Μια και είμαστε σε mood Μουντιάλ, η στήλη αυτή την εβδομάδα σάς πηγαίνει στην Αφρική. Και πιο συγκεκριμένα στη μακρινή Ουγκάντα, με ένα ωραίο παράδειγμα της δύναμης της ανθρώπινης θέλησης. Λίγο πολύ όλοι έχουμε ακούσει για την αφρικανική αυτή χώρα με τις εμφύλιες συγκρούσεις που δεν την αφήνουν να ορθοποδήσει οικονομικά, με την πείνα και τη φτώχεια να τη μαστίζουν, οδηγώντας τους νέους στην παρανομία. Ο Jackson Mubirn είναι ο πρώτος άνθρωπος που παρουσίασε το skateboarding στην Ουγκάντα. Στην πρωτεύουσα της χώρας Καμπάλα, αρχικά συγκεντρώνονταν σ’ ένα κεντρικό πάρκινγκ – ο μόνος (τότε) ιδανικός χώρος για skate. Σιγά-σιγά άρχισε να τραβάει την προσοχή των παιδιών κι έτσι σε 6 μήνες πολλά νέα μέλη προστέθηκαν στην αρχική ομάδα. Ο Mubirn αγόραζε ανταλλακτικά (σανίδες, ρόδες, trucks), ενώ κάθε skater μπορούσε να κρατήσει μία σανίδα, τουλάχιστον για ένα χρόνο. Σε λίγο καιρό το πάρκινγκ δεν μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες και ο Mubirn μπήκε στη διαδικασία να δημιουργήσει ένα πάρκο για τους skaters. Βρήκε ένα χώρο στην περιοχή Κitintale της πρωτεύουσας, δημιούργησε τα σχέδια και βρήκε τα υλικά – το μόνο που έλειπε ήταν να βρεθούν τα χρήματα για να πληρωθούν τα εργατικά. Όμως η θέληση των skaters να αποκτήσουν το δικό τους χώρο ήταν τόση που ανέλαβαν αφιλοκερδώς τις εργασίες ώστε σήμερα να έχουν το πάρκο τους. Με τη δημιουργία του χώρου το όνειρο έγινε πραγματικότητα, προ(σ)καλώντας περισσότερα παιδιά να ενταχθούν στη skate κοινότητα. Αποτέλεσμα; Η διάθεση για παραβατικότητα μειώθηκε και η ορολογία του skate αντικατέστησε την ορολογία της… παρανομίας. «Αν υπήρχε η δυνατότητα να φτιαχτούν ακόμα 6 πάρκα σε όλη την Ουγκάντα, σίγουρα περισσότερα παιδιά θα αγαπούσαν το skateboarding. Δεν είναι τυχαίο ότι το skate και η θέληση να βελτιωθούν σε αυτό κατάφεραν να βγάλουν από το μυαλό των παιδιών το να γίνουν γκάνγκστερ» λέει ο J.M. «Υπάρχει πολλή εγκληματικότητα στην Ουγκάντα», λέει μια μητέρα, «όταν ο γιος μας άρχισε skate είδαμε ότι έβγαινε μόνο για αυτό από το σπίτι και αμέσως επέστρεφε πίσω, αντίθετα με το παρελθόν που συνεχώς εξαφανιζόταν». «Αρκετά παιδιά πλέον έχουν έναν σκοπό· με αρκετή προπόνηση, εξελίσσοντας το επίπεδό τους, θέλουν στο μέλλον να γίνουν επαγγελματίες και παράδειγμα και για τα άλλα παιδιά της χώρας, θέλουν να διαδώσουν το skateboarding σε όλη την Ουγκάντα» συνεχίζει ο J.M. Ο Mubirn ακόμα φροντίζει να βλέπουν όλα τα παιδιά βίντεο που θα τους βοηθήσει στο skate, αλλά και να βρει ο καθένας το προσωπικό του στιλ και στίγμα.
Νομίζω πως το παράδειγμα της Κitintale μάς δείχνει πώς το skate εκτός από τρόπος διασκέδασης μπορεί να γίνει και εργαλείο κοινωνικοποίησης. Όσο για εμάς που τα έχουμε όλα και μπορούμε ανά πάσα στιγμή να… φύγουμε με τα skate μας –αλλά ωστόσο δηλώνουμε δυστυχισμένοι–, η θέληση και η δύναμη αυτών των παιδιών πρέπει να μας κάνει ν’ αναθεωρήσουμε μερικά πράγματα. Πάντως σκεφτείτε πόσο δυνατά είναι τα συναισθήματα που μπορεί να γεννήσει το skate ώστε να αλλάξει έναν ολόκληρο τρόπο ζωής! Όμως δεν μπορώ να μην επισημάνω από την άλλη πως ακόμα και σε μια τόσο φτωχή χώρα όπως η Ουγκάντα οι skaters έχουν πια πάρκο.
ES GAME OF SKATE 2010
Για ακόμα μία φορά το Εs game of skate θα πραγματοποιηθεί στη χώρα μας. Το πρόγραμμα του διαγωνισμού ξεκινάει με τους ημιτελικούς, που θα πραγματοποιηθούνε στη Θεσσαλονίκη στις 3/7, στο πάρκο νέας παραλίας. Στις 4/7 στο Village park Ρέντη θα γίνουν οι τελικοί και ο νικητής θα ταξιδέψει για το ευρωπαϊκό game of skate, χωρίς ακόμα η ΕS να έχει ανακοινώσει τη χώρα που θα γίνουν οι αγώνες.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
16°
