Ψηλά στον Υμηττό, ανάμεσα στα τελευταία σπίτια της Αγ. Παρασκευής και το ανατολικό παρακλάδι της Αττικής Οδού, βρίσκεται το Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος»· οφείλει την ονομασία του στο μεγάλο αρχαίο φιλόσοφο, ο οποίος είχε πρώτος διαβλέψει την ύπαρξη των ατόμων στη φύση (το δεκάρικο της παλιάς δραχμής είχε τον Δημόκριτο από τη μία και το διάγραμμα του ατόμου από την άλλη). Χάρη στην ευγένεια μιας φίλης αναγνώστριας, είχα την τύχη να βρεθώ στο χώρο τώρα με την άνοιξη. Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ότι, παρά τις πολλές επιστημονικές - τεχνολογικές εγκαταστάσεις που καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος των 45 στρεμμάτων του χώρου (μιλάμε για ένα από τα σημαντικότερα κέντρα επιστημονικής έρευνας στη χώρα), αφενός οι αυτοκινητόδρομοι είναι σχετικά στενοί και αφετέρου η χλωρίδα του βουνού βρίσκεται σε πλήρη ακμή (φωτό). Πεύκα, αγριελιές, σκοίνα, πουρνάρια, μαργαριτούλες, αγριοράδικα με κίτρινα λουλούδια, φασκόμηλο, χαμομήλι, θυμάρι: αυτά τ’ αναγνώρισα κι εγώ. Η ξεναγός μου μού έμαθε τις λαδανιές, τ’ ασφοδίλια και πολλών χρωμάτων ορχιδέες (λευκές, κόκκινες, μπορντό), ενώ υπάρχουν και πολλά είδη υπέροχων θάμνων και αγριολούλουδα που κανείς μας δεν ήξερε να ονομάσει. «Τα πουλιά τ’ ακούς και συ. Βλέπουμε όμως πού και πού αλεπούδες, σκαντζόχοιρους, λαγούς» λέει η φίλη. Η ίδια απαθανάτισε και μια μικρή χελώνα (φωτό), που πιθανόν μόλις είχε ξυπνήσει από τη χειμερία νάρκη της. «Σου θυμίζω», κλείνει την ξενάγηση η φίλη, «ότι τη δεκαετία του ’50 το βουνό ήταν σχεδόν γυμνό. Φυτεύτηκαν τα πεύκα και μετά η φύση έκανε τη δουλειά της, κατέβηκαν οι σπόροι από την κορυφή και δημιουργήθηκε αυτό το πυκνό δάσος».
Γιατί το λένε Κουκάκι
Σύμφωνα με σχετικές διαφημίσεις στις εφημερίδες των αρχών του 20ού αιώνα, ο Γιώργος Κουκάκης είχε μια μικρή βομηχανία που έφτιαχνε σιδερένια κρεβάτια και σουμιέδες. Σύμφωνα με τον «Οδηγό της Ελλάδος» του Ιγγλέση (1911), ο Κουκάκης ζούσε στη διασταύρωση των οδών Καλλιθέας (σημερινή Δημητρακοπούλου) & Γεωργάκη Ολυμπίου αρ. 11, σε μια περιοχή όπου τότε εκτεινόταν, ακόμα, το τοπωνύμιο Φιλοπάππου. Το σπίτι του Κουκάκη ήταν ισχυρό τοπόσημο μέσα στην τοτινή ημιεξοχή, ιδιαίτερα όταν μπροστά του δημιουργήθηκε και ομώνυμη στάση του τραμ της Καλλιθέας, η δε σχετική στροφή από τη γέφυρα προς τα νότια ονομάστηκε επίσης «στροφή Κουκάκη». Ακολούθησε η διαδικασία (σ)του Κουκάκη - Κουκάκη - το Κουκάκι. Το ανθρωπωνύμιο, άρα, έγινε τοπωνύμιο και μάλιστα με αλλαγή του γένους, πράγμα πολύ συνηθισμένο (ο Γαλάτσης - το Γαλάτσι, ο Γαργαρέτας - η Γαργαρέτα, ο Γουδής - το Γουδί κ.λπ.). Σε επόμενη έκδοση του «Οδηγού» (1928), ο Κουκάκης ζει στο ίδιο μέρος, μα αναφέρεται πλέον ως κτηματίας - εργολάβος δημοσίων έργων, πράγμα που δείχνει ότι οι δουλειές του είχαν αρκούντως ανοίξει.
Ψάξτε νεραντζιές
Στο Χαλάντρι, στο Παγκράτι, στην Κυψέλη, στο Ψυχικό, στα Πατήσια, στο Κολωνάκι, στην «τριπλέτα» Σταδίου - Πανεπιστημίου - Ακαδημίας και σε πολλά άλλα μέρη της Αθήνας, οι νεραντζιές ανθίζουν ήδη. Ψάξτε τες, αφήνοντας τη μύτη σας να σας οδηγήσει. Μυρίστε, οσφρανθείτε, απολαύστε, μεθύστε. Για κανένα γλυκό ή μαρμελάδα (τα νεράντζια είναι δημόσια αγαθά) θα πρέπει να περιμένετε το χειμώνα.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
17°
