Τα παιδιά με τροφικές αλλεργίες παρουσιάζουν αυξημένα επίπεδα άγχους, φόβου κοινωνικών καταστάσεων και μειωμένη ποιότητα ζωής
Οι τροφικές αλλεργίες, σύμφωνα με νέα έρευνα δεν περιορίζονται μόνο στα φυσικά συμπτώματα, επηρεάζουν βαθιά την ψυχική υγεία, την κοινωνική ζωή και τη συνοχή των οικογενειών. Η έρευνα κατέγραψε το άγχος, την απομόνωση, την ενοχή και την εξουθένωση που βιώνουν γονείς και παιδιά, φέρνοντας στο προσκήνιο μια πραγματικότητα που συχνά παραμένει αθέατη – και την επιτακτική ανάγκη για θεσμική υποστήριξη.
Πώς είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί που κινδυνεύει από την ίδια του την τροφή; Τι σημαίνει για την ψυχική υγεία ενός παιδιού ή ενός γονιού να ζουν καθημερινά με τον φόβο μιας αναφυλαξίας; Στα ερωτήματα αυτά απάντησε η έρευνα του Συλλόγου Γονέων και Φίλων Παιδιών με Αλλεργίες και της ψυχολόγου Μαρίας Δάρα, η οποία παρουσιάστηκε στο 10ο Σχολείο Παιδοαλλεργιολογίας της Ελληνικής Παιδοαλλεργιολογικής Εταιρείας.
Βασικά ευρήματα της έρευνας:
Παιδιά & Έφηβοι: Τα παιδιά με τροφικές αλλεργίες παρουσιάζουν αυξημένα επίπεδα άγχους, φόβου κοινωνικών καταστάσεων και μειωμένη ποιότητα ζωής. Οι έφηβοι, ιδιαίτερα, είναι ευάλωτοι σε άγχος αποχωρισμού, χαμηλή αυτοεκτίμηση και συναισθηματική απόσυρση, χωρίς όμως αυξημένα ποσοστά διαγνωσμένων ψυχιατρικών διαταραχών.
Γονείς: Αναφέρθηκαν υψηλά επίπεδα χρόνιας ανησυχίας, φόβου για αναφυλαξία, συναισθήματα ενοχής και εξάντλησης. Ορισμένοι γονείς παρουσίασαν ακόμη και συμπτώματα μετατραυματικού στρες (PTSD). Συγκεκριμένα, το 91,9% των γονέων δήλωσε ότι βιώνει άγχος όταν το παιδί του βρίσκεται εκτός σπιτιού, το 46% ότι η τροφική αλλεργία του παιδιού του επηρεάζει την ψυχική του υγεία και το 62,1% ότι σκέφτεται καθημερινά την τροφική αλλεργία του παιδιού του.
Κοινωνικός Αποκλεισμός: Σημαντικές δυσκολίες καταγράφηκαν σε σχολικές και κοινωνικές δραστηριότητες, όπως αποκλεισμοί από παιδικά πάρτι, κατασκηνώσεις και αθλήματα, καθώς και έλλειψη κατανόησης από δασκάλους και άλλους γονείς.
Διατροφικές Διαταραχές: Ο φόβος γύρω από την τροφή ενισχύει την επιλεκτική διατροφή και αυξάνει τον κίνδυνο για διαταραχές όπως η ARFID (Αποφευκτική-Περιοριστική Διαταραχή Πρόσληψης Τροφής).
Ψυχαναγκασμοί και Διαχείριση: Ορισμένοι γονείς εμφανίζουν τελετουργικά και ελέγχους που προσομοιάζουν σε Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (OCD), ιδιαίτερα σε περιπτώσεις σοβαρών αλλεργιών.
Οικογενειακή Δυναμική: Η υπερπροστατευτικότητα οδηγεί σε συγκρούσεις και περιορισμό της αυτονομίας του παιδιού, ενώ και τα αδέλφια επηρεάζονται αρνητικά.
Θεσμική υποστήριξη σε σχολεία και δομές ψυχικής υγείας.
Εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση εκπαιδευτικών και του κοινωνικού συνόλου.
Ψυχολογική υποστήριξη σε παιδιά και γονείς.
Διασύνδεση κλινικών ιατρών με ψυχολόγους και ενσωμάτωση ερωτήσεων ψυχικής υγείας στην παρακολούθηση αλλεργικών παιδιών. Ακόμα η παρουσία ειδικών ψυχικής υγείας σε κλινικές που αντιμετωπίζουν ή διαχειρίζονται τροφικές αλλεργίες θεωρείται πολύ βοηθητική.
Ενίσχυση της κοινότητας μέσω ομάδων υποστήριξης, ενημερωτικού υλικού και δικτύωσης γονέων.
14°
