Life in Athens

Το χιόνι πέφτει από ψηλά

Θυμηθήκαμε ότι πρέπει να εκτιμάμε τα απλά πράγματα

Μανίνα Ζουμπουλάκη
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η Μανίνα Ζουμπουλάκη γράφει πώς είναι δυο παιδιά και δύο ενήλικες σε ένα σπίτι χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα για μια ολόκληρη ημέρα και ενώ έξω χιονίζει

Χιονίζει ακόμα κοτρώνες, σήμερα Τρίτη 16/2, για την ακρίβεια χιονίζει από χθες Δευτέρα 15/2… που άρχισαν οι πρώτες δειλές διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος στην περιοχή μας και σε άλλες 28 περιοχές. Το ρεύμα πήγε, ήρθε, έφυγε, ξαναήρθε κάποια στιγμή μέσα στη νύχτα, το πλυντήριο πιάτων έπαθε την πλακάρα του, ξεκίνα-σταμάτα, γέμισε νερά και κρέμασε τη μούρη στα πλακάκια… μέχρι που ξημέρωσε η μέρα, και στις 8.30, πάνω που τα δύο παιδιά του σπιτιού έμπαιναν ορεξάτα (…) στην ηλεκτρονική τάξη της πρώτης γυμνασίου, ακούστηκε ένα ΠΛΙΝΚ, μετά ένα απόλυτο τίποτα, και ταυτόχρονα πάρα πολλοί συναγερμοί από γύρω. Επειδή είχε προηγηθεί το χάλιο-και-χωρίς-ρεύμα βράδυ της Δευτέρας, όπως και άλλες διακοπές ρεύματος κατά καιρούς, καταλάβαμε ότι την κάτσαμε τη βάρκα: είχε κοπεί το ρεύμα.

Κανονικά αυτό είναι καλή αφορμή για να γυρίσεις από την άλλη και να κοιμηθείς. Μόνο που τα παιδιά είχανε λυσσάξει με το χιόνι, ήθελαν να βγούνε έξω να παίξουν χιονοπόλεμο, ο ένας μάλιστα την κοπάνησε πριν προλάβουμε να πούμε κιχ – πήγε με τον μπαμπά φίλου και τον φίλο του κάπου στα Τουρκοβούνια, που μοιάζουν με το Έβερεστ αυτή τη στιγμή. Τις προηγούμενες στιγμές, μαινόταν η χιονοθύελλα: ή, αυτό που αποκαλούμε «χιονοθύελλα» στην Αθήνα, μια και δεν ξέρουμε από Αλάσκα, Μινεζότα, Μοντάνα ή και από Καναδά ολόκληρο, αφήνοντας απέξω τις Σκανδιναβικές χώρες που τα θέλουν και τα παθαίνουν με πραγματικές χιονοθύελλες, ως τέλειες κατά τα άλλα χώρες.

Χιόνιζε όλη μέρα, και είμασταν χωρίς ρεύμα. Χωρίς θέρμανση, φούρνο, καφετιέρα και πορτοκαλοστίφτη. Ανακαλύψαμε ένα σκωροφαγωμένο γκαζάκι, που έκανε τσαντισμένο ΦΣΣΣΣΣΤ και βρώμισε τον τόπο, όπως κάνουνε τα γκαζάκια όταν έχεις καιρό να τα χρησιμοποιήσεις, ευτυχώς βρήκαμε ανταλλακτικό, οπότε λύθηκε το θέμα καφές/τσάι/σοκολάτες με το αρχαίο συστατικό «μπρίκι».

Ήδη όμως, είχε πλακώσει πανικός: τα κινητά και λαπτοπ όλα ήτανε μισο-αφόρτιστα, το σταθερό δεν δούλευε. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝΕ ΙΝΤΕΡΝΕΤ! Τικ-τοκ, βιντεάκια, όλες οι μπούρδες που βλέπουνε ακατάπαυστα, είχανε παγώσει μαζί με τα όχι-πια-παιδικά χαμόγελά τους. Πήραμε παράταση μέχρι να γυρίσει ο ένας από τη βόλτα, κρατώντας απασχολημένη την μία με τον Ιάκωβο, ολοστρόγγυλο χιονάνθρωπο που έφτιαξε μπροστά στο σπίτι, κομπλέ με καρώτο στη μύτη, κουμπιά και μάτια.

Ανάψαμε τζάκι, μετά από πολλές προσπάθειες, με παλιές εφημερίδες που κάναμε συλλογή αλλά δε βαριέσαι. Είμαστε τυχεροί που έχουμε τζάκι αλλά που δεν έχουμε ξύλα ήτανε ένα θέμα, τελικά κάποιος πήγε για ξύλα, ανάψαμε ξανά το σβηστό τζάκι, και όλοι μαζί ψήσαμε πατάτες στο αλουμινόχαρτο. Τις φάγαμε κατά τις τρεις, ακόμα χωρίς ρεύμα. Όλες αυτές τις ώρες, ξοδεύαμε ενέργεια κινητών να παίρνουμε την ΔΕΔΔΗΕ, από την οποία μάθαμε (1) ότι 26 περιοχές της Αθήνας ήταν χωρίς ρεύμα όλη μέρα εξ αιτίας διαφόρων αιτιών που όμως παραμένουν ανεξιχνίαστες όπως συνηθίζεται με τις αιτίες (2) ότι ίσως να έπεσαν δέντρα πάνω στα καλώδια ή να έπεσαν καλώδια από μόνα τους επειδή είχαν χιόνι απάνω τους (3) ότι θα έρθει το ρεύμα σίγουρα, ας μην είμαστε ανυπόμονοι.

Αυτά, την μία και μοναδική φορά από τις 500 που καλέσαμε: μόνο μία φορά απάντησε το τηλέφωνο κανονική κοπέλα, όλες τις άλλες έβγαινε η αυτόματη κοπέλα, που μας έλεγε ότι όλες οι γραμμές είναι κατειλημμένες και παρακαλούσε πολύ κρύα να δοκιμάσουμε αργότερα όπως όλος ο κόσμος.

Έχω αλλάξει ήδη τρεις φορές «πάροχο» ηλεκτρικού ρεύματος, από τη ΔΕΗ και ύστερα – όλα είναι ρόδινα για χ διάστημα κι έπειτα το καινούργιο κοσκινάκι κάνει τα ίδια που έκανε το παλιό: τινάζει τη μπάνκα στον αέρα. Κάποιος είπε ότι έχουμε το ακριβότερο ρεύμα στην Ευρώπη (εκτός ίσως από τη Σκανδιναβία όπου όλα είναι τέλεια νιανιανιανια). Ακόμα κι αν δεν είναι το ακριβότερο, μας βγαίνει κοστούμι. Για το κοστούμι που πληρώνουμε, παίρνουμε πλαστική παντόφλα: αυξομειώσεις στην τάση, που μας τσιγαρίζουν τις συσκευές, και συχνές, μεγάααααλες διακοπές ρεύματος, όταν το χρειαζόμαστε πιο πολύ.

Κάποιος άλλος έγραψε «τι καταστροφή είναι η κάθε διακοπή για ανθρώπους που έχουν ανάγκη από οξυγόνο», ή από άλλα πράγματα, που εξαρτώνται από το ρεύμα… και είναι μεγάλη καταστροφή. Εννιά ώρες χωρίς ρεύμα, την πιο κρύα ημέρα του χρόνου, μπορεί να φέρει τρομερή ζημιά – ή και πραγματική καταστροφή, αν κρέμεται η ζωή σου από το ρεύμα. Ξέραμε ότι θα ερχότανε «χιονοθύελλα» εμείς και η ΔΕΔΔΗΕ. Θα έπρεπε να είμασταν καλύτερα προετοιμασμένοι. Εμείς και η ΔΕΔΔΗΕ.

Προς το παρόν θυμηθήκαμε ότι πρέπει να εκτιμάμε τα απλά πράγματα (=το ηλεκτρικό ρεύμα) και χαζεύουμε τον χιονάνθρωπο Ιάκωβο από το παράθυρο…