Θα ήθελα πραγματικά να ρωτήσω τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Κωστή Χατζηδάκη τι πιστεύει για τον Τράμπ που μιλάει για ενέσεις χλωρίνης ενώ ταυτόχρονα σταματάει την χρηματοδότηση στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, εν μέσω μάλιστα της πανδημίας. Η απάντηση βέβαια του Υπουργού είναι προφανής και το ερώτημα είναι μάλλον ρητορικό. Αναρωτιέμαι όμως - από μια άλλη διάσταση βέβαια- κάτι παρόμοιο δεν κάνει και το νομοσχέδιο για τον «εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας» που κατατέθηκε για ψήφιση στη Βουλή;
Για να μην παρεξηγηθώ θα ήθελα να διευκρινίσω ότι δεν συγκρίνω τον Κωστή Χατζηδάκη με τον Τράμπ. Ο Υπουργός Περιβάλλοντος είναι ένας έμπειρος πολιτικός, ένας ευγενής άνθρωπος και ένας δημοκρατικός υπουργός που απαντάει σε όλα τα ερωτήματα των συντακτών που καλύπτουν το ρεπορτάζ του Υπουργείου χωρίς διακρίσεις, χωρίς ειρωνεία και χωρίς απαξίωση. Πιστέψτε με αυτό δεν ήταν και τόσο αυτονόητο για αρκετούς από τους προκατόχους του.
Πιστεύω πραγματικά ότι ο κ. Χατζηδάκης έχει την αγωνία της επόμενης μέρας. Της ανάπτυξης μιας χώρας που δεν πρόλαβε καλά καλά να βγει από μια τεράστια οικονομική κρίση και θα πέσει σε μια άλλη, ακόμη μεγαλύτερη. Είμαι σίγουρη ότι ο κ. Χατζηδάκης πιστεύει ότι το νομοσχέδιο που ετοίμασε είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Όμως και Αμερικανοί συνάδελφοι που γνωρίζουν τον Τράμπ με διαβεβαιώνουν ότι και ο Τράμπ πιστεύει αυτά που λέει.
Επειδή όμως ο κ. Χατζηδάκης δεν έχει καμία σχέση με τον Τράμπ ξεκαθαρίζω πάλι ότι χρησιμοποιώ ένα ακραίο παράδειγμα για να δείξω ότι ο τρόπος σκέψης μας μετά τον κορωνοϊό πρέπει να αλλάξει εντελώς. Δεν πρέπει πλέον να θεωρούμε δεδομένο ότι μπορούμε να σκεφτόμαστε με τους όρους του χτες. Αυτός ο μικρός ιός έχει ανατρέψει τα πάντα. Έχει ακυρώσει τα πάντα. Τίποτα την επόμενη μέρα δεν θα είναι το ίδιο. Μπορεί να μιλούσαμε για τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής αλλά ποτέ πριν δεν είχαμε δει τόσο ζωντανά το δυστοπικό μέλλον μας. Ποτέ πριν δεν είχαμε αντιληφθεί τόσο έντονα ότι πρόκειται για υπαρξιακό κίνδυνο. Μια τεράστια απειλή για τη συνέχεια του ανθρώπινου πολιτισμού. Για την πρόοδο. Δεν μπορούμε πλέον να την αγνοούμε.
Ό,τι αγώνες κάναμε, ότι θυσίες κάναμε για να σώσουμε την οικονομία, να δημιουργήσουμε πλεονάσματα κατέρρευσαν σε μια νύχτα. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι οι πολιτικές που έχουν στο επίκεντρο την οικονομία δεν είναι βιώσιμες. Έκλεισαν νοσοκομεία, υπολειτουργούσαν όσα έμειναν, απολύθηκε νοσηλευτικό προσωπικό, έγιναν περικοπές σε μισθούς. Όλα αυτά έγιναν χωρίς παράλληλα να γίνει καμία αξιολόγηση κινδύνου για περίπτωση πανδημίας. Αυτό το βιώνουμε σήμερα. Ωστόσο σήμερα είχαμε την ευκαιρία να μπούμε σε καραντίνα και να μην δοκιμαστεί το σύστημα υγείας μας. Τι θα γίνει όμως αύριο όταν δεν θα μπορούμε να κλειστούμε στα σπίτια μας; Τι θα γίνει όταν οι πόλεις μας θα βουλιάζουν όταν ολόκληρος ο πλανήτης θα καίγεται; Τι θα γίνει όταν θα έρθει η οικολογική κατάρρευση και τα νοσοκομεία δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς νερό και ενέργεια;
Η τρίτη φωτογραφία είναι από τους οπαδούς του Τράμπ που ζητούν να αρθούν τα μέτρα της πανδημίας και να γυρίσουν στις δουλειές τους προκειμένου να σωθεί η οικονομία. Εδώ θα ήθελα να ρωτήσω όλους εσάς. Πώς βλέπετε τους Αμερικανούς που την ίδια ώρα που χιλιάδες συμπατριώτες τους πεθαίνουν από την πανδημία εκείνοι να διαδηλώνουν στο όνομα της οικονομίας; ή καλύτερα επειδή τους το ζήτησε ο αρχηγός τους; Πώς βλέπετε τις οπαδικές συμπεριφορές; Τους κομματικούς στρατούς;
Και με αυτά το ερώτημα περνάω στην τέταρτη φωτογραφία με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη στην καρότσα. Μήπως τελικά κάτι ανάλογο με τους Αμερικανούς δεν κάνουμε κι εμείς; Τροφή για σκέψη για την τελευταία εβδομάδα της καραντίνας μας και λίγο πριν ψηφιστεί το νομοσχέδιο.
14°
