Παζολίνι

Πιερ Πάολο Παζολίνι, Ποιητής ή Ζωγράφος; Κινηματογραφιστής ή Διανοούμενος;  Συγγραφέας ή  Δάσκαλος ή Άγιος; Θεός και Δαίμονας, μια αλογόμυγα σαν τον Σωκράτη που τάραξε τα λιμνάζοντα νερά της Ιταλίας, της Ευρώπης και εν γένει ολόκληρου του κόσμου. Ένα 17χρονο αγόρι ο Πίνο Πελόζι, η κυβέρνηση, η Μαφία, το παρακράτος, οι φασίστες, όλοι αναπόσπαστα κομμάτια στο πάζλ του μυστηριώδους εγκλήματος που ακόμα απασχολεί –αφού ποτέ δεν εξιχνιάστηκε.

Ο επιθεωρητής κοιτάζει το άψυχο σώμα του Παζολίνι. Η παράσταση ξεκινά.

Ένας ύμνος, μια ωδή σε έναν βαθιά μαρξιστή και ταυτόχρονα Άνθρωπο. Μια ευαίσθητη, τρυφερή, αλλά και μια πικρή, ιστορία ενός παιδιού που έγραφε ποιήματα για αγόρια που παίζουν ποδόσφαιρο και κλείνουν σε σπιρτόκουτα τζιτζίκια… Μια ελεγεία σε έναν Ποιητή (που ίσως με κάποιο τρόπο προσπαθούμε να κρατήσουμε ζωντανό καθώς…

…. οι χώρες που σκοτώνουν τους Ποιητές τους είναι χώρες που Νοσούν.

«Φυσάει πολύ σήμερα εδώ στην Όστια, κρυώνω. Είναι θέμα ηθικής που θα τοποθετήσεις την κάμερα, μοτέρ;  πάμε! Ας αρχίσει η παράσταση»