Τα τελευταία χρόνια οι αθηναϊκές σκηνές κατακλύζονται από έργα ομοερωτικού ενδιαφέροντος. Μόδα; Αρπαχτή; Οι κακοπροαίρετοι αυτό θα πουν, και σιγά μην τους αλλάξουμε γνώμη. Προσωπικά αποδίδω αυτή την πληθώρα έργων στην ανάγκη μας ως γκέι να μας δούμε, να ξετυλίξουμε τις ιστορίες μας και έτσι να εξελιχτούμε. Χρειαζόμαστε τέτοιες εικόνες, φτιαγμένες από εμάς για εμάς, γιατί μόνο μέσα από τις θετικές αναπαραστάσεις μας μπορούμε ν’ ανασκευάσουμε τις φαμπάθλιες στερεοτυπικές καρικατούρες στην τηλεόραση. Και άρα πρέπει να λουζόμαστε κάθε κατακαημένο έργο μόνο και μόνο επειδή είναι γκέι; Όχι βέβαια! Υπάρχουν και κακά γκέι έργα, συντηρητικά, επιζήμια γκέι έργα, που συντηρούν τα αρνητικά στερεότυπα για τους γκέι.
Στις γιορτές ανέβηκε ένα ελληνικό έργο ομοερωτικού περιεχομένου. Τα «Υγρά μάτια» είναι η ιστορία δύο γκέι αντρών – ή μάλλον ενός γκέι κι ενός δεν-ξέρω-τι-είμαι-αλλά-γουστάρω-να-τον-τρώω. Ναι, απ’ αυτούς τους μη-με-λες-γκέι-παθαίνω-λαλά, που κατά καιρούς ενσκήπτουν στη ζωή μας σαν τροχαίο. Τα «Υγρά μάτια» αφηγούνται την ιστορία του out Γιώργου, που έχει ήδη κάνει την επανάστασή του –όχι χωρίς κόστος–, και του ντουλαπάτου Λουκά, που «είδα φως και μπήκα, αλλά δεν είμαι γκέι». Παρά κάποια δραματουργικά προβλήματα κι ένα περιττό βουβό ιντερλούδιο, το έργο βλέπεται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Δεν είναι μόνο το χιούμορ που το κάνει ευχάριστο, αλλά και η αληθοφάνεια των καταστάσεων – κάμποσοι θ’ αναγνωρίσουμε δικές μας εμπειρίες στα βήματα των πρωταγωνιστών, την αμφιθυμία τους, την προσπάθεια να πάνε παραπέρα από εκεί όπου έχουν εγκλωβιστεί. Εξαιρετικοί στους ρόλους τους είναι οι Ηλίας Παρασκευόπουλος και Πάνος Τρουμπουνέλης.
Τα «Υγρά μάτια» είναι το πρώτο έργο που έγραψε και σκηνοθέτησε ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Παππάς, ο οποίος στην ερώτηση ποια είναι τα προβλήματα των γκέι στην Ελλάδα απάντησε: «Τα προβλήματα μόνοι μας τα δημιουργούμε. Είτε είμαστε γκέι είτε στρέιτ, μπορούμε να ζήσουμε ελεύθερα στα πρότυπα οποιασδήποτε κοινωνίας χωρίς να μας ενοχλεί κανείς. Δυστυχώς όλοι μεγαλώνουμε με κάποια απωθημένα ή κόμπλεξ, που μας τα δημιουργεί ο κοινωνικός περίγυρος. Από μόνοι μας πρέπει να θέτουμε τα όριά μας». Τον ρώτησα αν ένας κρυφός κι ένας απελευθερωμένος γκέι μπορούν να κάνουν χωριό: «Εδώ νομίζω ότι αρχίζουν τα προβλήματα. Όπως είναι η κοινωνία, κάποιοι δεν μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα και ζουν μια ζωή κρυφή ή ακόμα διπλή. Πάντα με ενοχλούσε κυρίως στην Ελλάδα να βλέπω νέους ανθρώπους τη σημερινή εποχή να επιλέγουν να έχουν διπλή ζωή για να είναι καλυμμένοι κοινωνικά, να είναι παντρεμένοι με οικογένεια και μέσα τους να είναι πνιγμένοι, να μην μπορούν να επιλέξουν ελεύθερα αυτό που πάντα θέλουνε, αυτό που τους ορίζει η φύση».
Τι σημαίνει να είσαι γκέι; Πώς μας αφορά η αρρενωπότητα κι η θηλυπρέπεια; Πώς χειριζόμαστε τη μονογαμία ή την πολυγαμία; Αυτά και άλλα πολλά θέματα θα συζητηθούν στην 6η ομάδα αυτογνωσίας για γκέι άντρες που οργανώνει για πέμπτη χρονιά το 10%. Λήξη δήλωσης συμμετοχής 23/1, περιορισμένες θέσεις.
