Η Βασιλική Ρούσσου, ο Αλέξης Γεωργούλης, ο Γιάννης Πιτσάκης και ο Άρης Καβατζίκης μιλούν για τα κατοικίδιά τους
Βασιλική και Τίτη
Είχα χάσει το σκυλάκι που με είχε μεγαλώσει 17 χρόνια, την Κλάρα, κι έψαχνα σε καταφύγια να σώσω ένα κουτάβι γιατί ένιωθα έτοιμη να υποδεχθώ ένα νέο μέλος στην οικογένειά μας. Δεν είχα νιώσει όμως το κλικ με κανένα. Μια Κυριακή γυρίζοντας από το χωριό, σταμάτησα για βενζίνη κοντά στη Λαμία και εκεί την είδα! Ένα μικρό λευκό πλασματάκι με ροζ πουά μύτη, γεμάτη χαρά και αγάπη, ανάμεσα σε νταλίκες στην Εθνική! Δεν μπόρεσα να της αντισταθώ, την έβαλα στο αυτοκίνητο και γυρίσαμε μαζί. Η εμπιστοσύνη και η τρυφερότητα που είχαμε από την πρώτη στιγμή, έκανε αμέσως το σπίτι μου σπίτι μας! Αυτή την ξελογιάστρα βασίλισσα την ονόμασα «Νεφερτίτη» (Τίτη-titivee-tit). Είναι η κολιτσίδα μου τα τελευταία 3 χρόνια, η ουρά που με ακολουθεί παντού, το μούτρο που μου δίνει φιλάκια σε κάθε ευκαιρία και κάνει τα πιο τρελά παιχνίδια. Τρελαίνομαι όταν μου κάνει σκέρτσα και με τα πόδια της τραβάει τα αυτιά και το μουσούδι της ή όταν τα βράδια το παίζει σκληρός φύλακας παραφυλώντας κάθε γωνιά του κήπου. Είναι τόσο καλόψυχη που μοιράζει φιλιά και αγάπη ακόμα και στα άγρια σκυλιά που θέλουν να της επιτεθούν. Έχει κατασκηνώσει σε όοοολα τα μακριά φορέματά μου και κιμονό, της αρέσει να μπαίνει από κάτω και να κρύβεται αλλά δεν μπορώ να της κρατήσω κακία. Καμία φορά τσαντίζομαι με την ατσουμπαλιά της –ειδικά όταν πάμε για τρέξιμο και μπλέκεται στα πόδια μου– ή με τον εγωισμό της που τελικά κάνει πάντα αυτό που θέλει, αλλά ξέρω πως φταίω γιατί δεν της χαλάω χατίρι. Έχει κάνει με μεγάλη επιτυχία το μοντέλο πολλές φορές μαζί μου (στη φωτογραφία τη βλέπετε να ποζάρει για τα ελληνικά glamorous κολιέ σκύλων Zikos Pet Accessories) και έχει κλέψει την παράσταση, ενώ τρελαίνεται να τη στολίζω με τα marivee pet που δημιουργώ κατά καιρούς. Ίσως ακούγομαι υπερβολική αλλά είναι το καλύτερο και ομορφότερο παιδί στον κόσμο, η παρέα μου, η τρέλα μου, η Τίτη μου! Το αδεσποτάκι που δεν ξεχνάει την αγκαλιά που της έδωσα και κάθε μέρα την επιστρέφει στο δεκαπλάσιο. Υιοθετήστε, μην αγοράζετε, σώστε ζωούλες!
*Η Βασιλική Ρούσσου είναι μοντέλο και ιδιοκτήτρια του Marivee.
Ο Αλέξης και η Τζο
Η Τζο ήταν η καλύτερη παρέα μου όλες αυτές τις ημέρες που κλείστηκα στο σπίτι λόγω του ατυχήματος με το πόδι μου, την αγαπάω απίστευτα πολύ! Συχνά οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν ότι δεν τους δίνω σημασία όταν είμαι μαζί της και με φωνάζουν ο “θείος Αλέξης” επειδή πάω κάθε φορά με δώρα να την δω. Θα ήθελα πραγματικά να μην ταξιδεύω τόσο συχνά και να είχα την Τζο καθημερινά στην αγκαλιά μου και να μεγαλώνουμε παρέα. Για την Τζο και όλα αυτά τα αγαπημένα πλάσματα, που βρέθηκαν έρημα στον δρόμο και που στην Ελλάδα εκτιμάται ότι είναι γύρω στις 500.000... γι’ αυτά συμμετέχω φέτος στη διακομματική ομάδα δράσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για την προστασία και την καλή μεταχείριση των ζώων.
Ο Αλέξης και η Τζο
Ο Αλέξης Γεωργούλης είναι ευρωβουλευτής, ηθοποιός και παρουσιαστής.
Γιάννης και Νίτσα
Η Νίτσα μπήκε στη ζωή μου πριν έξι χρόνια και τίποτα δεν είναι ίδιο από τότε. Όλα ξεκίνησαν όταν κρύφτηκε ένα μικρό, κατάμαυρο πραγματάκι στον κινητήρα του αυτοκινήτου της φίλης μου της Ξένιας. Μας πήρε έξι ώρες να τη βγάλουμε και την κράτησα προσωρινά. Μόλις είχα έρθει στην Αθήνα και έμενα σε ένα δώμα στον έβδομο. Η Νίτσα έγινε το κέντρο της ζωής μου και ο Batman της γειτονιάς, κάθε βράδυ έξω, πάνω από τον γκρεμό, να μου φέρνει νυχτερίδες και εγώ να ξαγρυπνάω από ανησυχία. Αλλά είναι ο μεγαλύτερος αγκαλίτσας του κόσμου και δεν της χαλάω χατήρι. Δεν γίνεται να είμαστε μαζί και να μην είμαστε σε επαφή. Μου έμαθε ηρεμία, υπομονή και τάξη. Και να ερωτευτώ όλα τα γατιά του κόσμου. Τώρα πια δεν μένουμε στον έβδομο και δεν είναι η μόνη, έχουμε άλλο ένα γατί στο σπίτι, τρία στη δουλειά, και είμαι εθελοντής των Nine Lives. Αλλά η Νίτσα είναι η παντοτινή μου αγάπη!
Ο Γιάννης Πιτσάκης και η Νίτσα
*Ο Γιάννης Πιτσάκης είναι συν-ιδιοκτήτης των 3QUARTERS.
Άρης & Τσέστερ
Τα τελευταία τριάντα χρόνια δεν θυμάμαι τον εαυτό μου χωρίς τετράποδο συγκάτοικο, ούτε πρωινό ξύπνημα δίχως μια δροσερή μύτη να παγώνει το δέρμα μου και φιλιά, ατέλειωτα φιλιά για καλημέρα. Μια κουνιστή ουρά να χώνεται παντού. Ανάμεσα στα πόδια μου, στον καναπέ μου, στο πάπλωμά μου και δυο μάτια ολοστρόγγυλα να εκλιπαρούν μονίμως για λίγο παραπάνω φαγητό. Ο Chester είναι ο τρίτος σκύλος της ζωής μου και, δεδομένων των χαοτικών ρυθμών μας, τα σαββατοκύριακα μαζί του είναι η σταθερή «φαντασίωσή» μου. Μόνιμη σκέψη μου όλα αυτά τα χρόνια: ποιος, αλήθεια, θα μπορούσε να μου προσφέρει τόσα πολλά με μοναδικά ανταλλάγματα λίγες κροκέτες και 2-3 βόλτες την ημέρα; Προφανώς, κανείς! Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που το τίμημα της απώλειας ενός κατοικίδιου πονάει πολύ. Σου χαρίζουν τόνους ανιδιοτελούς αγάπης και στο τέλος, στον «λογαριασμό», τα δάκρυα ποτάμια. Αλλά εσύ εκεί, επιμένεις και καλά κάνεις. Κάθε κουτάβι και νέα ζωή, νέα ψυχή, νέα περιπέτεια, νέος κύκλος. Και κάθε φορά η ίδια απόφαση: ακολούθησε την κουνιστή ουρά κι όπου σε βγάλει…
12°
