Βλέπουμε το κτίριο ενός πρώην κινηματογράφου στην οδό Ναυπλίου 85, βεβαίως στην Ακαδημία Πλάτωνα (πρώην Βούθουλα ή Βύθουλα). Λειτούργησε το διάστημα 1964-1973, χειμώνα-καλοκαίρι (άνοιγε πάνω και πλάγια), έκλεισε με τη διάδοση της τηλεόρασης, έγινε πρόσκαιρα εργοστάσιο ορθοπεδικών ειδών και τώρα είναι πολλά χρόνια παρατημένο, με αιώνια ενοικιαστήρια απέξω. Δεν κατέληξε πολυκατοικία, θέατρο, σούπερ μάρκετ, γυμναστήριο, όπως τόσα άλλα, μόνο ξέμεινε κουφάρι: μνημείο μιας όχι πολύ μακρινής εποχής, από μιαν Αθήνα σπαρμένη σινεμά.
Το «πυργάκι της Εκάλης» (2)
Ο αρχιτέκτονας κ. Παναγιώτης Γκατσόπουλος, γέννημα θρέμμα της περιοχής, μας ενημερώνει: «Το συγκεκριμένο κτίσμα είναι υποσταθμός της τότε Εταιρίας Ηλεκτρισμού “Power”, χτισμένο με σχέδια Άγγλων μηχανικών της μεταξύ των ετών 1928-1930. Χαρακτηριστική είναι –εκτός από τα γράμματα “Ε” και “Ι” στην πρόσοψη, τα οποία σχηματίζονται με λευκές πλίνθους– η κόκκινη (ντόπια) πέτρα στη βάση, υλικό που χρησιμοποιούταν για την κατασκευή της πλειοψηφίας των κατοικιών της Εκάλης εκείνη την εποχή». Πολλές ευχαριστίες.
Κρεπερί «Ενθύμιον»
Όπως έχετε καταλάβει, είμαι του καφενείου, του ουζερί και της ταβέρνας. Είπα όμως να κάνω μια εξαίρεση, μια κι έτυχε να φάω μεγάλες, πρωτότυπες, χορταστικές, καλομαγειρεμένες κρέπες, με σοβαρή γέμιση κι όχι εικονική πραγματικότητα. Μίλησα με την ιδιοκτήτρια κ. Κοκώ (που είναι και πιανίστα και πολλές φορές παίζει στο πιάνο τής κρεπερί) και μου είπε ότι το κόλπο είναι απλό: όχι τηγάνι, όχι κάρβουνα, μόνο φούρνος και κατασαρόλα – δηλαδή, α λα γαλλικά. Το μαγαζί είναι 15 ετών και ενίοτε προσφέρει λάιβ ελαφρά μουσική. Μόνο βράδια, πλην Τρίτης. Αγ. Λαύρας 56, Κυπριάδου (Άνω Πατήσια), 210 2022.256, 693 6708898, www.enthymion.gr
Ο Ρουμελιώτης Γιάννης Μακρυγιάννης υπήρξε πολεμιστής του ’21. («Ανακαλύφθηκε» και ως συγγραφέας από τη λογοτεχνική «Γενιά του ‘30», που θαμπώθηκε από την ηθικολογία και τον πατριωτισμό του, ενώ η αξία του έργου του είναι –κατά τη γνώμη μου– κυρίως γλωσσική, και λιγάκι ιστορική). Αμείφτηκε για τις υπηρεσίες του μ’ ένα αχανές κτήμα στην Αθήνα, νότια της Ακρόπολης - Φιλοπάππου, που έφτανε (με σημερινούς όρους) από την Πειραιώς μέχρι τη Συγγρού, και το οποίο έχει, φυσικά, κατατμηθεί. Το σπίτι του ήταν στο μεγάλο οικόπεδο που στέγασε αργότερα ένα σύνταγμα χωροφυλακής (θέατρο μεγάλων μαχών στα Δεκεμβριανά) και σήμερα το νέο μουσείο της Ακρόπολης. Αυτό το σημείο, ανάμεσα στο Κουκάκι, του Φιλοπάππου και την Πλάκα, είναι το ανθρωπωνύμιο που έγινε τοπωνύμιο.
«Άμα λάχει» (2)
Ο κ. Χρήστος Τσατσαρώνης μού γράφει ότι πήγαινε σχολείο στο μετέπειτα ταβερνείο της οδού Μεθώνης. Εδώ στεγάζονταν (εναλλάξ, πρωί-απόγευμα) δύο δημοτικά, το 36ο και το 43ο. Ο αναγνώστης μας, στο ευαίσθητο κι ενδιαφέρον μπλογκ που διατηρεί 2007/08/blog-post_26.html έχει αναρτήσει μια ιστορία με το μεγάλο Θανάση Βέγγο, ο οποίος έκανε γυρίσματα ταινίας στο σχολείο και στο δρόμο (το σχετικό βίντεο www.youtube.com/watch?v=mfBjFsc5a88).
Δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω. Η περιοχή λεγόταν από πάντα Βάθεια ή Βάθη, στο θηλυκό, και η πλατεία λεγόταν πάντα Βάθης ή Βάθειας. Η Ελλάδα εξάλλου είναι γεμάτη Βάθειες, τουτέστιν γούπατα, χαμηλώματα. Κοιτάξτε έναν οποιονδήποτε χάρτη ή Οδηγό της Αθήνας, τουλάχιστον μέχρι πριν λίγα χρόνια. Διαβάστε οποιαδήποτε εφημερίδα. Ανατρέξετε στο «Παράπονον του νεκροθάπτου» του μεγάλου Ροΐδη, που μιλάει για το τότε νεκροταφείο της Βάθειας. Ρωτήστε τους ανθρώπους που μεγάλωσαν εκεί. Δεν έχει σχέση ο τόπος με κανέναν διάσημο άντρα Βάθη – δεν πρέπει ν’ αλλάζει με το «έτσι το θέλω» το γένος μιας παλιάς αθηναϊκής πλατείας.
Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» (2)
Παρακαλώ τον αναγνώστη που έγραψε για το θέμα να ξανακάνει τον κόπο, διότι ο δαίμων των ιμέιλ εξέφρασε έμπρακτη διαφωνία ως προς την αξιοποίηση της αρχικής αποστολής.
Δεν χάνουμε το πιο χαρούμενο, πολύχρωμο, πολυφυλετικό χριστουγεννιάτικο μπαζάρ της πόλης, που διοργανώνουν «Οι φίλοι του Παιδιού» με τη συμμετοχή 35 και πλέον Πρεσβειών
14°
