Podcast: Όταν πεθαίνει η μαμά. Το πένθος και η απώλεια.

Τις πρώτες μέρες στο πατρικό μου ο θάνατος σήμαινε την απουσία της μαμάς από το ίδιο της το σπίτι, σαν να την είχαμε χάσει από το οπτικό μας πεδίο – σαν να είχε πάει κάπου. Έλειπε και την ίδια στιγμή τα πάντα γυρνούσαν γύρω από εκείνη, μερικές φορές νομίζαμε ότι θα βγει από το δωμάτιο, κι έπειτα τα πράγματά της ήτανε παντού. Θυμάμαι να αγγίζω και να μυρίζω τα ρούχα της, κρεμασμένα εδώ κι εκεί, να ανοίγω τα συρτάρια με τα νυχτικά της και τα εσώρουχά της, ανακαλώ να φοράω την καινούργια της μπλούζα που κρεμόταν στο χερουλάκι της ντουλάπας και να κοιτάζομαι στον καθρέφτη... Είναι μια παρηγοριά ότι μια εμπειρία ζωής, σαν αυτή, παρότι τέμνει την ατομική μας ιστορία, είναι τόσο κοινή όσο το να ξυπνάς και να κοιμάσαι. Κάποια στιγμή όλοι θα πεθάνουμε, όλοι θα χάσουμε κάποιον πολύ αγαπημένο – με την ίδια βεβαιότητα που ανατέλλει ο ήλιος κάθε πρωί όλοι, κάποτε, θα νιώσουμε την απώτατη θλίψη.

Το ερώτημά μου είναι: Πώς διαχειρίζεσαι την απώλεια; Του λέω λίγο πολύ την ιστορία των τελευταίων ημερών.

Αφήγηση: Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη

Διαβάστε το άρθρο στην Athens Voice εδώ.