Θα πάντα εκεί… - Πεθαίνω σαν χώρα

Πέρασαν 30 χρόνια από την εμβληματική πρώτη σκηνική παρουσίαση του «Πεθαίνω σαν χώρα» από τη Μονάδα απεξάρτησης 18ανω, ως αποτέλεσμα μιας δραματοθεραπευτικής διαδικασίας. Εκείνες οι παραστάσεις αρχικά στον χώρο του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής και έπειτα στον συναυλιακό χώρο «Ρόδον» υπερέβησαν τον θεραπευτικό τους ρόλο, γνωρίζοντας σ’ ένα ευρύτερο κοινό το 18ανω, τη Δραματοθεραπεία και το ίδιο το κείμενο, γραμμένο από τον Δημήτρη Δημητριάδη μια δεκαετία πριν.

Έκτοτε το αποκαλυπτικό αυτό έργο γνωρίζει πολλές σκηνικές αποδόσεις που φροντίζουν να εστιάζουν στην αέναη επικαιρότητα του. Μια διαχρονικότητα που φαίνεται να επιβεβαιώνει όχι μόνο την προφητικότητά του αλλά και την αδυναμία ενός λαού να μάθει από τα λάθη του.

Η παράσταση «Θα πάντα εκεί…-Πεθαίνω σαν χώρα» με έναυσμα εκείνο το πρώτο θεατρικό γεγονός αξιοποιώντας και μεταγενέστερα άγνωστα κείμενα του Δημήτρη Δημητριάδη αποτελεί ένα σχόλιο για τη διαμόρφωση της ταυτότητας του Έλληνα τα τελευταία 30 χρόνια.

Συμμετέχουν ο Χρήστος Σαπουντζής, που έλαβε μέρος σε εκείνη την πρώτη παρουσίαση που του άλλαξε τη ζωή και τον οδήγησε στην υποκριτική και η Μπέττυ Βακαλίδου, πρωταγωνίστρια των έμφυλων ταυτοτήτων, που μετουσίωσε την εμπειρία της αυτή σε τέχνη. Δύο πρόσωπα που διαμόρφωσαν την προσωπικότητα τους κόντρα στο νεοελληνικό πεπρωμένο. Μια θεατρική-κοινωνική διαδρομή από το Πεθαίνω σαν χώρα έως ένα Πεθαίνω ως Έλλην. Ένα εθνικό συλλογικό δράμα χωρίς αίσιο τέλος.