματα παλαιοκλίματος από το Πανεπιστήμιο Victoria του Wellington στη Νέα Ζηλανδία, η οποία ηγήθηκε μιας συνεδρίας σχετικά με την πρόβλεψη και τον εντοπισμό σημείων καμπής στην Ανταρκτική.
Οι εκτιμήσεις της NASA δείχνουν ότι το στρώμα πάγου της Ανταρκτικής έχει αρκετό πάγο για να αυξήσει τη μέση παγκόσμια στάθμη της θάλασσας έως και 58 μέτρα. Μελέτες έχουν δείξει ότι περίπου το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού ζει κάτω από τα 100 κάθετα μέτρα της στάθμης της θάλασσας.
Αν και είναι δύσκολο να προσδιοριστεί αν έχουμε φτάσει σε ένα «σημείο χωρίς επιστροφή», η Κέλερ λέει ότι είναι σαφές ότι ο ρυθμός της αλλαγής είναι πρωτοφανής.
Ο Μάικ Βέμπερ παλαιοωκεανογράφος από το Πανεπιστήμιο της Βόννης της Γερμανίας, ο οποίος ειδικεύεται στη σταθερότητα των παγετώνων της Ανταρκτικής, λέει ότι τα αρχεία ιζημάτων που χρονολογούνται 21.000 χρόνια πίσω δείχνουν παρόμοιες περιόδους επιταχυνόμενης τήξης των πάγων.
Ο Βέμπερ λέει ότι η απώλεια πάγου έχει επιταχυνθεί την τελευταία δεκαετία και το ερώτημα είναι αν έχει ήδη ξεκινήσει μια φάση αιώνων ή όχι.
«Ίσως εισερχόμαστε σε μια τέτοια φάση αυτή τη στιγμή», δήλωσε. «Αν ναι, τουλάχιστον προς το παρόν, δεν θα μπορέσουμε να τη σταματήσουμε».
Οι διακυμάνσεις της παραγωγής ενέργειας από τον ήλιο και τον άνεμο δημιουργούν μεγάλες προκλήσεις στη διαχείριση του ενεργειακού μας συστήματος, με την αποθήκευση και το υδρογόνο να είναι οι κύριες απαντήσεις
Υποθαλάσσιες έρευνες σε βάθος 5.000 μέτρων αποκάλυψαν ένα τεράστιο κοίτασμα μαγγανίου που περιέχει και αρκετό κοβάλτιο για να καλύψει τις ανάγκες της Ιαπωνίας για περίπου 75 χρόνια
Χρειαζόμαστε το αττικόψαρο (Pelasgus-marathonicus), όπως μας χρειάζεται και αυτό. Η απώλεια της φύσης μοιραία θα οδηγήσει στη δική μας φτώχεια και δυστυχία
7°
