Το Ateno, το νέο εστιατόριο που άνοιξαν οι αδελφοί Λιάκοι προσφέρει ελληνικά πιάτα και εξαιρετικά προϊόντα που μπορείς να αγοράσεις
Σαν δίδυμα, ο Σπύρος και ο Βαγγέλης Λιάκος, αναγκάστηκαν να διδαχτούν τη σύμπραξη και τη συγκατοίκηση από την κοιλιά της μαμάς τους, σαν μοναδικό κανόνα επιβίωσης. Επιπλέον, καλοζωιστές και ηδονιστές, από χαρακτήρα και οι δυο, απολαμβάνουν την παρέα των ανθρώπων, ιδιαίτερα όταν, οι άνθρωποι μοιράζονται μαζί τους το ίδιο πάθος για τη γαστρονομία και τα περίπλοκα μονοπάτια της. Έτσι λοιπόν, δεν τους χρωστάμε μόνο τις πατάτες με αβγά που πρώτοι αυτοί έβαλαν στο μενού του Base Grill για να κάνουν σχολή στα μαγαζιά της πόλης. Τους οφείλουμε και ένα νέο επιχειρηματικό μοντέλο, αυτό των συμπράξεων, που αυτοί πρώτοι δοκίμασαν στην Cookoοvaya τους. Έκτοτε, λοιπόν, πίσω από κάθε καινούργιο άνοιγμα του πειραματισμού και της προκοπής, πάντα βρίσκεται μια ομάδα. Ομάδα, λοιπόν, και στο Ateno, που εκτός του διδύμου και του Νίκου Καραθάνου, περιλαμβάνει και την Ανθούλα Παπαγεωργίου και τον Κώστα Τρανουλίδη. Τα μαγαζιά, όπως και τα παιδιά, θέλουν «χέρια». Και πολλά μάτια, να προσθέσω εγώ, για να εγγυηθούν μια σταθερή ποιότητα, από την έλλειψη της οποίας, πάσχουν ιδιαίτερα τα μαγαζιά της πρωτεύουσας.
Τα τελευταία χρόνια, το μεγάλο πάθος των διδύμων Λιάκου, είναι το εργαστήρι των αλλαντικών τους. Αλλαντικά αγνά, χωρίς χημείες, καμωμένα από τον αρχαίο ελληνικό μαύρο χοίρο που προμηθεύονται από τη φάρμα του μάστερ, γκουρού του είδους, Δημήτρη Δήμο στην Καρδίτσα. Από άλλες φάρμες προμηθεύονται παλιές τοπικές μοσχαρίσιες ποικιλίες και έπεται πειραματισμός, επιμονή, υπομονή, μαστοριά και δοκιμές. Με μια ολοκληρωμένη ποικιλία πλέον, από γλώσσα μοσχαρίσια, πορκέτα, προσούτο από καλαρύτικο πρόβατο, μορταδέλα μαύρου χοίρου, σαλάμι semi dry από πρόβατο και αγελάδα στεπικής, ελληνικής φυλής, μοσχαρίσιο παστράμι, σαλάμι αέρος από μαύρο χοίρο, ζαμπόν από κουνέλι και κόκορα, τα Λιάκεια αλλαντικά είναι έτοιμα να ξεκινήσουν τη λαμπρή τους καριέρα με ένα Ateno, που στην ουσία τα τιμά σαν βασιλιάδες και πρωταγωνιστές του μενού του.
Το μαγικό νεοκλασικό της Αιόλου, που χτίστηκε τον 18ο αιώνα και φιλοξένησε κάποιον αυλικό του Όθωνα πριν γίνει το διάσημο παιχνιδάδικο του Τσοκά, μαγαζί τριζάτο και ευρωπαϊκό που έφερνε τα ακριβότερα ηλεκτρικά τρενάκια που θα θυμούνται όσοι Αθηναίοι μεγάλωσαν τη δεκαετία του '60, ήταν κλειστό και ερειπωμένο, μια μαύρη τρύπα στο κομμάτι του κέντρου που φιλοξενεί τα πιο πολλά και τα πιο λουσάτα airbnb. Ο Γιάννης Τσιχλής ανέλαβε να του δώσει τη νέα του ευκαιρία, μέσα από μια χρονοβόρα, επίπονη και πολυέξοδη ανακαίνιση. Και έτσι το Ateno άνοιξε τα φτερά του, δεν πάει ούτε μια εβδομάδα, στολίζοντας την Αιόλου με άλλο ένα σημαντικό μνημείο της πολιτιστικής κληρονομιάς του ιστορικού κέντρου, και με την Ακρόπολη να σε κοιτά κατάματα στον ορίζοντά του.
Ένα ντέλι στο ισόγειο με τα καλύτερα της μικρής τοπικής παραγωγής για να ψωνίσεις, δυο τραπέζια, μια υπέροχη πλατεία στον πεζόδρομο και μια πιο πριβέ αίθουσα φαγητού στον πρώτο όροφο. Στον ημιόροφο, η κουζίνα του Νίκου. Φάτσα-κάρτα στην κουρμπαριστή γωνία, με νέον φως, τα σάντουιτς ανακοινώνουν την ύπαρξή τους. Οκτώ και όλα εκλεκτά. Τα σπιτικά αλλαντικά παντρεύονται με ελαιόλαδο αγριελιάς, εξαιρετικά τυριά όπως το ελληνικό μπρι και τη ρικότα, με κρέμα λαχανικών, ντοματίνια κονφί, κρέμα αγκινάρας και μανιταριών ή ψητά λαχανικά. Η συνταγή του ψωμιού χρειάστηκε χρόνο και τρελή έρευνα, μέχρι να καταλήξει σε μια ιδανική λαδένια φοκάτσα, με ουδέτερη γεύση, που αφήνει τον πρώτο λόγο της γεύσης στα ενδότερά της.
Εδώ λοιπόν, σε μια all day κατάσταση, θα καθίσεις για ένα καλό κρασί, ένα ελληνικό σπριτζ με μαστίχα και λεμόνι ή μια ελληνική καλαματιανή βότκα, ένα πλατό με αλλαντικά ή ελληνικά τυριά ή ένα πιάτο με μεζεδάκια που θα επιλέξει ο σεφ, χαζεύοντας την περαντζάδα. Μπορείς, όμως και να βαδίσεις πιο χορταστικά με έναν ανανεωμένο Νίκο Καραθάνο, πιο ελληνοκεντρικό από ποτέ και πιο προσγειωμένο δημιουργικά, επίσης από ποτέ.
Δοκιμάσαμε την πιο πρωτότυπη ελληνική σαλάτα, όταν στο πιάτο φτάνει μια κατακόκκινη, ξεφλουδισμένη ολόκληρη ντομάτα, τελεία. Όταν την κόβεις στα τέσσερα, από μέσα της ξεχύνονται μαριναρισμένα και ψιλοκομμένα όλα τα υλικά της χωριάτικης πάνω σε ένα λεπτό στρώμα από κρέμα φέτας και τριμμένο σε πούδρα, τραγανό, κρητικό παξιμάδι. Η φάβα εδώ, δεν θα σου θυμίσει καμιά από όσες δοκίμασες ως τώρα. Γίνεται με το χέρι και όχι με το θερμομίξ που συνηθίζεται τελευταία και αυτό της δίνει άλλη ζεστασιά. Η γεύση της υπέροχα λεμονάτη με άρωμα από ζωμό μαϊντανού.
Ζουμερό το αρνάκι λιώνει γευστικό πάνω στα χόρτα του φρικασέ, ούτε και αυτό θα σου θυμίσει το φρικασέ της μαμάς σου. Τα κεφτεδάκια μπριάμ με κρέμα πιπεριάς Φλωρίνης είναι ατόφιο το άρωμα του παλιού ελληνικού καλοκαιριού μέσα στο χειμώνα. Γεύση από γιαγιά πάνω σε κάτι εντελώς καινούργιο. Αν κρατήσω μια γεύση θα είναι ο πουρές από άγρια χόρτα με έντονη της ευωδιά της καυκαλήθρας, μαζί με κρυμμένες μικρές γαριδούλες, την υφή του υπέροχα σοταρισμένου μανιταριού και πάνω στο σύνολο, φέτες από γλώσσα μοσχαρίσια σε αλλαντικό. Στα γλυκά δεν θα αναφερθώ καθότι είμαι σίγουρη πως όταν πάτε θα σας περιμένει μια φρέσκια έκπληξη που ακόμα είναι στα σκαριά.
Και κάπως έτσι, η Αιόλου αποκτά αυτό που της έλειπε: μια πρεσβεία της ελληνικότητας στη γωνιά με την πλουσιότερη τουριστική περαντζάδα του ιστορικού κέντρου.
16°
