Koru inspired cuisine: Νέο εστιατόριο στην περιοχή των Δώδεκα Αποστόλων στη Θεσσαλονίκη, με κουζίνα ελληνική και δημιουργική.
Γειτονιά των Αγίων Αποστόλων, πιάτσα της πλατείας Μαβίλη, αρχές Ολύμπου, από την πλατεία Βαρδαρίου ένα τσικ, είναι πολλές οι παραλλαγές στην εκφώνηση, αλλά μια μοναδική πλέον και πολύ συγκεκριμένη η νοηματοδότηση της περιοχής. Καλωσορίσατε λοιπόν στο σημείο του θεσσαλονικιώτικου χάρτη που προσφέρει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις για χαλαρό καλοκαιρινό living is easy, μια κουλαριστή αστική διαβίωση μακριά από τον συνωστισμό και τα στανταράκια του κέντρου, με προτάσεις για καφέ, φαγητό, ποτό και απολαυστική βόλτα στην καρδιά της πόλης. Στις 17 Μαρτίου, αναρωτιόμουν δημόσια (και ρητορικά, εννοείται), γιατί όλη η καλή Θεσσαλονίκη συχνάζει εδώ, μιας και αυτό ήταν το συμπέρασμα που έβγαλα από το ρεπεράζ-ρεπορτάζ μου με τίτλο Δώδεκα Απόστολοι: Μέρες και νύχτες στην πιο hip γειτονιά της Θεσσαλονίκης. Το χαλαρό, το ήπιο, το ανθρώπινο και ήρεμο πακέτο διαβίωσης και τα ηδονικά ευ ζην νυχτέρια που προσφέρει η γειτονιά είναι ο λόγος που τρεντάρει και την προτιμά μια πλουραλιστική ανθρωποποικιλία: χιπστερόνια και εναλλακτικάριοι που πάντα κυνηγούν τη νέα τάση, πίνουν μπίρες από ελληνικές μικροζυθοποιείες στην Utopia Taproom, foodies και καλοφαγάδες που δοκιμάζουν την πολλάκις υμνημένη κουζίνα του εστιατορίου Νάμα, τζαζομάνιακς και θεριακλήδες εθισμένοι με την μπάρα και το υπέροχο στιλ του μπαρ Wagon Lit σκοράρουν απανωτά τζιν τόνικ ή παγωμένους οίνους που φέρνει και λανσάρει η Ρενέ Βογιατζή από τα καλούδια του Ημαθιώτικου αμπελώνα. Και φυσικά να μην ξεχάσω το καφέ The Little Cup της Δανάης Κυριακού και του Θοδωρή Φλέγκα: τραπέζι για να ξαποστάσεις κι εσύ και ο σκύλος σου, σε λίγο θα βρίσκεις μόνο με κράτηση λόγω του γλυκού ίντι κιντ και καλοτεχνίτικου φοιτητικού συνωστισμού που τεντώνει το μέρος.
Νέα άφιξη, το εστιατόριο Koru, δυο βήματα παραδίπλα από τον ναό των Δώδεκα Αποστόλων, που σηματοδοτεί με τον όγκο του τη νέα πιάτσα της Θεσσαλονίκης όπου καθημερινά ανοίγουν κομψά μικρά ξενοδοχεία, Airbnb, τρακ τρουκ κάνουν τα συρόμενα βαλιτσάκια των ξένων επισκεπτών, και από τα παντού της Θεσσαλονίκης συρρέουν για να απολαύσουν, κυλάει πάντα η Εγνατία και τα δρομάκια - παραπόταμοι που οδηγούν στη βαριά βιομηχανία διασκέδασης, Άνω και Κάτω Λαδάδικα, πέριξ Βαλαωρίτου, Άθωνος και πάσης Αριστοτέλους. Κέντρο απόκεντρο επομένως και μικρός παράδεισος είναι αυτή η γειτονιά, και πολύ καλά έκαναν η Κέλλυ Αλιμπινίση και η Πελαγία Καραηλιή, που άνοιξαν εδώ το Koru inspired cuisine τους, που καλά καλά δεν έχει κλείσει μήνα που άνοιξε, και η πόλη το συζητάει.
Είναι, όντως, εμπνευσμένη η κουζίνα τους όπως τη δοκίμασα, αλλά και όλη η φιλοσοφία τους δένει με την κουλτούρα της περιοχής, αφού απαιτείται τόλμη, στιλ, χαρακτήρας, ιδιαιτερότητα και στοχευμένα δυνατό κόνσεπτ με άριστη εκτέλεση, προκειμένου να επιχειρήσει κάποιος εδώ, μετά τον υψηλό πήχυ που έθεσαν οι παραπάνω πρώτοι (ας τους αποκαλέσω) έποικοι της γειτονιάς των Αγίων Αποστόλων.
Ξεκινώ από τον τίτλο του: Koru πάει να πει πως τίποτα δεν τελειώνει και πάντα τα πάντα θα ξαναρχίζουν και θα ξανανθίζουν από την αρχή. Εξ ου και οι δυο φίλες διάλεξαν τη σπείρα, σήμα του ατέρμονου, για να ξεκινήσουν τη νέα τους ζωή. Από τις ακτίνες Χ που τις πέρασα έμαθα πως η Πελαγία, που ήταν τραπεζικός, και η Κέλυ, που έτρεχε το ντίτζιταλ μάνατζμεντ εταιριών, έκαναν τη στροφή, το πήραν αλλιώς και να τες να μαγειρεύουν, να υποδέχονται, να επιμελούνται και να επιστατούν στην ανοιχτή κουζίνα τους. Το Koru συνθέτει ελληνικά, μεσογειακά και δημιουργικά μαγειρεμένες πρώτες ύλες, υπό τη συνοδεία ελληνικών οινοποιείων από όλη την επικράτεια.
Εντός της τάσης του food to share, που ορίζει το τοπίο της θεσσαλονικιώτικης εξόδου, ο πυρήνας από όπου εκκινούν οι ιδέες, η φιλοσοφία και η πρακτική του Koru είναι πολύ προσεκτικά δομημένος, αν κρίνω από τα πρώτα πιάτα. Παράδοση και μοντερνισμός σε αγαστές ισορροπίες και να τι εννοώ. Δοκιμάζω τις γαρίδες σοτέ με τραγανό μπέικον προβατίνας που κολυμπούν σε πικάντικη σάλτσα πεπονιού και δεν πιστεύω το τι τρώω, ακόμα και τώρα που ανακαλώ την εμπειρία-ανάμνηση εκείνης της στιγμής. Το δηλώνω και το καταγράφω σαν ένα από τα πιο συγκλονιστικά πιάτα της Θεσσαλονίκης σήμερα. Νέτα σκέτα και ντιρέκτ: οι γαρίδες που ήρθαν μαζί με τα υπόλοιπα πρώτα, ήτοι καπνιστός τραχανάς Αριδαίας με μανιτάρια και μους φέτας (στοργή!), μια γήινη σαλάτα με φακές, σιτάρι, ντομάτα, αγγούρι, νεκταρίνι και βινεγκρέτ (δροσιά!) και κατσικίσια γραβιέρα από Κρήτη και Ίο με πατάτες, καρότα μπέιμπι και μια ιλιγγιώδους γλύκας και καλοσύνης μαρμελάδα από ντομάτα, οι γαρίδες σοτέ με τραγανό μπέικον προβατίνας και εμβάπτισμα σε σάλτσα πεπονιού (επαναλαμβάνω) λένε τα μάλα και μαρτυρούν μόνο καλό μέλλον και προοπτική για το Koru.
Το εστιατόριο της Πελαγίας και της Κέλλυς είναι μικράκι από πλευράς εσωτερικού χώρου. Ένα μπιστρό με ανοιχτή κουζίνα όπου όλα είναι υπό θέαση, όμως με τέτοιο υπαίθριο σαλόνι στην Ολύμπου και τόσο ευφάνταστα πιάτα που μέσα τους τέμνονται και διασταυρώνονται λογής από κουζίνες και τεχνικές που παίζουν αναμεταξύ του προχώ και της παράδοσης, δεν έχουν να φοβούνται τίποτα. Μακεδονία, Θράκη, Μικρασία, Πόντος, Ήπειρος, Κρήτη, Άγιο Όρος, Πελοπόννησος, τα πιάτα αντλούν μαγειρικές ιδέες από παντού, και καθώς τα πρώτα συνεχίζουν να έρχονται, ας δώσω εύφημο μνεία και στη σαλάτα με φρέσκα πράσινα φύλλα, βιολογικές φύτρες, φράουλες (σε λίγο τελειώνει η εποχή τους, οπότε σπεύσατε) και βινεγκρέτ φράουλας και αρώνιας. Μούρλια ήταν και το κατσικίσιο μπλε τυρί Μακεδονίας με αχλάδι ποσέ και μεθυσμένα σύκα Κύμης (οίστρος) αλλά και μόνο καλά και ζουμερά λόγια έχω να πω και για το μελωμένο μοσχαρίσιο συκώτι με σάλτσα ροδιού και σταφύλια στο βούτυρο, που προλόγισε τα κυρίως πιάτα που άρχισαν να καταφθάνουν με πολύ σωστή ροή.
Το κοκκινιστό μοσχαράκι των κοριτσιών με μους μελιτζάνας και ζουμερό κριθαράκι εκπέμπει πληρότητα, μαμαδιά και ολόσωστη χιουνκιάρ μπεγιεντί αίσθηση, όμως να που ήρθε η στιγμή που επιθυμώ τρομπέτες να σαλπίσουν πάραυτα και άγγελοι κατερχόμενοι από τον ουρανό να ψάλλουν και να υμνήσουν το πιο τέλειο, το πιο φοβερό, το πιο επικό και το μαγικά ψημένο για 15 ώρες κατσικάκι στο χαρτί με πατάτες, γραβιέρα Αμφιλοχίας, σκόρδο και πιπεριά.
Χρόνια είχα να δοκιμάσω τόσο τέλειο πιάτο και να φάω τέτοιο φλας με χειμωνιάτικα οικογενειακά τραπέζια στον Έβρο ή καλοκαιρινές εξορμήσεις στη Σαμοθράκη, πατρίδες αμφότερες για τα γούστα μου των καλύτερα ψημένων μαγειρευτών κατσικιών του κόσμου. Τα κατάφερε το πιάτο αυτό να με συγκινήσει. Ζόρικο από πλευράς εκτέλεσης αλλά και χρόνου ωρίμανσης, τολμώ να προβλέψω πως το κατσικάκι του Koru ήρθε για να μείνει, παρότι επιθυμία των κοριτσιών είναι να αλλάζουν ανά μήνα το μενού τους.
Κάπου εδώ να αποδώσω εύσημα και στον Σάββα Καρρά, που σε ρόλο αεικίνητου σερβιτόρου αλλά και υποστηρικτικού σομελιέ φρόντιζε συνεχώς τα κρασιά μας να εναλλάσσονται αρμονικά παρακολουθώντας την εξέλιξη του γεύματός μας. Τα πρώτα μας συνοδεύτηκαν από ένα ΜΜ ή και 2Μ, αν θέτε, ροζέ του Σιγάλα με μαυροτράγανο και μανδηλάρι, ενώ τα δεύτερα τα τίμησε και τα απογείωσε δεόντως μια παλαιωμένη Ναουσαία του Φουντή του 2017.
Έτσι κυλάει η ζωή στη γειτονιά των Αγίων Αποστόλων κι έτσι ωραία, τολμηρά, λιμπιστερά, ευζωικά και τίμια το εστιατόριο Koru της Κέλλυς και της Πελαγίας άνοιξε την κουζίνα του, έστρωσε τραπέζια και σερβίρει τις ευλογημένες μαγειρικές του στο νούμερο 15 της οδού Ολύμπου. Και τίποτα άλλο δεν έχω να προσθέσω πέρα από το ήδη διαπιστωθέν: μόνο ωραία πράγματα θα βρεις σε τούτη την πλευρά της πόλης, που κάθε μέρα και νύχτα που περνάει παίρνει τα επάνω της και ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία. Για τσεκάρετε…
15°
