Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας: Ο Κώστας Καρτάλης, τότε Γενικός Γραμματέας, καταγράφει τα 4 γεγονότα που σημάδεψαν την προετοιμασία τους.
Ο Κώστας Καρτάλης, τότε Γενικός Γραμματέας των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, καταγράφει τα 4 γεγονότα που σημάδεψαν την προετοιμασία τους.
«Η προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 διασταυρώθηκε με τις παθογένειες της ελληνικής διοίκησης τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο. Διασταυρώθηκε όμως και με τις προσδοκίες των πολιτών για μία πόλη που θα κέρδιζε στοιχήματα, που για δεκαετίες είχε χάσει.
Ξεχωρίζω από τη μεγάλη διαδρομή προς το 2004 τέσσερα –από τα πολλά– γεγονόταπου κατά τη δική μου ανάγνωση τη σημάδεψαν.
Το πρώτο ήταν το άνοιγμα της πόλης προς τη θάλασσα, που περιελάμβανε τη μετακίνηση του Ιπποδρόμου από την Καλλιθέα, τη διαμόρφωση της παράκτιας έκτασης του Φαλήρου, εμβαδού περίπου 700 στρεμμάτων, αλλά και την απομάκρυνση από την παραλία δύο νυχτερινών κέντρων στην ευρύτερη περιοχή του παράκτιου μετώπου του Αγίου Κοσμά, όπου τελικά κατασκευάστηκε το Ολυμπιακό Κέντρο Ιστιοπλοΐας.
Το δεύτερο ήταν η ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας, που μπορεί να μην ήταν αμιγώς ολυμπιακό έργο, όμως ενισχύθηκε σε δυναμισμό (και πιστώσεις), καθώς αρκετοί είχαμε καταλάβει ότι ήταν μία περίπτωση ‘‘ή ταν ή επί τας’’ για την πόλη.
Το τρίτο ήταν η μάχη για το κλείσιμο του αεροδρομίου Ελληνικού, που μπορώ να βεβαιώσω τους πάντες ότι κερδήθηκε χάρη στους Αγώνες και την προοπτική, στην οποία πολλοί πιστέψαμε τότε, ότι μπορεί και πρέπει να γίνει το μητροπολιτικό πάρκο της Αθήνας.
Το τέταρτο, τέλος, ήταν η ‘‘ευρηματικότητα’’ του Έλληνα, που προσπάθησε με κάθε τρόπο και μέσο να εκμεταλλευτεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με χαρακτηριστικό, αν όχι κορυφαίο, παράδειγμα το πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο –που ευτυχώς ανατράπηκε– για την κατασκευή ενός παγοδρομίου στο Μαρούσι ως ολυμπιακού έργου (!), τη στιγμή μάλιστα που μας είχαν ανατεθεί θερινοί και όχι χειμερινοί Αγώνες…
Πέντε χρόνια μετά, αναπολώ τις μάχες που δώσαμε για μία καλύτερη πόλη και εξοργίζομαι για τις ευκαιρίες που χάθηκαν μετά τους Αγώνες. Άλλωστε σήμερα το ιστορικό κέντρο της Αθήνας είναι σε εγκατάλειψη, το πάρκο στο Ελληνικό είναι ακόμα στα χαρτιά, ο χώρος του πρώην Ιπποδρόμου έχει γίνει πάρκινγκ, το παράκτιο μέτωπο του Φαλήρου αποκλείει με σιδερόφρακτο τρόπο την πρόσβαση των πολιτών, ενώ για τα νυχτερινά κέντρα στην παραλία ισχύει το ‘‘αυξάνεσθαι και πληθύνεσθαι’’.
Για την αρνητική αυτή εξέλιξη δεν ευθύνονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004, αλλά η πολιτική απόφαση να χαμηλώσει ο πήχυς μετά το 2004. Αντίθετα, στη διαδρομή για το 2004, αποδείχθηκε ότι όταν υπάρχει πολιτική βούληση τα στοιχήματα κερδίζονται. Αυτή η πολιτική βούληση χρειάζεται και σήμερα, και είμαι βέβαιος ότι όταν αποτυπωθεί θα υπάρξουν πολλοί που θα στρατευθούν. Θα είναι αυτοί που πιστεύουν ότι το να διεκδικείς δεν έχει ημερομηνία λήξης».
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
11°
