Ένα κείμενο που έγραψε η φίλη μου η Βασιλική Γεωργά στο facebook για την χτεσινή μέρα κατά του καπνίσματος και κατάφερε να κάνει ακόμα κι εμένα να σκεφτώ «βρε λες να το προσπαθήσω»;
«Πέρασε 1 χρόνος και 7 μήνες από την τελευταία φορά που κάπνισα.
Ναι, το λάτρευα το τσιγάρο.
Ναι, το έκοψα μαχαίρι, ξαφνικά ένα πρωί, χωρίς να το έχω σκεφτεί.
Ναι, το έκανα χωρίς καμία βοήθεια και χωρίς ηλεκτρονικό τσιγάρο.
Όχι, δεν πήρα ούτε κιλό.
Όχι, ούτε τρελάθηκα (νεύρα είχα πάντα, οπότε δεν πιάνεται).
Ναι, η μεγαλύτερή μου ανησυχία ήταν πώς θα αντέξω να βγω για καφέ ή ποτό και να μην καπνίσω, να νευριάσω και να μην καπνίσω, να κάτσω να χαλαρώσω και να μην καπνίσω, να απλωθώ στην ξαπλώστρα και να μην καπνίσω, να πεθάνει κάποιος και να μην καπνίσω, να στενοχωρηθώ και να μην καπνίσω, να χαρώ και να μην καπνίσω, να κάνω σεξ και να μην καπνίσω μετά, να περιμένω κάπου και να μην καπνίσω και γενικά να μην καπνίζω.
Ναι, μου έχει έρθει πολλές φορές να κάνω ένα τσιγάρο, αλλά όχι, δεν έχω κάνει ούτε τζούρα.
Ναι, θεωρώ ότι ήμουν ηλίθια που κάπνιζα τόσα χρόνια ενώ γνώριζα και έβλεπα τις συνέπειες.
Ναι, χαίρομαι που ανήκω πλέον σε αυτούς που δεν καπνίζουν.
Όχι, δεν έχω γίνει από αυτούς που τους ενοχλεί το τσιγάρο των διπλανών.
Ναι, έχει αλλάξει η ζωή μου, η αντοχή μου, το δέρμα μου, η γεύση μου, οι οικονομίες μου και πολλά άλλα.
Όχι, δεν πιστεύω ότι θα το ξαναρχίσω κάποτε.
Ναι, αν το έκανα εγώ που κάπνιζα φανατικά από τα 16 και δεν ήθελα ποτέ να το κόψω, σίγουρα μπορείς κι εσύ.
20°
